تمایل به باریک  و نازک تر کردن دستگاه ها باعث شده است که  بیشتر شرکت ها از بدنه های یکپارچه استفاده بکنند و در نتیجه دسترسی کاربر به قسمت پشتی دستگاه را مسدود نمایند. البته اکثر از کاربران تمایل دارند که  بدنه گوشی آنها کمی ضخیم تر باشد و در عوض بتوانند باتری آن را تعویض کنند، اما در هر حال روند ساخت تلفن های پرچم دار بر خلاف این تمایل حرکت می کند. در این بین شرکت هایی نظیر ال جی (با G4) و مایکروسافت (در سری لومیا ۹۵۰) از این روش پیروی نکردند و باید دید سال آینده چطور در برابر این روند که در حال تبدیل به استاندارد است عمل خواهند کرد.

با این حال با وجود بسته ماندن پشت دستگاه، قابلیت شارژ سریع نیز توانست خود را به عنوان یک فاکتور کلیدی دیگر در گوشی های پرچم دار مطرح کند. در حال حاضر پرچم داران اندرویدی و ویندوزی از این تکنولوژی استفاده می کنند که در نتیجه سرعت شارژ این دستگاه ها به مراتب بیشتر از محصولات اپل است و اگر تکنولوژی تازه ای در سال آینده معرفی نشود، به احتمال بسیار باید شاهد استفاده همه پرچم داران از شارژ سریع باشیم.

اولین نمایشگرهای QHD در سال ۲۰۱۴ در تلفن های هوشمند مورد استفاده قرار گرفتند، اما در سال ۲۰۱۵ بود که این تکنولوژی به استانداردی بین کمپانی ها تبدیل شد. بیشتر دستگاه های رده بالای معرفی شده در سال ۲۰۱۵ از نمایشگرهای QHD استفاده می کردند که از جمله آنها می تواند به گلکسی اس ۶، G4، V10، نکسوس ۶P و لومیاهای جدید مایکروسافت اشاره کرد.

اما شرکت هایی هم وجود داشتند که عقیده دارند چشم کاربران قادر به تمایز بین نمایشگر QHD و FHD نیست و به همین خاطر استفاده از این نمایشگرها بی دلیل است. به همین دلیل هم One M9 از HTC و Z5 از سونی با نمایشگرهای FHD روانه بازار شدند. اپل هم که هرگز در این رقابت ها شرکت نکرده و هنوز پرچم داران این شرکت از نمایشگر های ۱۲۸۰*۷۲۰ و ۱۹۲۰*۱۰۸۰ استفاده می کنند. با این حال به نظر نمی رسد کاربران در سال آینده به کمتر از QHD راضی شوند (کاربران اپل از این قاعده پیروی نمی کنند).

حسگر اثر انگشت نیز از دیگر مواردی است که پیش از ۲۰۱۵ هم به چشم می خورد اما در این سال به استانداردی همه گیر بین تولید کنندگان تبدیل شد. در حال حاضر گلکسی اس ۶، نوت ۵، Z5، نکسوس ۶P، موتو اکس استایل، V10 و آیفون های سری ۶S از سنسورهای اثر انگشت استفاده می کنند. با این حال One M9 از HTC جزو معدود استثناهای این مورد است که البته نسخه آسیایی آن یعنی One M9 Plus دارای حسگر اثر انگشت بوده که باعث می شود مطمئن شویم که HTC سال آینده این اشتباه را تکرار نخواهد کرد.

مایکروسافت هم شرکت دیگری است که روشی تازه ای را انتخاب کرده است  و برای تشخیص هویت از اسکن عنبیه چشم استفاده می کند. روش مایکروسافت نیز طرفداران بسیار زیادی دارد و باید آنها را رقیبی بسیار  جدی برای استفاده کنندگان از حسگر اثر انگشت دانست. در هر صورت مطمئنا هیچ پرچم داری در سال آینده وجود نخواهد داشت که از یکی از این دو روش برای تشخیص هویت کاربر استفاده نکند.