،
امروزه شرایط به گونهای پیش میرود که فوتبال را هم جزو ورزشهای گران
حساب کرد.
بالارفتن قیمت اجناس و ورزش، مجموعههای ورزشی و کمبود زمینها و سالنها باعث شده است تا هر کسی دیگر فوتبال بازی نکند.
شاید
تا همین چند سال پیش بود که وقتی در هر کوچه و خیابان قدم میزدیم چند بچه
را میدیدم که در حال فوتبال بازیکردن با توپهای پلاستیکی هستند ولی
دیگر حتی توپ پلاستیکی هم در مغازهها نیست.
البته نباید این
موضوع نادیده گرفت که علتهای زیادی برای فوتبال بازینکردن در کوچهها
وجود دارد. شلوغبودن خیابانها به دلیل وجود ساختمانهای چندین طبقه،
ناهمواربودن کوچهها و سرگرم شدن جوانان به بازیهای کامپیوتری، فضای مجازی
و حتی اعتیاد هم از جمله عوامل این اتفاق هستند.
شاید
تا چند سال پیش ما جوانان کمتری را میدیدیم که سیگار بکشند. اما اکنون
جوانان ترجیح میدهند به جای ورزشکردن سیگار بکشند و یا خود را با
گوشیهای تلفن همراه و شبکههای اجتماعی سرگرم میکنند به هر صورت نباید از
اصل ماجرا خارج شد.
چندی پیش علی پروین در
گفتوگو با خبرنگار باشگاه خبرنگاران جوان، گفته بود که زمانی هر جا که
میرفتید چند زمین خاکی وجود داشت برای مثال دروازه دولاب پیش از 40 زمین
فوتبال خاکی وجود داشت ولی حالا تنها یک زمین باقیمانده که آن هم
میخواستند تبدیل به پارک کنند و اهالی محل اجازه نداند صحبتهای علی
پروین نشان دهنده مشکلات زیادی در این زمینه است.
در زمانهای
نه چندان دور هر تعداد جوان که میخواستند به زمینهای خاکی که تعدادشان کم
هم نبود میرفتند و فوتبال بازی میکردند بدون این که هزینه خاصی پرداخت
کنند اما حالا چگونه است؟
استفاده از یک ساعت و
نیم سالن سرپوشیده هزینهای برابر 120 هزار تومان دارد زمین چمن مصنوعی که
غیراستاندارد است و اندازه سالن است هزینهای برابر 100 الی 150 هزار تومان
دارد.
زمین یازده نفره استاندارد هم که موضوع
جدای خودش را دارد. شاید جمیع زمینهای استاندارد فوتبال در شهر تهران بیش
از 30 یا 40 تا نباشد و اگر هم باشد هزینه سرسامآوری برای اجاره نود دقیقه
آن وجود دارد.
بحث زمینها را که کنار بگذاریم هزینههایی مثل توپ، لباس و کفش پیش میآید.
اگر
میخواهید در همان زمان محدود یک ساعت و نیم فوتبال بازی کنید بدون آن که
مشکلی پیش بیاید باید حداقل 80 هزار تومان برای یک توپ معمولی هزینه
کنید.خرید یک کفش و یک دست لباس ورزشی که عملا بیش از یک ماه نمیتوانید از
آن استفاده کنید هم چیزی حدود صد هزار تومان هزینه دارد.
حالا حساب کنید اگر شخصی بخواهد در هفته 2 روز فوتبال بازی کند باید حداقل 360 هزار تومان در هر ماه هزینه کند.
این
ارقام که حداقل هزینههای انجام یک بازی فوتبال بود. این رشته را تا حدودی
وارد رقابتی حساس با دیگر رشتههای گران قیمت مثل تنیس، اسکی، گلف و
بولینگ میکند.
خرید یک راکت تنیس، اجاره زمین برای 50 دقیقه،
کفش و البسه ورزشی و انجام این ورزش برای 2 روز در هفته هزینهای بالغ بر
یک میلیون تومان دارد. اجاره یک زمین گلف ساعتی هزینهای نزدیک به 200 هزار
تومان دارد حالا تصور کنید که چه مقدار باید هزینه این ورزش کرد.
در
مجموع که فوتبال هم ورزش گران قیمتی شده مانند رشتههای ورزشی تنیس و گلف و
همین موضوع باعث شده تا خیلیها به فوتبال روی نیاورند و سمت فوتبال
نیایند، این اتفاق یک حاصل خوب و یک حاصل بد دارد.
کمبود
زمینهای فوتبال در سطح شهر تهران باعث شده تا همان جوانهایی که زمانی
اوقات بیکاری و تفریح خود را صرف بازی فوتبال بدون هزینه و زمان نامحدود
میکردند حالا برای تخلیه انرژی و رفع بیکاری به مسائل غیر اخلاقی روی
آورند یا در بهترین حالت به باشگاههای بدنسازی بروند و بدون برنامه خاصی و
تنها با استفاده از داروهای غیرمجاز اقدام به ورزش کنند.
دیگر حاصل این اتفاق آن است که حالا شاهد هستیم تعداد بیشتری جذب رشتههای ورزشی به غیر از فوتبال میشوند.
در
پارکهاف خارج از شهر، کنار دریا، جنگل، کوه و... مردم والیبال بازی
میکنند یا به بدمینتون روی آوردند یا به دلیل افزایش تعداد میزهای تنیس
روی میز به این رشته روی میآورند.
در انتها تنها میتوان گفت
اگر شرایط بخواهد به همین صورت پیش برود در آینده باید انتظار داشت که
فوتبال از ورزش اول کشور خارج شود و حداکثر در فوتبال تبدیل به یک تیم درجه
دوم آسیا شود.
برای آگاهی از آخرین اخبار و پیوستن به کانال تلگرامی باشگاه خبرنگاران جوان اینجا کلیک کنید.
انتهای پیام/
هرکس سرمایه گذاری بیشتر گرد نتیجه بهتر میگیره.
خداوند متعال گفته از شما حرکت از من برکت.
نمیشه بقیه زحمت بکشن ما پیشرفت کنیم.
هرکه هم پیشرفت کرد نوش جونش حتما لایقش بوده.