انتساب دعای عرفه به امام حسین(ع) چقدر سندیت دارد؟
حجت الاسلام میرلوحی گفت: در خصوص این دعا به دو اشکال اشاره شده که یکی ایرادیست که علامه مجلسی می‌گیرد و می‌گوید عبارات آخر با سیاق بیان ائمه نمی‌خورد و به مذاق صوفیان است.
حجت‌الاسلام و المسلمین محمدحسین میرلوحی، کارشناس مذهبی در گفتگو با خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان اظهار داشت: اصل دعای عرفه در کتب ادعیه بسیار مهم مانند البلد الامین، مصباح‌الزائر، اقبال الاعمال، زادالمعاد و مفاتیح الجنان آمده و علاوه بر این کتب در کتاب شریف بحار الانوار علامه مجلسی نیز منعکس شده است.
وی ادامه داد: سند دعای عرفه متصل به امام معصوم نیست و فقط ذکر شده که پسران غالب اسدی به همراه امام حسین(ع) این دعا را در صحرای عرفات خوانده‌اند.
میرلوحی تصریح کرد: در خصوص این دعا به دو اشکال اشاره شده که یکی ایرادیست که علامه مجلسی می‌گیرد و می‌گوید عبارات آخر با سیاق بیان ائمه نمی‌خورد و به مذاق صوفیان است، در نقد به این عبارت باید یادآور شویم که ایشان هیچ اشکالی سندی به این قسمت دعا نمی‌گیرد و فصاحت و بلاغت ائمه را زیر سؤال نمی‌برد و ایراد تصوف را می‌گیرد.
وی افزود: نکته دیگر این است که نباید فراموش کنیم که لحن و دعای مناجاتی اهل بیت(ع) با لحن بیان آنها می تواند با مردم متفاوت باشد چرا که در ادعیه با جمال مطلق و احسن مطلوبات به شوق و نیاز می‌پردازد.
این کارشناس مذهبی خاطرنشان کرد: ایراد دیگر که علامه طهرانی گرفته‌اند این است که می‌گویند قسمت آخر این دعا از کتاب این عطا‌الله برداشته شده، در جواب این ایراد باید گفت ایشان هیچ دلیلی بر این امر اقامه نمی‌کنند. در فرض وجود این ذیل در کتاب ابن‌عطا‌الله چرا نگوییم او از بیان امام حسین (ع) بر نداشته است.
وی در پایان افزود: در مجموع نمی‌توان از لحاظ حدیث ذیل دعا را بدون استناد به وجود مقدس امام حسین(ع) دانست و خواندن این فقره از دعا بر اساس نظر فقهایی چون حضرت آیت الله جوادی آملی قطعاً مسلم و با اجراست.
انتهای پیام/
