به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان؛امروزه در شهر تهران با وجود ترافیک سنگین و تصادفات زیاد، پل های هوایی برای جلوگیری از تصادفات در شهر نصب شده تا زمینه ساز آرامش شهروندان باشد اما این زمینه سازی کمی با مشکل مواجه شده است.

روزانه بیش از 500 تصادف منجر به کروکی در تهران اتفاق می افتد، این تیتر خبری است که آبان ماه سال گذشته ذهن ها را درگیر کرد چرا که در آن سید جعفر تشکری هاشمی معاون حمل و نقل و ترافیک شهرداری تهران با اعلام اینکه آمار ارائه شده در خصوص خسارات و تلفات ناشی از حوادث ترافیکی در کشورمان بسیار بالاست، اظهارداشت: تنها در شهر تهران روزانه 500 تا 600 تصادف منجر به کروکی اتفاق می افتد.

وی افزود: این آمار درحالی است که هر روز صدها تصادف نیز با سازش طرفین حل و فصل می شود و این حجم بالا نشان دهنده بخشی از مشکلات پایتخت در زمینه ترافیک است اما با در نظر گرفتن هزینه ها و خسارات مالی و جانی که تصادفات بر شهروندان و مدیریت شهری تحمیل می کنند، نیاز به اجرای برنامه های گسترده ای در جهت کاهش این هزینه ها و خسارات دیده می شود.

تشکری هاشمی تاکید کرد: عمده ترین دلیل به وجود آمدن صحنه های دلخراش در تصادفات، پایین بودن سطح آگاهی رانندگان و عابران پیاده است و همین امر باعث شده موضوع آموزش های ترافیکی به شهروندان را در اولویت اقدامات خود برای رفع معضل ترافیکی قرار دهیم.

امروزه تنها پایین بودن سطح آگاهی رانندگان و عابران پیاده معضل اصلی تهران در امر تصادفات نیست بلکه نبود پل های هوایی استاندارد و نا امن بودن آن یکی از دلایل اصلی تصادفات است چرا که به گفته عده ای از شهروندان تهرانی اگر پل های هوایی مناسبی در تهران ساخته می شد شاهد این همه تصادف و از دست دادن جان عزیزانمان در مواقع عبور از خیابان نبودیم.

زهرا خانمی 62 ساله است که در هنگام عبور از خیابان بارها صلوات می فرستد و با ناراحتی از عملکرد مسئولان می گوید: وقتی پلی بدون کارایی اینجاست مجبورم که از خیابان رد شوم به این دلیل که پل امام خمینی(ره) جایی زده شده که برای ما شهروندانی که از بی آر تی پیاده می شویم کارایی ندارد و ما به ناچار باید با ترس و دلهره راهی خیابان شویم.

مهدی 32 ساله نیز با عصبانیت و ناراحتی در پاسخ به سوال ما که چرا از پل هوایی برای رسیدن به بی آر تی استفاد ه نکردی،می گوید: این پل خفت گیری و تجمع برای معتادان و کارتن خواب ها است، کسی جرات ندارد از 8 شب به بعد از این پل هایی که در این منطقه است عبور کند عده ای از زورگیران برایت دام پهن کرده اند پس همین برایت دلیلی می شود که عبور از خیابان را با هزار ترس و دلهره از خودروها به پل های هوایی ترجیح دهید.

امروزه عده زیادی از شهروندان از پل های هوایی شهر به خصوص در بزرگراه ها به دلیل مکانیزه نبودن و ناامنی استفاده نمی کنند و ترجیح می دهند که با رد شدن از خیابان ها و بزرگراه ها جان خود را به خطر بیاندازند.

شهریور ماه سال گذشته بود که مرتضی طلایی نایب‌رئیس شورای اسلامی شهر تهران نیز با بیان اینکه اصل اماکن بی دفاع شهری مسئله بسیار مهمی در حوزه امنیت است، می‌گوید: فضاهای زیادی می‌تواند زمینه احساس ناامنی یا خودناامنی را فراهم کند. پل‌ها در گذشته نیز به دلیل بی دفاع بودن و هم به لحاظ سیما و منظر شهری مورد بحث قرار می‌گرفتند.

وی معتقداست: در شورای سوم مصوبه‌ای داشتیم که طی آن شهرداری ملزم بود اقداماتی برای بهبود سیما و منظر شهری و چشم انداز و عرشه پل‌ها انجام دهد که به جهت پوشش می‌توانست تبدیل به محیط ناامنی شود. آنچه که می‌توانست موجب امنیت و پویایی این محیط‌ها شود تقریبا انجام شده و مورد توجه قرار گرفته است. در حال حاضر مشکل خاصی از بابت این موضوع و نا امنی آن در شهر نداریم. 

