به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان؛ وال استریت ژورنال در گزارشی ادعا کرد: دولت اوباما همواره بر این مسئله تأکید کرده است که توافق ایران بر موضوع هسته‌ای این کشور تمرکز دارد و با فعالیت‌های دیگر آن مرتبط نمی‌شود؛ اما به نظر می‌رسد تهران در حال سوء‌استفاده از فرصت به دست آمده است. 

نگارنده این گزارش ادعا می‌کند: تجربه نشان داده است از ایران نمی‌توان توقع زیادی داشت و در صورتی که این کشور تنها بر تعهدات هسته‌ای خود پایبند باشد، باید بسیار خرسند بود. به گفته باب کورکر، سناتور جمهوری‌خواه آمریکا، این مسئله را می‌توان از اقدامات ایران در زمینه‌های دیگر مانند بازداشت جیسون رضاییان—خبرنگار ایرانی-آمریکایی روزنامه واشینگتن پست، ارسال سلاح به یمن و سوریه، سفر قاسم سلیمانی—فرمانده نیروی قدس سپاه پاسداران جمهوری اسلامی ایران—به روسیه، عراق  و سوریه و اقدامات مشابه دیگر دریافت.

پرسشی که در اینجا مطرح می‌شود این است که چرا تاکنون واکنش آمریکا و متحدانش در قبال رفتارهای ایران تنها ابراز نگرانی و محکوم کردن بوده است؟

در ادامه این گزارش ادعا شده است: انفعال آمریکا در مقابل تخلفات ایران، به معنای در دسترس نبودن امکانات لازم برای برخورد با این کشور نیست. بلکه واشینگتن نگران است در صورت اتخاذ موضعی جدی علیه تهران، روند پیشبرد توافق هسته‌ای با مشکل مواجه شود. مقامات ایران همواره اظهار کرده‌اند اعمال تحریم‌های جدید علیه این کشور، به هر دلیلی حتی نامرتبط با موضوع هسته‌ای این کشور، به نابود شدن توافق هسته‌ای وین منجر خواهد شد.

به ادعای نگارنده این گزارش، از طرف دیگر با توجه به نزدیک شدن انتخابات مجلس ایران، آمریکا و متحدانش نگرانند به تأخیر انداختن لغو تحریم‌ها یا اعمال تحریم‌های جدید، به نفع مخالفان توافق در این کشور تمام شود و موافقان آن نتوانند به مجلس راه یابند.

در ادامه ادعاهای مطرح شده آمده است: از آن جا که نظام سیاسی ایران دموکراتیک نیست، نمی‌توان به طور قطع گفت برخورد غرب با این کشور بر سیاست داخلی آن تأثیر خواهد گذاشت. حتی اگر کشورهای غربی برای برخورد با ایران صبوری کنند تا حامیان توافق به مجلس راه یابند، باز هم تضمینی وجود ندارد که حسن روحانی به مخالفان توافق مذکور پشت کند و به طور کامل به آن پایبند باشد.

در انتهای گزارش مذکور ادعا شده است: آمریکا باید در مقابل ایران سیاست چماق و هویج را در پیش بگیرد و با تمام توان و امکانات، در مقابل تخلفات آن بایستد. این مسئله نه تنها به معنای نابود کردن توافق ایران نیست، بلکه به نفع دو طرف خواهد بود. موافقان توافق ایران باید حتی بیشتر از مخالفان آن، از اتخاذ موضعی محکم در مقابل این کشور استقبال کنند؛ زیرا تنها در این صورت می‌توان به پایبندی ایران به تعهدات خود و به نتیجه رسیدن توافق هسته‌ای این کشور امید داشت.