به گزارش خبرنگار اخبار داغ گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان، 13 آبان 1358؛ سفارت آمریكا و دانشجویان انقلابی، 3 بخش از پازلی بودند كه واقعه‌ای را در مقیاس جهانی رقم زدند. واقعه ای به نام "تسخیر". ساعاتی پس از این اتفاق، سیل مردم در مقابل سفارت به راه افتاد تا كینه های چند دهه خود را از آمریكا فریاد بزنند. در چنین فضایی و با توجه به محدودیت‌های اطلاع رسانی، روزنامه ها مهمترین ابزار برای آگاهی مردم از تحولات بود.

بر همین اساس مركز اسناد انقلاب اسلامی به بازخوانی یادداشت‌ روزنامه های روزهای پس از تسخیر سفارت آمریكا پرداخته است. در ادامه گزیده ای از این مطالب را می خوانید:

14 آبان58  در نبرد ضد استعماری به پیش

اشغال سفارت آمریكا كه تائید تمامی ملت را پشتوانه خود دارد، تنها نشانه ای از انفجار خشم ملت ما علیه روابط ظالمانه اقتصادی، سیاسی و فرهنگی است كه این همه علیه آن گفته‌ایم و نوشته‌ایم و ملت آن را در تمام گردهمایی‌ها عظیم فریاد كرده است و رهایی خود را از بند این قراردادها و قیود خواستار شده است.

...در این دور تازه، مبارزه باید به محو كامل تمام وابستگی‌ها بیانجامد، از یاد نبریم كه برای این مبارزه ما به اتحاد تمام نیروها نیاز داریم و هر شكافی در این صفوف متحد، پیروزی را علیه استعمارگران و  و به عهده تاخیر می افكند.

16 آبان 58  توطئه‌های امپریالیزم آشكار می‌شود

ما می‌دانیم كه برای استقلال و آزادی خود باید بهائی گزاف بپردازیم و برای پرداختن این بها كه خون هزاران شهید پشتوانه آن است آماده‌ایم. اشغال سفارت آمریكا، تجدیدنظر قطعی در روابط ایران و آمریكا، بررسی مساله نفت در روابط فی ما بین، گام‌های نخستینی است كه باید سنجیده و با قدرت بر جاده استقلال ایران بگذرد. ما برای ساختن كشوری آباد و آزاد، سالهای دشوار و پرامیدی پیش روی داریم و ملت ما پیروزمند از این نبرد خود، میهن خود را دوباره آزاد خواهد ساخت.

17 آبان 58  فقط جغدها و كوردلان...

پیداست كه قطع روابط اقتصادی با آمریكا، ملت ما را با دشواریهای جانگاهی روبرو خواهد كرد، چرا كه آمریكا سی سال آزگار مملكت ما را به عنوان یك زائده، یك بازار مصرف، یك تابع بی اختیار در آورده، چنان ما را وابسته بازار خود، انبارها و كارخانه‌های خود، مستشاران و ادوات و لوازم غرب كرده است كه از نان سفره‌مان تا ماشین زیرپایمان و برق بالای سرمان محتاج این نامردان خونخوار هستیم.

شاید بریدن از آمریكا، این تمدن پوشالی را كه چون زرورقی بر برهوت و ویرانه‌های ایران كشیده شده، به باد دهد اما دسته كم در آن وضع می‌فهمیم كجا هستیم، چه داریم و بدون اتكا به دیگران آیا به عنوان یك ملت مستقل و آزاد می‌توانیم زندگی كنیم یا نه؟

پاسخ این است كه بله، می‌توانیم زندگی كنیم، می‌باید كمتر بخوریم، كمتر بپوشیم، كمتر درآمد داشته باشیم، بیشتر كار كنیم، بیشتر زحمت و رنج را تحمل كنیم اما می‌توانیم سرافراز و مستقل و آزاد باشیم. تحمل این مشقت‌ها و محرومیت‌ها به خاطر سرافرازی و استقلال به خاطر آرمان و عقیده دشوار نیست.