نایب‌رئیس شورای اسلامی شهر تهران افزود: موضوع امنیت باید در کنار بسیاری از مسائل به آن پرداخته شود. پارک‌ها و ساختمان‌های خالی از سکنه و محله‌هایی مثل عودلاجان نیز چنین شرایطی دارند. 

محسن پیرهادی عضو کمیسیون نظارت و حقوقی شورای اسلامی شهر نیز با بیان اینکه حضور مردم پل‌های عابر پیاده را از ناامنی خارج می‌کند، معتقد است: سازندگان باید مراقب باشند که به دلیل ویژگی‌های سازه و نور، این مکان‌ها به نقطه بی دفاع تبدیل نشود.

با وجود اینکه پلیس می‌گوید میزان جرم و جنایت در پل های عابر پیاده چشمگیر نیست. اما کم اعتمادی و بی اعتمادی نسبت به چنین فضاهایی علاوه بر اینکه باعث هدر رفت مبلغ زیادی از سرمایه مالی و انسانی می شود حادثه هایی را نیز می آفریند که دردناک است. این مهم است که فراموش نکنیم پل عابر پیاده قرار است حافظ جان عابر و مایه آسودگی راننده نه پناهگاهی امن برای مجرمان، زنان خیابانی و معتادان باشد .

کلان شهر تهران 850 پل هوایی عابر پیاده دارد که از این تعداد 60 پل مکانیزه و مجهز به پله برقی یا آسانسور است اما بی شک شهروندان بسیاری به دلیل اتفاقات ناگواری که در پل های هوایی برای آن ها اتفاق افتاده، از عبور از این پل ها ممانعت می کنند.

به گزارش یک سایت خبری، معاون حمل‌و‌نقل و ترافیک شهرداری تهران، می گوید: به‌طور متوسط روزانه 2 نفر بر اثر تصادفات در پایتخت جان خود را از دست می‌دهند که یک نفر از آن ها عابر پیاده است.

پل های هوایی تهران سال های بسیاری است که میهمان شهروندان هستند، شهروندانی که خیلی از آن ها رسم میزبانی را به جای نمیاورند و استقبال گرمی از میهمانان خود نمی کنند مگر در صورتی که مجبور باشند.

سالهاست که تردد از پل‌های عابر پیاده برای سالمندان، زنان باردار یا بچه به بغل و دختران جوان با سختی بسیاری همراه است اما برخی مسئولان به این موضوع اهمیت نمی دهند، این را شهروندان تایید می کنند.

شاپور دیوسالار کارشناس ارشد حوزه شهری معتقد است: در تقاطع‌هایی که خودروها می‌توانند با سرعت کمتری حرکت کنند، نیازی به نصب پل عابر پیاده نیست و باید با فرهنگسازی و اصلاح رفتارها، مشکل تردد در این محورها را روی سطح زمین حل کرد. باید در نظر داشت پل‌های عابر پیاده، سازه‌هایی هستند که در منظر شهری تاثیر می‌گذارند، بنابراین بهتر است به جای افزودن پل‌های عابر پیاده، درصدد فرهنگسازی و حل مشکل تردد عابران بر سطح زمین باشیم. به‌طور حتم با افزایش روزافزون خودروها، ساده‌ترین اقدامی که برای حفظ جان عابران پیاده به ذهن مسئولان خطور می‌کند، ایجاد و نصب پل‌های عابرپیاده است، اما باید به این نکته توجه داشت در شهر باید حق تقدم با عابر باشد و اولویت به او داده شود.

این کارشناس با تاکید بر اینکه بالا رفتن از پل‌های هوایی به‌طور حتم برای عابران پیاده زحمت دارد و نیازمند فرهنگسازی در عبور از تقاطع‌ها هستیم، می‌گوید: در معابری که خودروها می‌توانند با سرعت کمتری مثلا 30 کیلومتر در ساعت حرکت کنند، لازم نیست عابر پیاده ارتفاع چهار، پنج متری را بالا برود تا وسایل نقلیه با سرعت بیشتری از تقاطع‌ها عبور کنند. ما تلاش می‌کنیم به محل تلاقی عابر پیاده و سواره معنا بدهیم و با خط‌کشی و چراغ راهنمایی، ایمنی عابران را تامین کنیم.

این در حالی است که اقبال شاکری عضو کمیسیون عمران و حمل‌و‌نقل شورای شهر تهران با این موضوع که برای عبور عابر پیاده خودروها را متوقف کرد یا سرعت حرکت آن ها را کاهش داد، مخالف است، گفت: در بزرگراه و برخی از معابر امکان عبور عابر پیاده از سطح وجود ندارد، چرا که این کار باعث کندی حرکت خودروها می‌شود و فشردگی ترافیک به وجود می‌آید، بنابراین در این معابر حتما نیاز به استفاده از پل‌های عابر است تا حجم ترافیک کاهش یابد، البته در برخی از معابر که جریان عبور خودروها حجیم نیست، می‌توان از عبور سطحی برای عابر پیاده استفاده کرد.

