به گزارش
باشگاه شبانه باشگاه خبرنگاران جوان،انتشار تصویر جسد یک کودک سوری «آیلان کردی» که به همراه مادرش در تلاش برای رسیدن به اروپا در دریا غرق شده بود، همچنان واکنشهایی را به همراه دارد.
نرگس قدیریان شعری برای کودک مظلوم و آواره سوری به عنوان « آرام بخواب پسرکم» سروده است.
آرام بخواب پسرکم؛ در آغوش ماسههای نرم
ساحل؛ فارغ از هیاهوهای جنگ و وحشت و گرسنگی و آوارگی.
آرام بخواب فرزندم؛ که در این ظلمتکده و
در دوران مرگ انسانیت، جایی برای خنده های کودکانه تو نیست.
آرام بخواب نور دیده ام، که سهم تو از
این دنیا ،در ادبیات پرطمطراق و دیپلماتیک امروزی، چیزی جز مرگ نیست.
آرام بخواب دلبندم، آسوده از این که نام
تو در هیچ کدام از سازمانهای حقوق بشر و حقوق کودکان به ثبت نرسیده است.
همانگونه که نام کودکان قربانی در غزه، یمن، لبنان و عراق نیز هرگز ثبت نمی شود.
آرام بخواب طفلکم؛ مثل همه شبهایی که
مادر برایت لالایی میخواند و تو در آغوشش،مژگان مشکی و بلندت را آهسته بر هم
میگذاشتی و با تکان های شیرین او در دریای خواب های زیبا غرق میشدی.
آرام بخواب عزیزکم؛ به یاد آخرین بوسه ای
که ماه بر روی گاهواره دریا بر گونه ات زد و اشک از چشمان وحشت زده ات گرفت و تو
چه نرم بر این بستر غلطان به خواب ابدی فرو رفتی.
آرام بخواب دردانه ام؛ که لالایی امواج دریا صدای لالایی همه مادران
زمین بود؛و نرمی آب ،دستان نوازشگری که موهای زیبایت را نوازش کردند تا تو آغوش گم کرده مادرت را بهانه نکنی.
آرام بخواب نازدانه ام؛ که چندین روز است
به یاد تو و با دیدن کودکم که در آغوشم به خواب میرود؛ چشمهایم عجیب بارانیست.
آرام بخواب عروسکم؛ و بدان که بدن نحیف و رنج دیده تو ،خود یک دنیا حرف برای گفتن دارد
و هشداری است برای همه آنهایی که می بینند درندگان جهان چگونه سرخوشانه برجام های شرابشان تلنگر میزنند تا برجانمان شوند.
آرام بخواب نازنینم؛ و بدان در آینده ای
نه چندان دور، انتقام مظلومیت تو و همه بچه هایمان را با ظهور مهربانترین پدر دنیا خواهیم گرفت.
روزی که دیگر هیچ کودکی از آغوش مادرش به ستم جدا نخواهد شد و هیچ بمبی خواب شیرین مادران و کودکان را ابدی نخواهد کرد.
روزی که دیگر هیچ دریایی گهواره مرگ کودکان بیگناه نخواهد شد و هیچ کودکی در محاصره از رنج گرسنگی جان نخواهد داد.
روزی که دنیای آکنده از ظلم و ستم ، پر از لطف و عطوفت خواهد شد.
آرام بخواب ای آرام جانم؛ که تسلای دل داغدارم آرامشی است که تو در آغوش پر مهر الهی داری.
انتهای پیام/
هر وقت این عکس را در ذهنم هم مرور می کنم فکرم مختل می شود خدا به بازماندگانش صبر دهد و خدا لعنت کند باعث و بانی ان را
اما امروز این عکس همه چیز بود برای گفتن برای زجه زدن برای چرایی کمک به مردم مظلوم درسته این کودک عرب بود اما ایا کسی گفت ایلان عرب همه گفتن مظلومیت کودک مردم ایران کمکشون کنید مثل همیشه ازدولت خواهش میکنم حسابی روبرای کمک به این عزیزان اعلام کنه تا شاید ابی باشد بر اتش عذاب وجدانمان
شاید این کودک عزیز دل خود ما بود ایا نگاه فرق نمیکرد یک لحظه مظلومیت این کودک از یادم نمیره چه شیرین زبانی های که نمیتونست در اغوش گرم مادرش انجام بده وقتی در خیابان کودکی رو خندون میبینم یاد کودکان مظلوم سوری عراقی وفلسطین میافتم
خدایا عجب صبری داری شنیده بودم اخرالزمان سخت دورانیه اما ....
بود.آن سوها نه چشمي نه تقديري ...تنها خود آموزي.ما مظلومان تاريخ در اينسوي در فهميديم چشم به آسمان دوختن كا ر بيهوده اي است. حالا احساس يك گمشده رادارم يك رها شده كه اگر چنين حسي در بين ديگر مردم سرزمينم نبود. اينهمه خيانت وجرم ودزدي وفساد وفحشاواختلاس نبود. اين گمشدگان اين سو رها شده اند ونميدانند دروسط آزموني بزرگ رها شده اند وآن آموزه هاي آنسوي در
بسيار كم وناكافي است وآموزه هاي آنسو تركيبي از خرافه وسطحي نگري است .كه اگر خانه از پايبست ويران نبود هيچ نامحرمي جرات داخل شدن به خانه ها وكشورها واعتقادات رانداشت-
اينروزها چقدر مرگ شيرين تر ازعسل شده است.كه ديگرتابي براي تحمل اينهمه بي عدالتي و جهالت و ظلم باقي نمانده است.اللهم عجل وفاتي سريعا_اللهم عجل لوليك الفرج
بیچاره مردها انگار آدم نیستند که حتی کشته شدنشان نیز مایه تاسف کسی نیست . . .