.... جامعه انقلابی ما با حس عظیم فرهنگی‌اش، با شناخت دقیق سنتی‌اش رفاه مادی و معنوی خود را، سعادت خود را در گسستن روابط استعماری با دول سلطه‌جو و استثمارگر می‌داند و این را خوب می‌داند كه جماعتی كه منافعشان در این رابطه به خطر افتاده، به حمایت اربابان خود برخواهند خواست، در ادامه وابستگی‌شان خواهند كوشید اما كوشش اینها چه رسواست و چه حقیر

ملت رزمنده ما بر قله انقلاب تاریخی خود آفتاب آزادی را در آغوش خواهد كشید، این را فقط جغدها و كوردلان باور نمی دارند.

 

14 آبان 58  وقتی كه دولت از حركت باز می ماند امام وارد عمل می شود

راستی اگر این رهبر و خط مشخص او در جواب به روحیه انقلابی جوانان كشور وجود نداشت چه فاجعه ای می توانست به وقوع بپیوندد و سرنوشت انقلاب به كجا می كشید؟ اگر این روحیه انقلابی و سیری ناپذیر رهبر است كه جوانان را بنا به خاصیت شتابی كه از اثرات انقلاب اسلامی گرفته‌اند، جوابگو باشد نبود، راستی امكان نداشت امروز نهال انقلاب در كوران پاییز و زمستان مذاكرات و مصالحات محافظه‌كارانه بخشی گراید؟ اگر جوانان این مرز و بوم از سرمشقی همچو خمینی محروم بودند چه كسی می‌توانست این كینه‌ها را در سطح جهانی بنمایش در آمده است و حركتی و وحدتی مجدد در میان ملت بوجود آورده، تضمین نماید كه به عقده در سینه‌ها تبدیل نگردد و در خدمت بیگانه قرار نگیرد؟

 

16 آبان 58  مردم در حال و هوای روزهای اول انقلاب سیر می كنند

اقدام متهورانه دانشجویان پیرو خط امام شوری در مردم بوجود آورد كه در حال و هوای روزهای اول انقلاب سیر می كنند. شما سعی كنید از این احساس، ایمان، همبستگی و وحدتی كه در آرزوی تجدیدش بودید و باز هم با درایت و روشن بینی امام بدان دست یافتید نهایت بهره‌برداری را در مسیر امت و امام بنمائید.

و اما سخنی با مردم و آن سخن اینكه در این لحظات و در این روزها كه روزهای جنگ با امپریالیسم غارتگر است هر حركت، تحصن، راهپیمائی و... بدون فرمان صریح امام، از طرف هر گروه و دسته ای چه موافق مكتب اسلام و چه مخالف نظام جمهوری اسلامی محكوم به آب به آسیاب دشمن ریختن است.

19 آبان  آمریكا بر سر چند راهی

دخالت نظامی آمریكا برای نجات گروگانها كه آخرین راه حل باقیمانده برای دولت آمریكا خواهد بود با شرایط نزدیكی فصل زمستان و اینكه دنیای غرب احتیاج مبرم به نفت خاورمیانه دارد امری بعید و غیرممكن است. دخالت نظامی در این منطقه بقیمت قطع نفت از تمام كشورهای عربی و ایران به غرب تمام خواهد شد و این یك واكنش منفی چه از جهت نظامی و چه از نظر سیاسی و اجتماعی برای دولت آمریكا به همراه خواهد داشت.

14 آبان 58  آمریكا و انقلاب

یكبار دیگر این حقیقت بر همگان آشكار می شود كه وقتی دولت كاری را بایسته و لازم است انجام نمی دهد، آن كار به وسیله دیگران انجام خواهد گرفت. مراكز تصمیم گیری خودكامه بزرگترین ضعف رهبری است اما مایه این ضعف را دولت فراهم آورده است و فراهم می آورد. ملتی كه از جنگ دوم به بعد به خاطر تحت سلطه بودن آمریكا، به روزی افتاده است كه می بینیم، خواهان سیاست قاطعی در قبال آمریكا است. این ملت نمی خواهد و نمی تواند ببیند كه سرزمین او كامبوج و یا لبنان شده است. پیدایش مراكز تصمیم گیری فاصله را تا تبدیل شدن به آن كشور كم می كند. در جریان انقلاب و بعد از آن تغییری در سیاست آمریكا ملاحظه نمی شود. سیاست آمریكا آشكارا سیاست نجات نظام پیشین، لااقل در حدی است كه با منافع آمریكا سازگار باشد. ایران دیگر چیزی ندارد تا او را بدوشند.

