حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ روزهای تلخی است برای جامعه سینمایی، از دست دادن مردی که قلمش آن قدر پرمغز بود که چهره های سرشناس اهل نقد هم به او ادای احترام می کردند، مردی از جنس ادب و اخلاق ،منتقد و فیلمساز مستقلی که نوشته هایش بدون شک خاص ایرج کریمی بود.
چه بد زمانی رفت، آن هم در حالی که قرار بود آخرین اثر او یعنی «نیمرخها» در جشنواره فیلم فجر امسال نمایش داده شود به مثال آثار عاشقانه اش چنان عاشقانه و دردناک و در سکوت اتفاق افتاد که دیگر بدون حضور کریمی باید آخرین فیلمش را در مهمترین رویداد سینمایی ببینیم و به نقد و تحلیل آن بپردازیم. استاد مسلم در عرصه نقد فیلم با تحلیل های بدیع و موشکافانه اش همواره سیرابمان می کرد.منتقد قدیمی سینما که پای ثابت مجله فیلم بود و با تحلیل های تئوریک خود مخاطبان زیادی را شیفته قلمش کرده بود واز طرفی یکی از مدافعان سرسخت سینمای واقع گرای عباس کیارستمی بود که کتابی هم تحت عنوان "عباس کیارستمی فیلمساز رئالیست" نوشته است و با استقبال زیادی هم مواجه شد.
او در عرصه کارگردانی هم برای خودش صاحب سبک بود، بهتر است اینچنین دربارهاش بگویم که به طور قطع نسبت به سایر منتقدانی که در عرصه سینما ورود کردند، جایگاه موفقتری داشت.
برای مخاطبان سینما باید «باغ های کندلوس» خاطره انگیز باشد؛ فقط برای اینکه یادی کنیم از باغ های کندلوس و نگاه ریزبین کریمی به فیلمنامه، به دیالوگی از آن اشاره می کنم:
«ماها هممون پیكانیم. ماشینمون پیكانه، موسومون پیكانه، شغلمون پیكانه، همه چیزمون پیكانه تنها چیزی كه هنوز پیكان نشده همین طبیعته»
افتخار داشتم در پروژه سینمایی «نیمرخها» در کنارش بودم و برای هرخبرنگاری یک امتیاز است که در کنار بزرگمردی چون کریمی کار کند و دست به قلم شود. متفکرانه نگاه میکرد، متفکرانه حرف میزد و در آن مدت کوتاهی که با هم دیالوگ داشتیم ، خوشحال بودم چنین مرد بزرگی با وجود کسالت با جدیت وعزم راسخ پشت دوربین رفته تا اثری خلق کند که مخاطبان فیلمهایش راضی از سالن سینما خارج شوند . کریمی دراین باره می گفت: «امیدوارم فیلم اثر خوبی شود تا توانسته باشم جواب این همه خوبی عوامل را بدهم. بالاخره همه فیلم را به اسم کارگردانش میشناسند و من مسئول خوب یا بد شدن فیلم هستم. هر چند احساس میکنم زحمتی که برای ساخت این فیلم شده نتیجه خوبی خواهد داشت.
همیشه معتقد بود: «اینکه کسی درباره کار خودش اظهار نظر کند، بسیار سخت است، ملاحظات اخلاقی را در نظر نمیگیرم اما تصور میکنم خود شخص هرگز فاصله لازم را با کارش پیدا نمیکند که بتواند درباره آن قضاوت کند».
«بعد 8 سال دوری از دنیای کارگردانی که آن هم دلایل خاص خودش را داشت که بهتر است در حال حاضر به آن نپردازم با مساعد شدن شرایط فیلمسازی، علاقه مند به ساخت فیلم«نیمرخ ها» شد. گروه نیمرخها بسیار از حضور کریمی انرژی میگرفتند. یادم است در روزی که حجت الله ایوبی رئیس سازمان سینمایی از پشت صحنه آخرین اثر کریمی دیدن کرد خطاب به مرحوم کریمی گفت: « امیدواریم که این غیبت آقای کریمی دوباره تکرار نشود و با احساس خوب و مثبت به ساخت فیلم ادامه دهد. ما آمدهایم تا هنرمندانی مثل آقای کریمی راحتتر فیلم بسازند». کاش همه مدیران چنین نگاهی به کریمی داشتند و به امثال کریمیها.
مجید گرجیان که فیلمبردار پروژه «نیمرخها» است در هنگامی که ضبط کار بود، میگفت : «برایم خیلی جذاب است کار کردن با ایرج کریمی. آن چنان به تو به عنوان فیلمبردار انرژی مثبت و ایدههای بکر می دهد که کار تو به عنوان فیلمبردار راحتتر میشود، چون متوجه میشوی با کارگردانی کار میکنی که نگاه حرفه ای به هنر و سینما دارد».
او میخواست فیلم جدیدی کار کند و می گفت «یک پروژه سینمایی برای کار دارم و دوست دارم که فعالیت خودم را در این حوزه افزایش دهم. ایدههایی داشت که حیف شد و هرگز آن ایدهها در پرده سینما نقش بسته نمی شود.
یادداشت از محسن سرافراز
انتهای پیام/