به گزارش خبرنگار حوزه بهداشت و درمان  گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان؛ راهروهای دادگاه خانواده شلوغ است. راهروهایی که پر از آدم‌های غمگین و ناراحتی است که منتظر روی صندلی نشسته‌اند تا تکلیف آنها مشخص شود. آدم‌هایی که فکر می‌کنیم حوصله‌ی صحبت کردن ندارند، اما کافی است تا در کنار آنها بایستیم و از آنها علت آمدن به آنجا را بپرسیم آن زمان است که دلی پردرد برای گفتن حقایق و رنج‌هایی که کشیده‌اند دارند.

مینا زنی که با چهار سال زندگی مشترک با همسرش شکاکیت و بددلی همسرش را علت آمدن به دادگاه خانواده بیان می‌کند و عنوان می‌کند همسرم نه اجازه می‌داد سر کار برم نه این که نمی‌گذاشت با دوستانم معاشرت کنم و از صبح تا شب سر کار بود و حق اینکه از خونه بیرون بیایم را نداشتم و همیشه موضوعی برای راه انداختن دعوا بینمان داشت.

بدبینی و شکاکیت همسرم برای من در دوران عقدمان ثابت شد ولی از آنجایی که خانواده ای مذهبی بودیم و عقیده داشتند دختر با لباس سفید به خانه شوهر می رود و با کفن بیرون می آید به خاطر خانواده‌ام باز هم تحمل کردم و به خود امیدواری دادم وقتی ازدواج کنیم از حساسیت های همسرم کاسته می شوذ ولی افسوس که نه تنها کاسته شد بلکه روز به روز بیشتر شد.

داستان‌ها آن قدر تکراری و کلیشه‌ای است که در مقابل دادگاه‌های خانواده نیز به همان اندازه کلیشه‌ای و تکراری است و تاریخ بارها تکرار می‌شود و دوباره آدم‌هایی هستند که به دادگاه مراجعه می‌کنند و روبروی قاضی می‌نشینند و توضیح می‌دهند که شوهرم معتاد است، زنم زیاده‌خواه است، مادرشوهرم در زندگی ما دخالت می‌کند و همسرم هر روز به من بدبین‌تر می‌شود و عاصی‌ام کرده است.

براساس آمار سازمان ثبت احوال کشور، در سه ماهه نخست امسال 12 هزار و 422 مورد واقعه طلاق در کل کشور به ثبت رسیده که در این میان تهران با 2 هزار و 192 مورد طلاق رکوردار این واقعه است.

علی ناظری روان‌شناسی در گفتگو با خبرنگار بهداشت و درمان باشگاه خبرنگاران گفت: براساس منابع علمی و تجارب بالینی در دانشگاه‌ها و مراکز تخصصی، در راهروهای دادگاه خانواده با سه دسته از رفتارها روبه‌رو هستیم دسته اول شامل کژرفتاری‌ها و رفتارهای نادرستی است که عموماً از طرف آقایان صورت گرفته است که شامل پرخاشگری، خشونت کلامی مبنی بر عدم حمایت از فرزند و رفتارهای ناهنجار است.

وی در خصوص دسته دوم رفتارها عنوان کرد: دسته دوم رفتارها در افرادی دیده می‌شود که گرایش به انواع مواد مخدر دارند که این اکثریت بیشتر از سوی آقایان است و اما آخرین و مهمترین دسته رفتارها خیانت به یکدیگر، شک کردن به یکدیگر است که صندلی‌های بیشتری از راهروهای دادگاه خانواده را به خود اختصاص داده است.این رفتارها در هر دو طرف مطرح می‌شود ولی اکثریت نسبی آن به آقایان تعلق دارد.

دکتر ناظری روان‌شناس تصریح کرد: یک نکته‌ی اساسی در این سه دسته وجود دارد که نارضایتی عاطفی، عدم رضایت و خشنودی در این دسته‌ها را لمس می‌کنیم، که نوعی سردی روابط را شکل می‌دهد و رفتارهای پرخاشگرانه را رقم می‌زند، که این مسئله به خصوص در بیماران روان‌پریشی بیشتر مشاهده می‌‌شود.

ناظری در پایان عنوان کرد: متأسفانه امروزه بیشتر زندگی‌های مشترک خیابانی، کوکورانه بدون شناخت و درک درست از زندگی مشترک و براساس تعبیر غلط از دوست داشتن تشکیل می‌شود و همین موضوع آرمان‌ها و ارزش‌های بنیان خانواده را به چالش کشیده و زمینه را برای بروز اختلافات اساسی در زندگی فراهم می‌کند.

علی تقی فقیهی روان‌شناس بیان می‌کند: در دادگاه‌های خانواده معمولاً کسانی مراجعه می‌کنند که نارضایتی از زندگی دارند و این به شرایط شخصیتی مراجع بر می‌گردد که یا زن مرد را قبول ندارد و یا مرد، زن را قبول ندارد و یا مسئله‌ی خاصی مشکل ساز شده که شاید هرکدام از طرفین با جنس مخالف دیگری ارتباط دارند و این با اشتراکات خانوادگی‌شان سازگاری ندارد.

وی افزود: بنابراین معمولاً افراد در مقابل رفتاری که از طرف مقابل می‌بینند احساس حقارت می‌کنند و تحقیر می‌شوند.

این روان‌شناس با اشاره به عزت‌نفس در این افراد خاطرنشان کرد: کسانی که از عزت نفس خوددار برخوردار باشند این مسائل برای آنها اتفاق نمی‌افتد که به دادگاه‌های خانواده مراجعه کنند.

وی عنوان کرد: کسانی که به دادگاه خانواده مراجعه می‌کنند به آخر خط رسیده‌اند و هیچ احساس شخصیتی ندارند و بر این احساس زمانی که به دادگاه خانواده می‌روند ابایی برای حرف زدن ندارند و به راحتی مسائل را در دادگاه بیان می‌کنند.

وی در خصوص علت دیگری که افراد به دادگاه‌های خانواده مراجعه می‌کنند تصریح کرد: علت دیگری که افراد به دادگاه‌های خانواده مراجعه می‌کنند این است که خواسته‌ها و نیازهای طبیعی آنها برآورده نمی‌شود و این به این دلیل است که بدون ارضای این نیازها نمی‌توانند زندگی کنند. به همین دلیل به دادگاه خانواده مراجعه می‌کنند. نکته‌ای که بسیار مهم است این است که بعضی از افراد نیازهای کاذبی برای خود به وجود می‌آورند و طبیعی است زمانی که نیازهای کاذب آنها برآورده نمی‌شود توقع و انتظارات بی‌جایی از همسر خود دارند و این بازهم به شخصیت آنها باز می‌گردد، که شخصیت آنها یک شخصیت کمال‌گرا و ایرادگرا است و فکر می‌کند به هر چیزی که ایده‌آل است باید برسد و زمانی که تحقق پیدا نمی‌کند به دادگاه خانواده مراجعه می‌کنند.

به هر صورت اصل پیشگیری بهتر از درمان است را نیز باید در این مسئله توجه داشته باشید. انتخاب صحیح با عقل نه از روی احساس، کسب تجربه و استفاده از تجارب دیگران و بسیاری از موارد دیگر به ما کمک می‌کند تا هیچ وقت در راهروهای دادگاه خانواده پا نگذاریم.

گزارش از هدیه عباسقلی

انتهای پیام/