 شاکری در گفت‌و‌گو با یک سایت خبری با ابراز بی‌اطلاعی از استانداردهای نصب پل‌های عابر پیاده معتقداست: «نصب پل عابر پیاده در معابر اصلا به سرعت مجاز حرکت خودروها ارتباطی ندارد و این پل‌ها برای عدم تداخل عبور سواره و پیاده نصب می‌شود. البته می‌توان در برخی معابر تدابیری اندیشید تا عبور عابر پیاده از سطح باشد که در این صورت عابر و راننده هر دو باید برای عبور از سطح معابر حوصله کنند.»

عضو چهارمین دوره شورای اسلامی شهر تهران با تاکید بر اینکه اکنون فرهنگ استفاده از پل هوایی عابر پیاده برای شهروندان وجود ندارد،  گفت: "این را هم به خود و هم، همه شهروندان می‌گویم که باید در این زمینه فرهنگ لازم را به دست آوریم. در این مورد باید فرهنگسازی شود. مشکل این است که ما مردم عجولی هستیم و در اکثر مواقع به حق دیگران توجه نمی‌کنیم. پس باید در این مورد برای پیاده و سواره فرهنگسازی کرد."

وی افزود: "ساختن پل هوایی عابر پیاده، بزرگراه، گذرگاه‌های زیر سطحی و پل مشکل ترافیک ما را حل نمی‌کند و نیاز به فرهنگسازی در این مورد داریم."

محمد سالاری رئیس کمیسیون معماری و شهرسازی شورای شهر تهران در مورد متولی پل‌های عابرپیاده پایتخت، گفت: سازمان حمل‌ونقل عمومی و ترافیک شهرداری تهران وظیفه نصب، معاونت خدمات شهری شهرداری تهران مسئول نگهداری و سازمان زیبا‌سازی شهرداری تهران نیز مسئول اجرای تبلیغات روی پل‌های هوایی هستند. اما این در حالی است که سازمان حمل‌ونقل عمومی و خدمات شهری این وظایف را برعهده خود نمی‌دانند. نکته جالب این است که سازمان خدمات شهری این وظیفه را مربوط به سازمان زیباسازی شهرداری تهران می‌داند. از دیگر سو نیز سازمان زیباسازی با سلب این مسئولیت از خود، این سازمان را فقط مسئول تبلیغات بر بدنه این پل‌ها معرفی می‌کند. هر چند درنهایت گویا قدرت سازمان حمل‌و‌نقل و ترافیک و سازمان خدمات شهری به سازمان زیباسازی می‌چربد و این سازمان کارهای مختلف پل‌های عابر را انجام می‌دهد.

نوزدهم ارديبهشت ماه امسال رسانه‌ها خبر از دستگیری پسر شروری دادند که در نیمه‌های شب، روی پل عابر پیاده محدوده شیخ فضل‌الله نوری زورگیری می کرد. آن روز رسانه‌ها با تیتری هیجانی اعلام کردند که "عامل ایجاد وحشت روی پل های عابر پیاده" دستگیر شد، اما بازتاب این خبر تعداد زیادی را به تکاپو انداخت تا هنگام عبور از پل های عابر پیاده، حواسشان را بیشتر جمع کنند. پرونده سیاوش با 50 فقره زورگیری روی پل های عابر، اگرچه در کلانتری 118 ستارخان به سرعت پیگیری و بسته شد ولی پرونده جدیدی را باز کرد تا شهروندانی که در ساعات پایانی شب و در تاریکی هوا مجبور به عبور از پل های عابر هستند، نکات ایمنی را جدی تر بگیرند.

مدیرعامل سابق سازمان زیباسازی شهر تهران در اردیبهشت ماه امسال از ساماندهی همه پل های عابر پیاده پایتخت خبر داد و گفته بود که برنامه های زیادی برای ارتقای سطح ایمنی پل های عابر پیاده در دستور کار داریم.

 وی اشاره ای به تاثیر تبلیغات بر ضریب ایمنی پل های عابر پیاده کرده و گفت:که تلاش می کنیم تا با پایان یافتن زمان قراردادهای تبلیغاتی، قراردادهای جدید پل هایی که از نظر ایمنی دچار مشکل شده‌اند را تمدید نکنیم.

جمال کامیاب همچنین از ابلاغ دستورالعملی به همه مناطق در این زمینه خبر داد و گفت: در این دستورالعمل اعلام کرده ایم تبلیغات باید بدنه پل را به طور کامل نپوشاند تا دید کامل از بین نرود، چراکه معتقدیم در این صورت فضا برای اتراق و تردد کارتن خواب ها و معتادان آماده شده و امنیت کاهش می یابد. از طرفی روشنایی پل های عابر نیز در این دستورالعمل مورد تاکید قرار گرفته تا با بازسازی سقف پل های عابر و نصب چراغ، مشکل تاریکی آن از بین برود.

