در همین رابطه بشار اسد رئیس‌جمهور سوریه گفت: «معارضان میانه رو یک توهم است و کسانی که در میدان تروریست‌ها بازی می‌کنند‌‌ همان داعش و جبهه النصره و گروههای کوچک‌تر هستند.» سوریه به لطف حمایت‌های مردم توانسته است در برابر توطئه‌های کشورهای غربی و برخی اعضای شورای همکاری خلیج فارس پیروز شود. دولت سوریه از حمایت مردمی برخوردار است و پس از پنج سال از جنگ تحمیلی کشورهای غربی و عربی حوزه خلیج فارس ونیز کمک‌های مالی و تسلیحاتی گسترده این کشور‌ها از مخالفان مسلح در سوریه، دولت توانسته است با کمک و پشتیبانی مردم دشمنان را شکست دهد و همچنان پابرجا بماند.

 بشار اسد اظهار داشت با وجود اینکه مردم سوریه پس از پنج سال از حملات وحشیانه تروریست‌های مسلح با مشکلات زیادی در بخش‌های مختلف انسانی، اقتصادی و غیره مواجه هستند اما هرگز از تصمیم خود برای مبارزه با تروریست‌ها و پاکسازی کشور از حضور آنان عقب نشینی نکرده‌اند. گزارش‌هایی که برخی رسانه‌های غربی درباره شمار قربانیان جنگ در سوریه (بیش از ۲۰۰ هزار نفر) مطرح می‌کنند نادرست و اغراق آمیز است. بشار اسد اظهار داشت تظاهراتی که در روز‌ها و ماههای اول اعتراض‌ها (از اواسط مارس سال ۲۰۱۱) در برخی از شهر‌ها و شهرک‌ها برگزار شد، هرگز مسالمت آمیز نبود و معترضین در آن زمان با ماموران امنیتی و پلیس سوریه درگیر شدند و برخی از آنان را کشتند. 

اف‌آی‌ام-۹۲ استینگر موشک زمین‌ به‌ هوای آمریکایی و قابل حمل توسط نفر با سیستم هدایتی آشیانه‌یابی فروسرخ (گرمایاب) است که در شرکت جنرال داینامیکس طراحی شده و از سال ۱۹۸۱ به خدمت نظامی در ارتش ایالات متحده پذیرفته شده‌ است. این موشک توسط نیروهای نظامی ۲۹ کشور دیگر مورد استفاده قرار گرفته و تاکنون عامل ۲۷۰ سقوط تایید شده بوده است. استینگر امروزه در آمریکا در شرکت ریتیون، در آلمان در شرکت EEDS و در ترکیه در شرکت راکتسان تولید می‌شود و تاکنون ۷۰ هزار موشک از آن تولید شده‌ است. استینگر یک موشک دوش‌پرتاب است اما قابل شلیک از روی خودروهای نظامی و حتی هلیکوپتر (به شکل هوا به‌ هوا) نیز می‌باشد.

استینگر برای جایگزینی اف‌ای‌آم-۴۳ ردآی موشک دوش‌پرتاب گرمایاب قبلی آمریکایی‌ها ساخته شده و همتای شرقی آن موشک ایگلا است.

این سلاح که سبک و از نظر کاربرد آسان می‌باشد در ردهٔ پرتابگرهای دوش‌پرتاب غیر فعال (passive) قرار می‌گیرد و به وسیلهٔ یک نفر هم عملیاتی می‌شود؛ هر چند این سلاح رسماً به دو نفر خدمه نیاز دارد. اف‌ای‌ام-۹۲بی قادر است که یک جسم پروازی را در محدودهٔ 4500 متری و در ارتفاع ۱۸۰ تا ۳۸۰۰ متری مورد اصابت قرار دهد.

موشک این سلاح ۱.۵۲ متر طول و ۷۰ میلیمتر قطر دارد و از باله‌های ده سانتیمتری برخوردار است. موشک این سلاح ۱۰.۱ کیلوگرم و به همراه پرتابگر ۱۵.۲ کیلوگرم وزن دارد. استینگر بوسیلهٔ یک موتور کوچک به بیرون پرتاب می‌شود که آن را تا مسافتی ایمن از اپراتور پیش برده و سپس موتور راگتی سوخت جامدسوز خود موشک فعال می‌شود که استینگر را به سرعتی بالغ بر ۲.۲ ماخ (۷۵۰ متر بر ثانیه) می‌رساند. سر جنگی ۳ کیلوگرمی موشک از یک فیوز ضربه‌ای و تایمر خودنابودگر بهره می‌برد.

به منظور شلیک موشک، یک (BCU (Battery Coolant Unit درون قبضهٔ سلاح جا زده می‌شود. این باتری جریانی از گاز آرگون را به سیستم تزریق می‌کند و در همان حال با شارژ شیمیایی آن، نشانگرهای دستگاه و موشک به کسب انرژی می‌پردازند. این باتری‌ها به دستکاری حساس بوده و تنها میزان معینی گاز درون آنها قرار دارد. این باتری‌ها با گذشت زمان و نداشتن سرویس مناسب کارآیی خود را از دست می‌دهند. آنتن شناسایی دوست یا دشمن (آنتنی که توانایی تشخیص تجهیزات دوست از دشمن را به دست می‌دهد) این موشک نیز نیروی خود را از یک باتری قابل شارژ دریافت می‌کند. هدایت موشک به سمت هدف در ابتدا از طریق ناوبری نسبی صورت می‌گیرد و سپس به تعقیب آن از طریق قاب هوایی هدف و نه حرارت اگزوز تغییر حالت می‌دهد.

