به گزارش خبرنگار اخبار داغ گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان؛ حمید بعیدی نژاد با انتشار پستی اینستاگرامی از آهنگساز بزرگ روسی چایکوفسکی نوشته است.

وی نوشت: روز ششم نوامبر ١٨٩٣ پيوتر چايكوفسكي آهنگساز بزرگ روسي در شهر سن پترزبورگ درگذشت. اما هيچ چيز عجيب تر از اين نبود كه درگذشت او درست زماني واقع شد كه او ٩ روز پيش از اين بزرگترين اثر سمفوني خود را در همين شهر به اجرا در آورده بود.

چايكوفسكي هنرمند بزرگي بود و با آنكه در آنزمان در اوج شهرت قرار داشت هنوز بدنبال خلق بزرگترين اثر خود بود و هيچگاه تلاش خود را براي خلق اين اثر در اوج سختيها و مشكلات قطع نكرد تا آنكه به هدف خود رسيد، هر چند پيش از اين وي با ساختن آثار بزرگي خود را در ميان بزرگترين موسيقيدانان جهان قرار داده بود.

قبل از اثر آخر خود نيز چايكوفسكي به آمريكا و چندين كشور اروپايي سفر نمود كه اجراهاي موفقي داشت كه خيلي مورد استقبال قرار گرفتند. اما او در عين حال بدنبال خلق اثر مهمتري بود. در نامه اي كه چند ماه قبل در همان زمان به برادر زاده اش نوشته است ميگويد: "نوشتن چند قطعه را شروع كرده ام ولي همه را پاره كرده ام. هيچكدام روح من را ارضاء نمي كنند. ولي حالا اخيرا فكري را در ذهنم ميپرورانم كه عالي است و ميتواند به اثر بزرگي تبديل شود. از وقتي اين اثر به ذهنم آمده است نميتوانم از آن جدا شوم، تمام وجود مرا درگير خود كرده است.

فكر ميكنم بهترين اثر زندگي من خواهد شد. فقط فراغتي ميخواهم كه تمام وجودم را صرف آن كنم و آنرا تمام كنم." در فوريه سال ١٨٩٣ يعني فقط چند ماه قبل از اتمام اثر، دوباره چايكوفسكي در نامه اي به برادر زاده اش مي نويسد: "كار روي سمفوني شماره شش را ادامه ميدهم. تمام طول سفر اين اثر با من است و باور كن كه وقتي در فكرم اين اثر را مرور مي كنم اشك هايم بي اراده جاري ميشوند. آنقدر وجود من را درگير كرده است كه موومان اول ( بخش اول ) از چهار موومان را در عرض چهار روز تمام كردم. بايد وقتي داشته باشم تا قطعه را تكميل كنم. قطعه اي كه بيانگر عميق ترين احساسات انساني است. با آنكه فقط موومان اول را نوشته ام اما تمام اثر در ذهنم است. از اينكه ميبينم قوه ي خلاقيت من هنوز ميتواند چنين اثري خلق كند وجودم سراسر شعف و شادماني است."

اما سمفوني ششم چايكوفسكي اثري است در خصوص مرگ. اثر با موومان اول كه حاكي از اوج شور و انرژي زندگي است شروع ميشود و اين احساس در موومان دوم به عشق ميرسد. اما در موومان سوم آثار افسردگي و ناراحتي پديدار ميشود و تمام وجود انساني را فرا مي گيرد و اوج اين ناراحتي و افسردگي در موومان چهارم به مرگ ختم ميشود. محتواي عميق و تراژيك اين اثر باعث شد كه عده اي اين اثر را نشاني از خودكشي او دانسته اند، اما همه ي شواهد نشانگر مرگ وي در اثر وبا ميباشد.

انتهای پیام/