وی در خصوص عوامل مؤثر بر جداشدگی شبکیه گفت: افزایش سن از پارامترهایی است که به طور طبیعی در بروز این وضعیت دخالت دارند، لذا پس از سن 40 سالگی امکان ابتلا به جداشدگی شبکیه افزایش مییابد.
وی ادامه داد: افرادی که سابقهی ابتلا به بیماری دیابت و یا سابقه خانوادگی ابتلا به جداشدگی شبکیه را دارند، انجام معاینات در تشخیص به موقع این بیماری اولویت مییابد و در افرادی که دارای نزدیکبینی شدید هستند بیش از سایرین در معرض این عارضه قرار دارند.
این متخصص چشم در خصوص علائم جداشدگی شبکیه عنوان کرد: در مراحل مقدماتی جداشدگی شبکیه علامت خاصی برای بیماران مشهود نمیباشد، اما هرگونه کاهش دید ناگهانی، مشاهدهی جرقههای نور، حرکات شدید فکس پران و یا اعوجاج اشیاء از علائم این بیماری تلقی میشود که افزایش تدریجی یا ناگهانی پلوترها و جرقههای نورانی از علائم هشدار دهنده این بیماری است که باید جدی گرفته شود.
وی تأکید کرد: فردی که دارای علائم ذکر شده باشد از موارد فوریتهای پزشکی محسوب میشود و باید در اسرع وقت مداوا گردد، در حال حاضر اکثریت موارد این بیماری با تدابیر درمانی مقتضی، درمان خواهد شد.
دکتر محمد کیپور، در مورد مؤثرترین روش درمان جداشدگی شبکیه گفت: جراحی لیزری مؤثرترین روش برای انسداد سوراخهای شبکیه است و در موارد حادتر و جداشدگی بخشهای عمدهای از شبکیه به انجام عمل ویترکتومی مبادرت میگردد که در این عمل زوجاجیه از چشم خارج گردیده و فشار عقیلی به شبکیه از بین میرود و ذوجاجیه با سرم نمکی جایگزین میشود.
وی در پایان به اقدامات لازم بعد از عمل اشاره نمود و گفت: تجویز نسخههای آنتیبیوتیک و ضدالتهابی تا چندین هفته پس از جراحی، مراقبتهای خاص بعد از عمل یا توصیه متخصصین و انجام معاینات منظم شبکیه بعد از جراحی در جهت پیشگیری از عواقب غیرمترقبه الزامی است.
انتهای پیام/