همسر عزیزتر از جانم ؛
می نویسم در دنیای واقعی تا در فضای مجازی به دستت برسد!
نامه ای برای تو می نویسم ، برای تویی که آنقدر غرق در فضای مجازی شده ای که غم چشمان من و فرزندانت را فراموش کرده ای....
به گزارش خبرنگار اخبار داغ فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان ، حدود 13 سال است که از زندگی مشترکمان می گذرد.. همه چیز عالی بود و خوشبختی در تک تک لحظاتمان رنگ داشت، اما حدود دوسال است که موجود بی جانی بنام " موبایل و دنیای درونش " همه چیز را از من و همسرم گرفته که حتی فرزندانمان را هم دیگر نمی بیند و همه لحظاتش را بجای قلب ما در این شبکه های مجازی می گذراند..
به هر دری زدم همه چیز مثل سال های اول زندگی مان نشد، برای همین تصمیم گرفتم تمام غم زندگی ام را بر روی کاغذ بیاورم و به دنیای مجازی اش بفرستم تا شاید آنجا به دستش برسد ...
بنام خدا
همسر عزیز تر از جانم سلام ...این بار برای تو می نویسم ، از دلی می نویسم که مدتهاست از آن خبر نداری ..آنقدر غرق در فضای مجازی شدی که از ناگفته هایم خبر نداری ..از کدام دلتنگی ام بنویسم که مدتهاست دلتنگ حرف زدن با تو هستم و جز حسرت چیزی بر دلم نمانده.
مگر آن دنیا چه مزیت و برتری نسبت به من و فرزندانت دارند که یک لحظه هم نگاه پر مهرت را از روی صفحات واتس اپ و تلگرام و دیگر شبکه ها برنمی داری؟!نه الان ، اما مدتهاست دلتنگ تو هستم ، دلتنگ لحظات با هم بودنمان بدون هیچ ردی از فضای مجازی !دقایقم به ساعت ها تبدیل شده حالا تو بجای من و فرزندانت لابه لای صفحات دنیای مجازی چیزی را می جویی که بدون شک من و فرزندانم در آن هیچ سهمی نداریم...
همسر عزیزتر از جانم !نگاهم کن ، من هیچ، من را کنار بگذار ، اما حواست به فرزندانمان هست که مدتهاست به جای گذراندن وقت با تو مجبور می شوند پای برنامه های تلویزیون وقت بگذرانند .
دلم تنگ است !چقدر نگاهت ، لبخندت زمانی که به صفحات مجازی خیره می شوی و مطالب دیگران می خوانی و لایک می زنی و بلافاصله برای گروه هایت کپی می کنی فرق دارد!
تو نمی دانی من و فرزندانت مدتهاست منتظر این نگاه محبت آمیزیم اما افسوس..دلم می خواست فقط یک لحظه نگاه منتظرمان را می خواندی و لایک می زدی...
همسر عزیز تر از جانم !چایت را که با عشق ریختم سرد شده نمی بینی؟چرا حواست نیست من هم کنارتم..عزیز تر از جانم پسرمان در سن بلوغ است و احتیاج دارد حسش را بفهمی و در آغوشش بگیری و برایش لایک بزنی مثل همان دنیای مجازی تو!
مهربانم! محبت وجودت را در قلب کوچک دخترم کپی کن و بگذار از تمام اضطراب های درونش لفت دهد...بعضی وقت ها یک چیزی ذهنم را عجیب درگیر می کند ، اذیتم می کند ، بگذار بگویم هر چه در دلم است ؛من منظور تو از رمز موبایلت و این همه حساسیتت را نسبت به گوشی ات نمی فهمم!!
من تا بحال چیزی را از تو پنهان کردم که تو پنهان می کنی ؟ از کی تا بحال دیوار بی اعتمادی بین ما رشد کرد که من نفهمیدم؟!عزیز تر از جانم جواب سوال هایم را بی پاسخ مگذار.. خوب من ! تو می توانی با دستکاری تنظیمات گوشی ات همیشه آنلاین بودن و چت کردنت را از چشمان من پنهان کنی اما عزیزم اگر گناه می کنی که بینای تو کس دیگری است...اگر خلاف این است پس این همه پنهان کاری برای چیست...
نمی دانم چه بگویم اما همین را می دانم که وسعت تنهایی من و فرزندانت آنقدر زیاد است که حس می کنم عامل تنهایی هایمان این شی بی جان همین موبایل است...چون حس می کنم فضای مجازی تو را و عشق تو را از ما گرفته است...عزیز از دست رفته من، بازگرد به قلبمان! من و فرزندانت محتاج یک لحظه نگاه محبت آمیز تو هستیم..بازگرد ...که فرزندانم خود واقعی تو را می خواهند ...همه چیز این دنیا به اندازه کافی مجازی و دروغین است ، تو لااقل واقعی باش و تکیه گاه زندگی مان باش...
همسر عزیز تر از جانم ، دلنوشته ام را در فضایی نشر می دهم که تو بیش از خانواده ات برایش وقت می گذاری تا شاید روزی به دستت برسد و تو غم چشمان من و فرزندانت را بخوانی و لایک بزنی و برای همیشه از آن دنیا خداحافظی کنی....
گزارش از : مریم عبدالهی
انتهای پیام/