تاکیدات مدیرعامل سازمان زیباسازی بر افزایش ضریب ایمنی پل های عابر پیاده نشان می دهد که این پل ها در کنار پرداختن به مسائلی مثل مکانیزه شدن، بازسازی و به روز شدن برای راحتی حال شهروندان، به موضوعات دیگری مثل روشنایی و در معرض دید کامل قرار گرفتن نیز احتیاج دارند.

مرتضی طلایی در این رابطه گفت: پاکسازی مناطق از معتادان و بیخانمان ها به همکاری همه بخش ها و سازمان ها احتیاج دارد و از طرفی بودجه سنگین  می خواهد که شهرداری نمی تواند از عهده آن بر آید؛ بنابراین راهکار اساسی همکاری نهادهای مرتبط است.

وی البته بر خلاف ما، پل های هوایی را مکان بی دفاع شهری نمی داند و معتقد است : بخشی از این پل ها، محل استراحتگاه کارتن خواب ها شده که باید پاکسازی شود، اما پل های عابر پیاده، محل تردد شهروندان هستند، روشنایی دارند و مشکل وجود کارتن خواب ها، با حذف تبلیغات محیطی از عرشه این پل ها حل نمی شود.

طلایی گفت: اگر منصفانه به این مسئله نگاه کنیم، می بینیم که نمی توان به راحتی این مکان ها را ساماندهی کرد، زیرا مشکلی بین بخشی است. به طور مثال در منطقه دره فرحزاد، باقیمانده دره مهران، امتداد اتوبان چمران، زیر پل مدیریت، محله عودلاجان و هرندی فعالیت های بسیاری صورت گرفته، اما همچنان مشکلات زیادی باقی مانده است. سابقه پل های عابر پیاده در ایران 50 ساله است، یعنی ما ایرانی ها نیم قرن است که چشممان به پل عابر پیاده خورده و میخورد، اما سابقه فرهنگ استفاده از پل های عابر پیاده شاید به 20 سال نیز نرسد، حالا حدود 200 پل عابر پیاده در تهران ساخته شده که مشتری های چند میلیونی دارد و اگرچه آمار دقیقی در دست نیست، اما می توان نگرانی های مردم در مورد امنیت پل های عابر پیاده  را مرتفع کرد.

به گزارش یک سایت خبری، پل‌های هوایی این روزها به چالشی بزرگ برای شهرهای کشور تبدیل شده است،‌ در حالی که فلسفه وجودی این پل‌ها حفظ امنیت جانی عابران پیاده است، ‌اما مسئله امنیت این پل‌ها خود معضلی است که نمی‌توان به سادگی از کنار آن گذشت، اکثر رانندگان از اینکه عابران پیاده از این پل‌ها استفاده نمی‌کنند، شکایت دارند اما این در حالی است که باید پای حرف و درددل عابرانی که هیچ تمایلی به استفاده از پل هوایی ندارند، نیز نشست. راه دوری نمی‌رویم بررسی وضعیت پل‌های هوایی تهران کافی است تا این مشکلات را بیشتر از پیش به رخ مسئولان بکشاند و آن ها را وادار کند تا هرچه زودتر تدبیری برای آن بیندیشند.

مسئولان شهرداری معتقدند که وظیفه آن ها احداث پل‌های هوایی برای حفظ جان عابران پیاده است، اما آن ها وظیفه‌ای برای حفظ امنیت این پل‌ها ندارند، این نیروهای پلیس و انتظامی هستند که باید به این وضعیت رسیدگی کنند و چاره‌ای در این‌باره بیندیشند.البته این امکان برای نیروی انتظامی وجود ندارد تا یک مامور تمام‌وقت برای حفاظت از پل‌های عابر پیاده استخدام کند. حال سوال این است که چه باید کرد؟ البته این در حالی است که در کنار مسئله امنیت این پل‌ها بحث نگهداری و نظافت آن را نیز نباید نادیده گرفت که این مقوله قطعا و بدون هیچ عذر و بهانه‌ای به عهده شهرداری است و البته ناشی از فرهنگ شهروندانی که از این پل‌ها استفاده می‌کنند.

بالاخره مسئولان شهری باید به دنبال یک راهکار اساسی برای خروج از نا امنی پل های عابر پیاده باشند چرا که در غیر این صورت آمار تصادف عابران پیاده در شهر افزایش پیدا می کند و این امر ، مانند بسیاری از عوامل یا به عادت تبدیل می شود و یا به دست فراموشی مسئولان سپرده می شود.

انتهای پیام/