مشهدالرضا این روزها سیاه پوشیده است. در هر کوی و برزن، پرچم عزای اباعبدالله بر فراز خانه‌ها و مغازه‌ها و میادین شهر شور محرم را در شهر پراکنده است.

تکیه‌های عزاداری، مجالس عزا و زیارت عاشورا و نوای یا حسین خودروهای عبوری تو را به راه می‌کشاند تا برای عرض تسلیت به قطعه‌ای از بهشت عزیمت کنی.

خیابان‌های منتهی به حرم مزین به پرچم‌های سرخ و سیاه، در انتظار منتقم، لحظه شماری می‌کنند. گنبد مطلای سیاه پوش علی ابن موسی الرضا(ع) در آسمان ابری این روزهای مشهد همچون خورشید عزاداری می‌‌درخشد. فضای معطر حرم، آکنده از بوی حسین است.

این روزها سیل جمعیتی که در روزهای گرم تابستان در هر ثانیه از روز در صحن‌های متبرک امام هشتم بدور حریم ملکوتی‌اش طواف می‌کردند، جای خود را به خنکای پاییز و سکون و آرامش داده‌اند تا نوید بخش زیارتی دلچسب و فارغ از ازدحام جمعیت باشد. این روزها آرامش قبل از طوفان در حرم موج می‌زند. طوفان عشقی که در تاسوعا و عاشورا با ورود شش هزار هیئات مذهبی به حرم برپا می‌شود.

از اولین روز محرم برنامه‌های منسجم و پیوسته‌ای در عزای ارباب در رواق امام خمینی(ره) که روزگاری صحنی بود در میان صحن‌ها، برگزار می‌شود. برنامه‌هایی که با زیارت امین الله آغاز می‌شود و در رثای ضامن آهو به پایان می‌رسد. محافل حسینی حرم جلای رضوی دارند و دلت را بیش از هر چیز متوسل می‌کنند به خاندان عصمت تا از خوان کرمشان تو را سیراب کنند.

در آیین صلات که در اولین ساعات طلوع خورشید نخستین روز محرم در صحن انقلاب و در مقابل پنجره فولاد برگزار شد، خدام حرم با حضور در ماذنه گلدسته‌های صحن، دو بند از اشعار محتشم کاشانی را قرائت کردند.

در دومین روز از ماه محرم همایش عظیم شیرخوارگان حسینی با شکوهی خاص در حرم رضوی برگزار شد تا کودک کُشان عالم که از برگزاری چنین مراسمی در دنیا جلوگیری می‌کنند، بدانند شیرخوارگان ایرانی حسینی زاده شدند و حسینی خواهند ماند و هرچه مردم دنیا را از حسینی شدن منع کنند، نمی‌توانند عشق حسین را از ایران و زن و مرد و پیر و جوان و شیرخوارش بگیرند.

همزمان با ششم محرم که به نام زیبای قاسم ابن الحسن رقم خوره است، جمعیت عظیم نوجوانان مشهدی در همایش "احلی من العسل" در حرم گرد هم آمدند تا با یادگار مظلوم امام مجتبی(ع) در صحرای کربلا پیمان ببندند تا آخرین قطره خونشان با ولی خواهند ماند و پا از رکابش بیرون نخواهند کشید.

مجالس تبیین معارف حسینی و مرثیه خوانی هم هر صبح و شام در حرم برپاست و زائران و مجاوران ثامن الحجج را شور و شعور حسینی می‌بخشد. قرائت روزانه یک جزء قرآن در دارالقران حرم مطهر جلوه‌ای دیگر از سبک زندگی ائمه بزرگوار را به ارادتمندان سید الشهدا ارائه می‌کند.

زائران غیرایرانی و غیر فارسی زبان نیز از برنامه‌ها و محافل حسینی حرم بی بهره نمانده‌اند. دارالمرحمه و رواق کوثر و غدیر میزبان میهمانان خارجی شمس الشموس است تا معرفت حسینی را جرعه جرعه به کام گیرند و در راه حسین ثبات قدم پیش گیرند و حسینی بمانند.

روی دیگر سکه عزاداری‌های محرم نذورات است که در هیئات و تکایا از چای و خرما و نبات گرفته تا قیمه و قرمه و شله مشهد به برکت آقا اباعبدالله عطر و طعم دیگری پیدا می‌کنند. حرم رضوی نیز ازین قاعده مستثنی نیست. مهمانسرای حضرت هر صبحگاه دو هزار نفر را صبحانه می‌دهد و هر شامگاه 3 هزار زائر مشتاق هیئتی را پذیرایی می‌کند.

از اینها که بگذریم قصه تلخ بدعت‌های عاشورا هنوز جان می‌سوزاند، مداحی‌های به سبک غربی که نه فقط شور حسینی نمی‌آفریند، بلکه انزجار روانی ایجاد می‌کند، گهگاه به گوش می‌رسد و اگر ناظری بر عملکرد تکایا و هیئاتها نظارت نکند به تدریج صبغه معرفتی عزاداری عاشورا از بین می‌رود و جز شبحی موهوم از قیام اباعبدالله باقی نمی‌ماند.

تاسوعا و عاشورای حسینی در راه است؛ مبادا به عزاداری سالار شهیدان بی‌معرفت باشیم و در جستجوی نام و نان!

انتهای پیام/س