به گزارش   گروه استان های باشگاه خبرنگاران جواناز اردبیل؛ در نقطه صفر مرزی که سیم های خاردار مرزهای ایران و جمهوری آذربایجان را تعیین کرده است جمعیت سنی نشین ساکن در روستای عنبران علیا پس از سال ها محرومیت طعم خدمت ، عدالت و سازندگی را با تمام وجود حس می کنند.

روستاییان پیرو مذهب شافعی این روستا که جمعیتی حدود 600 نفر را شامل می شوند در طول سالیان گذشته بکلی فراموش شده و از داشتن ابتدایی ترین نیازهای زندگی محروم بودند.

نظام جمهوری اسلامی ایران در کنار امنیت، خدمات بیشماری را به این مرزنشینان هدیه کرده و اکنون با احیای بافت فرسوده اش کوچه ها و معابرش سنگ فرش شده و می تواند به یکی از جاذبه های گردشگری استان اردبیل تبدیل شود.

نقطه مشترک تمام بناهایی که در عنبران علیا از اولین تا آخرین آنها به چشم می خورد چارچوب آبی تیره درها و پنچره هاست که نوعی هارمونی خاصی به فضای کالبدی روستا بخشیده است.

درب چهاردیواری های بی تکلف، بدون چفت و بستی خاص به روی مهمانان شهری غریبه گشوده است و تنها زینت چهره زمختشان لبخندی است گرم از سر مهربانی که همین سادگی بر دل می نشیند.

اهالی روستا سال ها از خدمات محروم بوده و در نهایت سختی زندگی می کردند اما پس از انقلاب رفاه مردم بیشتر شده و با اینکه مشکلاتی هنوز باقی است اما مردم قدردان این خدمات دولت هستند.

آثاری چون بقعه شیخ علی نقشبندی و سید باباخرم، مسجد تاریخی جابر ابن عبدالله انصاری و زاویه شیخ صفی الدین اردبیلی می گوید که مجموعه ای پدید آورده که می تواند عنبران علیا را پس از احیا به یکی از جاذبه های گردشگری قابل توجه استان اردبیل تبدیل کند.

کشاورزی و دامداری برای سال ها حرفه اصلی ساکنان این روستا بوده اما عسل، نان زرین، گلیم و مسند عنبرانی ها حدیثی دیگر؛ 200 خانوار دارد که اهل سنت هستند و زبان ترکی، فارسی و گویش تالشی در بین ساکنان خون گرم و مهمان نوازش رایج است.

این روستا هم اکنون 9 پیر دارد با این وجود طی قرن ها و به خصوص در این روزها که اختلاف های مذهبی به یکی از عوامل بروز بحران در کشورهای همسایه بدل شده، همزیستی مسالمت آمیز ساکنان شافعی مذهب روستا با شیعیان منطقه وجه تمایزی است که جایگاه خاصی به آنها می بخشد.

نقوش سنتی و اساطیری گلیم های بافته شده عنبران سمبل نمادها و یا نقشهایی از خواست باطنی بافندگان و بیانگر آرزوها و نیازهای مردمان ساکن این مناطق است.

نقوش سنتی رایج در گلیم‌های استان بیشتر نقش سماور، سینی و خرچنگ در متن گلیم و گردونه مهر (چلیپا) و نقش اژدها در حاشیه گلیم می باشد. حاشیه های گلیم عنبران دارای چند دور نقش هستند که در درون آن نقش های اصلی گلیم بافته شده و این نقش ها عبارت اند از "بوکوگل"، "پوته"، "گانگل" و "جنگل" که هرکدام تداعی کننده ی بخشی از زندگی و محیط فکری ویژه ای با سابقه تاریخی خود است.

زنان و دختران روستایی با طرح گلیم، نه تنها هنری ماندگار بر جای می گذارند بلکه اسطورهای انسانی را که بدون توجه به محل زندگی در بین انسانها از اصول اخلاقی مشترک برخودار است، معرفی می کنند.

ویژگی منحصر به فرد گلیم عنبران بومی بودن الیاف و ابزار بافت آن است. بطوریکه هر زن روستایی می تواند با به پا کردن دار کوچکی در منزل هنر سده های متمادی را در تار و پود صنعت دست ساز خود جا دهد.

مهمترین ویژگی گلیم عنبران نقش دو طرفه آن است یعنی بیننده نمی تواند پشت و روی آن را تشخیص دهد و به همین دلیل دو روی این گلیم قابل استفاده است.

علاوه بر این گفتنی است سبکی وزن و کم حجم بودن و انعطاف پذیری آن رتبه خاصی را در بین سایر صنایع دستی موجود به این کالای ارزشمند اختصاص داده است.

برای اینکه مشتریان بتوانند در انتخاب گلیم گزینه های متعددی داشته باشند، بافت این محصول برای کاربری های مختلف انجام می شود.

در حال حاضر بافت این محصول به شکلهای تابلو فرش، مفرش، زیر تلفنی، کیف دخترانه، وسایل آشپزخانه، دستگیره آشپزخانه، دمکش برنج، جای سیخ و جامدادی تولید می شوند.

در حال حاضر شهرستان نمین و روستاهای تابعه آن از جمله شهر عنبران و روستاهای بخش زهرا از توابع شهرستان گرمی از مراکز عمده تولید گلیم استان به شمار می آیند.

انتهای پیام/س