شهسواری ادامه داد:‌ مشکل جدی ما در این حوزه، نگاه منقطع به تاریخ است. نادیده گرفتن تاریخ، مهمترین نکته‌ای است که تماشاگر را دچار گرفتاری می‌کند. ما نباید نگاه انقطاعی داشته باشیم و به تفکیک نیروها دست بزنیم؛ بلکه باید فرصت برابری ایجاد کنیم تا راجع به همه آدم‌ها حرف بزنیم. سینمای ما باید متمرکز به عواطف، نیازها و احساسات همه قشرهای جامعه باشد؛ چرا که سینما حق تفکیک مخاطب ندارد و نمی‌توانیم بگوییم این فیلم‌ها را آدم‌های خاصی ببینند. سینما، سینماست و مخاطب، مخاطب است و فارغ از درجه‌بندی، باید مخاطب یکسان دیده شود. نباید با طبقه‌بندی کردن فیلم‌ها مخاطب را طبقه‌بندی کنیم. متأسفانه ما این کار را می‌کنیم، واقعیت آماری سینمای ایران نشان می‌دهد که تعداد تماشاگران سینما یک عدد ثابت است و مردم به تناسب نیاز و فرصت به سینما می‌روند. شما در تمام قصه‌های قرآنی می‌بینید که گذشته آدم‌ها از جذابیت‌های خاصی برخوردار هستند. مهم این است که هیچ بخشی از تاریخ را قیچی نکنیم، اگر این کار را انجام دهیم، تماشاچی فیلم خوب پرتره و هویت‌ساز ما را پس می‌زند.

تهیه ‌کننده فیلم سینمایی «مزار شریف» مطرح کرد: کارهای تاریخی خوبی را شاهد بودیم، مثل «ملاصدرا»، «ابن‌سینا». اما واقعیت این است که این اتفاق جریان‌ساز نشده است. تداوم در ساخت این نوع آثار امکان جریان‌سازی را فراهم می کند. هویت امری است که دائم باید آن را به یاد بیاوریم، ما به عنوان اهالی رسانه وظیفه داریم که گذشته و هویت جامعه را به مخاطب یادآوری کنیم.

شهسواری خاطرنشان کرد: طبیعی است موفقیت در این زمینه به ایده درست و برنامه‌ریزی نیازمند است. موفقیت در شرایطی به وجود می‌آید که پیام از طریق گوش، چشم، صدا و تصویر در ذهن مخاطب بنشیند.