به گزارش حوزه سیاست خارجی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان؛ محمدرضا شجاعیان- تهران پس از دوران حصول برجام و بعد از رایزنی در مورد مسائل منطقه‌ای به ویژه بحران سوریه و حل مناقشه تروریسم میزبان ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه است.

هرچند گفته می‌شود پوتین برای شرکت در مجمع گازی به تهران می‌آید، اما دور از ذهن به نظر می‌رسد که سفر مرد شماره 1 مسکو به تهران صرفا برای گفتگو در حوزه انرژی باشد.

کرملین پیش از حضور پوتین در تهران در بیانیه‌ای اعلام کرد که روابط تهران_ مسکو به یک مشارکت راهبردی ارتقاء یافته است. این اعلامیه نشان می‌دهد که سفر مذکور می‌تواند حامل پیام‌ها و تعاملات سیاسی بیشتری  برای نظام بین‌الملل باشد.

در هر صورت تحولات پرشتاب خاورمیانه به ویژه مسئله سوریه و موضوع بسیط جنون تروریسم از جمله نقاط عطف تاریخی در روابط ایران و روسیه به شمار می‌رود.

اما فارغ از وجود برخی اختلافات میان دو کشور، موضوعات پیش روی دو طرف موجب شکل گیری نقاط اشتراک قابل توجهی بین پاستور و کرملین شده است.

صحنه تحولات سوریه در چند سال گذشته زمینه مساعدی را برای برجستگی عینی نقاط اشتراک ایران و روسیه در قبال تحولات بین‌المللی و منطقه خاورمیانه فراهم ساخته است. هر دو کشور به دلایل مختلف تاریخی، ژئوپلتیکی و حفظ منافع و امنیت ملی خود؛ با گسترش حوزه نفوذ سیاسی_ اقتصادی و نظامی جهان غرب در مناطق پیرامون خود مخالف هستند.

بنابراین دو طرف طی سالیان اخیر مواضع انتقادی مشابهی را در قبال اتخاذ رویکردهای یکجانبه ایالات متحده، گسترش ناتو به شرق، طرح استقرار سپر موشکی در جمهوری چک و لهستان، وقوع انقلاب‌های رنگی در نقاط مختلف سوریه داشته‌اند.

از این رو زاویه نگرش هردو کشور به تحولات کنونی سوریه را باید در نگرانی مشترک از دامنه نفوذ جهان غرب در منطقه استراتژیک خاورمیانه دانست.

روس‌ها به خوبی بر این نکته واقفند که در صورت سرنگون شدن نظام سیاسی کنونی سوریه، کل منطقه زیر سلطه غرب به ویژه آمریکا قرار می‌گیرد. از طرفی ایران نیز سوریه را منطقه مهم و استراتژیک در محور مقاومت علیه اسرائیل و جهان غرب در منطقه می‌بیند. پیداست که؛ سقوط دولت بشار اسد و روی کار آمدن یک دولت غربگرا به هیچ‌ روی در راستای منافع جمهوری اسلامی ایران و روسیه قرار ندارد.

آخرین و مهمترین نگرانی مشترک ایران و روسیه را باید نگرانی از گسترش خطر افراط‌گرایان و گروه‌های تروریستی وابسته به عربستان سعودی (سلفی‌ها و وهابی‌ها) و غرب در سوریه است.

روسیه طعم تلخ رویکردهای سلفی و وهابی را در قفقاز شمالی (چچن) چشیده است و جمهوری اسلامی ایران نیز از جهت‌گیری‌های ضد ایرانی و ضد شیعی این جریانات به خوبی آگاه است.

به طور کلی ساختار مبنایی و ایدئولوژیکی ایران و روسیه با سیاست‌های امپریالیستی و توسعه‌طلبانه غرب و آمریکا در تضاد بوده و خواهد بود.

گسترش دامنه نفوذ گروه‌های تروریستی خاصه دولت اسلامی عراق و شام (داعش) در منطقه به سختی سرحدات مرزی دو کشور را ناامن نموده است. در این بین بیش از همه سوریه در آتش کینه و بغض متورم شده غرب و آل‌سعود می‌سوزد. به نظر می‌رسد تهران، مسکو، دمشق اضلاع تشکیل دهنده یک دلتا علیه مبارزه جدی و دفن همیشگی گروه‌های تکفیری در خاورمیانه باشد.

کارشکنی و مصامحه ائتلاف غرب با رهبری آمریکا علیه داعش و شعبده بازی آمریکا برای مبارزه با تروریسم؛ زمینه را برای پی بردن به نقش جمهوری اسلامی ایران برای نابودی فرزند نامشروع غربیها فراهم آورده است.

از این رو به نظر می‌رسد در عرصه میدانی به زودی نظاره‌گر معادلات مهمی برای حل بحران تروریسم در منطقه و جهان خواهیم بود.

انتهای پیام/