15 آبان 58  عكس العمل آمریكا

می گویند انتخابات ریاست جمهوری آمریكا نزدیك است و اگر اعتبار و حیثیت دستگاه اداری  دمكراتها در جهان بیش از حد پائین بیاید، جناح‌های افراطی جمهوری خواه به قدرت خواهند رسید و داستان دوره مصدق تكرار خواهد شد. شاید ایادی رژیم سابق با قرینه سازی به خیال پردازی نیز پرداخته اند كه مساله ایران از نو تاثیرات لازم را در تحول جدی افكار عمومی آمریكا می‌گذارد و دستگاه اداری جدید از راه جبر و خشونت وضع را در ایران به سود آنها تغییر خواهد داد...

و حق آن است كه اشغال سفارت آمریكا، عملی غیر از عمل یك گروه كوچك برای یك مقصد متین است. این عمل، اعتراض تمامی یك ملت است. شانتاژ نیست، اعتراض است، اعتراض به سیاست ویرانگری كه طی سی سال در ایران عمل كرده است و هنوز نمی گذارد مردم ما خود بر سرنوشت خویش حاكم شوند.

14 آبان 58  اصل انقلابی تولی و تبری و خشم مشتعل توده های ما

گویا كارتر و اعوان و انصار او چنین پنداشته اند كه خلق ما جنایات مستقیم آمریكا را در ایران از یاد برده است و از این رو به شاه جنایتكار اجازه ورود به آمریكا را داده اند و آنها با مغز علیل و كوته اندیش خود به این مساله فكر نكرده اند كه حمایت از شاه بیشتر دخالت آمریكا را در دسیسه‌هائی كه هر روز بر علیه انقلاب اسلامی ایران چیده می شود به جهانیان نشان خواهد داد.

عمل دانشجویان مسلمان پیرو امام، در حقیقت زنده كردن دو اصل انقلابی اسلامی یعنی كینه و محبت (تولی و تبری) است و بدفهمی كه در یك قرن اخیر از این دو مساله وجود داشته باعث گردیده است كه كاربرد این دو اصل دچار ركود و توقف و موثر نبوده باشد كه در طول انقلاب خونبارمان خلق با تمام وجود خود محبت تمام مغضوبین و ستمدیده های جهان را در دل خود زنده كرد و همراه آن كینه خود را به هر چه پلیدی و پلشتی و مظاهر آن تیزتر ساخت. رگبار هر مسلسلی كه دلیرانی را به باغهای بهشت، و به زیردستان پرمحبت خدایی می برد، و بر اریكه‌های جنت آنها را ناظر به پروردگارشان می ساخت خلق ما بیشتر به خصیصه آدمی‌خوار امپریالیستها و نوكراتش و عمق انسانیت در بند كشیده مستضعفین جهان پی می برد.

15 آبان 58

در زمانی كه دشمنان انقلاب ایران از چپ و راست توطئه چینی می كنند تا بتوانند انقلاب اصیل ایران را بسوئی منحرف نمایند كه در دراز مدت از حركت دگرگون كننده آن كاسته شده و راه برای سیطره ابرقدرتها بر موجودیت و هویت و منابع طبیعی ملل مستضعف عالم باقی بماند. این حركت انقلابی كه از ایمان خوشان و گدازان جوانان ما به اسلام راستین و تشیع سرخ علوی نشات می گیرد فریاد بیتابانه ای است كه همه توده های قهرمان ما را یكبار دیگر به خویش می خواند كه راه امام، راه اسلام علی، راه تسنن نبوی و تشیع علوی تنها راهی است كه در پیش روی امت به سوی رهایی گشاده است و هرگونه انحراف به چپ و راست در تحلیل نهایی موجبات تسلط مجدد شرق و غرب را بر این مردم مستضعف و جان بر كف فراهم خواهد آورد. این است كه این دانشجویان با عمل انقلابی خود تحت عنوان «دانشجویان مسلمان پیرو خط امام» دوباره بانگ برمی‌آورند و می آشوبند كه راه امام و راه اسلام چیزی جز نفی سیطره شیطنت آمیز قدرتهای اهریمنی بر انسان و جهان نیست.

انتهای پیام/