تاریخچه

درخت تنره، آخرین درخت از درختانی بود که روزگاری که هنوز صحرا چون امروز نبود در مکان فعلی قرار داشتند. در طول زمستان ۱۹۳۸–۱۹۳۹، چاهی در کنار این درخت حفر شد و متوجه شدند که ریشه‌های این درخت تا عمق ۳۳–۳۶ متری (۱۰۸ تا ۱۱۸ فوت) پیش رفته و به داخل سطح ایستابی رسیده‌است.

در کتاب L'épopée du Ténéré، هنری لوت، نژادشناس و جهانگرد فرانسوی، به شرح دو دیدار خود از درخت تنره پرداخته‌است. او ابتدا در سال ۱۹۳۴ بطور تصادفی در سفر خود با اتومبیل از دجانت به آگادز، درخت تنره را دید و آنرا یک درخت اقاقیا با بدنی پوسیده که به نظر مریض به نظر می‌آید اما با این حال برگ‌های سبز زیبا و گل‌های زرد دارد توصیف کرد. او ۲۵ سال بعد در ۲۶ نوامبر ۱۹۵۹ در طی عملیات برلیت-تنره از درخت تنره دوباره بازدید کرد اما درخت را از برخورد یک ماشین بسیار آسیب‌دیده یافت.



مرگ

گفته می‌شود که درخت تنره در سال ۱۹۷۳ توسط یک راننده کامیون مست لیبیایی سرنگون شد. در ۸ نوامبر ۱۹۷۳، درخت مرده را به موزه ملی نیجر در نیامی منتقل کردند و به جای آن یک میله فلزی به عنوان یادبود قرار دادند.