به گزارش
گروه وب گردی باشگاه خبرنگاران جوان ، نشست نقد و بررسی و نمایش فیلم های مستند ملف گند و مدار صفر درجه که در گروه هنر و تجربه اکران می شوند، عصر دیروز با حضور کارگردان فیلم محمود رحمانی و رضا درستکار، منتقد برگزار شد.
در این جلسه که با حضور و استقبال سینما دوستان روبرو شد، موضوع شخصیت عجیب و متفاوت محمد غدیری راوی مستند ملف گند بیشتر از همه محور سوالات و کنجکاوی های تماشاگران قرار گرفت.
محمود رحمانی در ابتدای نشست نوع نگاهش را به مقوله فیلمسازی به خصوص در حوزه سینمای مستند جنگی این گونه بیان کرد: فیلم مدار صفر درجه نزدیک به یک دهه پیش ساخته شد، زمانی که من 24 ساله بودم و از آن جایی که من در شهری زندگی می کردم که رابطه نزدیکی با جنگ داشت همیشه دغدغه این را داشتم که درباره جنگ فیلمی بسازم. اما چون همیشه شکل بیان برای من موضوع مهمی بود، سعی کردم طوری فیلم بسازم که کمی متفاوت از فیلم هایی که با موضوع جنگ ساخته می شد، باشد.
وی گفت: شکل مستند یا داستانی فیلم هم برایم مهم نبود زیرا قصد داشتم تصویر عینی ای که مدنظرم بود را در ذهن مخاطب ایجاد کنم. مهمترین دغدغه من بعد از جنگ، روایت جنگ و قصه ای بود که در فیلم بیان می شود. درگیر کردن مخاطب با فیلم به عنوان عنصری پویا به شدت برایم دارای اهمیت بوده و هست.
در ادامه رضا درستکار که به عنوان منتقد در جلسه حضور داشت از ویژگی های سینمای مستند و نوع پرداخت محمود رحمانی در این مقوله گفت: یکی از ویژگی های سینمای مستند این است که از آن قالب هایی که در سینمای حرفه ای و داستانی بارها استفاده شده است، فرار می کند و اتفاقا هر دو فیلمی که از محمود رحمانی دیدم به هیچ عنوان به قواعد کلیشه ای تن نداده است. این فیلم شبیه هیچ کدام از فیلم هایی که درباره جنگ دیده ایم، نیست.
وی افزود: در فیلم مدار صفر درجه مردی مرتکب قتل دختر و همسر خودش شده است. این موضوع را باید در کنار این موضوع که کارگردان یک سوژه خاص را انتخاب کرده است، قرار دهید که به خودی خود یک ویژگی با اهمیت برای سینمای مستند است.
درستکار در ادامه از سختی های تولید این نوع فیلم ها گفت: باید به این نکنه اشاره کنم که هر دو فیلم به نوعی فیلم های دشواری هستند. یعنی در عین این که به نظر خیلی ساده و راحت می آیند در عین حال پرداخت و اجرای آن ها کار ساده ای نبوده است.
این منتقد سینما اظهار داشت: فیلمسازان در سینمای حرفه ای و داستانی ناچارند به همان قالب ها و قواعد پیچیده موجود تن بدهند و اگر فیلمسازی بخواهد از این کلیشه ها عبور کند، خیلی کم پیش می آید که یک سینمای جدی و استخوان دار را تجربه کند. به عنوان مثال کسانی که از همان قواعد عبور می کنند و فیلم تجربه گرایانه می سازند، تلاش می کنند که از آن چهارچوب ها فرار کنند و فرم جدید و شیوه بیان جدید به وجود آورند و البته باید گفت که بسیار کم به موفقیت می رسند.
منبع : ایرنا
انتهای پیام/