سه ورژن اصلی از پرتابگر استینگر موجود است: STINGER BASIC , STINGER- Passive Optical Seeker Technique(POST) , STINGER - Reprogrammable Microprocessor (RMP) . RMP را بدلیل توانایی این سلاح در بارگذاری نرم‌افزارهای جدیدتر از طریق یک ROM که در قبضهٔ این سلاح جای می‌گیرد، بدین نام خوانده اند. اگر در حین روشن شدن سلاح، بارگذاری نرم‌افزار ناموفق باشد، دستگاه از روی تنظیم اولیه و توسط حافظه فقط خواندنی (RAM) آنبورد راه اندازی می‌شود. آرام‌پی از ۴ پردازشگر و هر پردازشگر از یک رم (RAM) چهار کیلو بایتی بهره می‌برد؛ از آنجا که رمز بارگذاری شده از روی رم کار می‌کند، فضای زیادی بویژه برای پردازشگرهایی که به امر شناسایی و آنالیز هدف اختصاص داده شده اند باقی نمی‌ماند. آرام‌پی از یک جستجوگر DUAL-DETECTOR فرو سرخ و فرابنفش استفاده می‌کند. این مسئله آرام‌پی را قادر می‌سازد که اهداف را از مسافتی ورای عملیات پیشگیرانه آنها بسیار بهتر از ردآی موشک دوش‌پرتاب قبلی آمریکایی‌ها (که تنها از جستجو گر فروسرخ استفاده می‌کرد)، شناسایی و رهگیری کند.

درخشش استینگر در رزم، در ۲۱ مه ۱۹۸۱ در گرماگرم جنگ فالکلند میان آرژانتین و بریتانیا رخ داد. سربازان نیروی ویژه هوایی بریتانیا اس.آ.اس محرمانه به شش موشک مجهز شده بودند، در حالیکه آموزش اندکی در مورد کار با این نوع موشک به آنان داده شده بود. (تنها نیروی ویژه که در مورد این سامانه آموزش لازم را کسب کرده بود، طی یک سانحهٔ سقوط بالگرد در ۱۹ می‌کشته شد.) اولین موشک شلیک شده از استینگر یک جنگنده زمینی پوکاره نیروی هوایی آرژانتین را سرنگون کرد. علی‌رغم این، شلیکهای بعدی به دلیل ناآشنایی بریتانیایی‌ها با نحوهٔ شارژ سلاح ناموفق بودند. در آن زمان سلاح دوش‌پرتاب اصلی که توسط دو جناح متخاصم مورد استفاده قرار داشت، موشک انگلیسی بلوپایپ بود (نوعی پرتابگر سطح به هوا که تا لحظهٔ برخورد موشک به هدف توسط اپراتور کنترل و هدایت می‌شود).

سازمان سیا در دههٔ ۱۹۸۰ نزدیک به ۵۰۰  موشک را طی عملیات گردباد به دست مجاهدین افغان در جنگ شوروی در افغانستان رساند. جایی که استفاده از این موشکها با موفقیت کامل روبرو شد. پس از عقب‌نشینی نیروهای شوروی از افغانستان در ۱۹۸۹، ایالات متحده کوشش نمود که در یک برنامهٔ ۵۵ میلیون دلاری حدود ۳۰۰ موشک را بازخریداری کند. دولت آمریکا موفق شد اکثر استینگرها را جمع‌آوری کند، اما بعضی از موشک‌ها به قطر و کره شمالی راه پیدا کردند.

همچنین دولت ریگان در تلاش برای سرنگونی دولت آنگولا، در اواخر دههٔ ۱۹۸۰ موشکهای استینگر را به شورشیان یونیتا داد. در آنگولا هم مثل افغانستان اقدامات برای بازپس گیری موشکهای باقیمانده پس از رفع تخاصم ناموفق بود. البته باتری‌های استینگر ۴ تا ۵ سال عمر دارند و حدس زده می‌شود که علت عدم کاربرد استینگر به منظور حملات بعدی، به انقضاء رسیدن باتریهای آن می‌باشد. با این وجود نسخه‌های بومی استینگر که توسط ارتش پاکستان در جنگ کارگیل بکار رفت، یک بالگرد میل-۸ و یک میگ ۲۱ به همراه یک هواپیمای شناسایی کانبرا متعلق به نیروی هوایی هند را سرنگون کردند. استینگر ساخت پاکستان حاوی رهیاب فروسرخ اصلاح‌شده‌ای است که به آن قابلیت ردگیری بهتر هدف را می بخشد.

کشورهای استفاده کننده از این سلاح علاوه بر ایالات متحده آمریکا، بنگلادش، بوسنی و هرزگوین، کرواسی، جمهوری چاد، شیلی، دانمارک، مصر، آلمان، یونان، رژیم صهیونیستی، ایتالیا، ژاپن، لتونی، لیتوانی، مکزیک، هلند، نروژ، پاکستان، پرتغال، جمهوری چین، اسلوونی، کره جنوبی، اسپانیا، سوئیس، ترکیه و انگلستان هستند.

 

گزارش از حمیدرضا قربانی

انتهای پیام/