میلیاردرهای بی‌خاصیت
به نظر می‌رسد شفاف‌سازی و اعلام قرارداد مربیان و بازیکنان در ابتدای هر فصل از سوی سازمان لیگ خیلی دردی از فوتبال کشورمان دوا نکرده است و همچنان باشگاه‌ها با عدم نظارت کافی بودجه اکثرا دولتی را خرج بازیکنانی می‌کنند که کیفیت لازم را از خود نشان نمی‌دهند. این اتفاق اکثرا برای مربیان و بازیکنان خارجی لیگ رخ می‌دهد که با توجه به قیمت بالای ارز خرج زیادی را هم روی دست باشگاه‌ها می‌گذارند. به نظر می‌رسد همچنان نقش واسطه‌هایی که با مدیران و مربیان باشگاه‌ها رابطه نزدیکی دارند، در این انتقالات پررنگ است. شاید تنها راهکار قرار دادن چارچوب‌های جدید از سوی سازمان لیگ برای عقد قرارداد میان باشگاه‌ها با مربیان و بازیکنان باشد.
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، در فصل جاری لیگ برتر تقریبا سناریوی فصل گذشته درباره برخی بازیکنان و مربیان با قرارداد میلیاردی تکرار شده و در فصل نقل و انتقالات شاهد جدایی ناکامی های هستیم که پول‌های خوبی به جیب زدند؛ اما عملکردشان بسیار پایین‌تر از حد انتظار بوده است. بار دیگر به این نکته می‌رسیم که هنوز باشگاه‌های ایرانی نتوانستند چارچوب حرفه‌ای و صحیحی را برای خود تعیین کنند تا میزان خریدهای اشتباهشان در ابتدای هر فصل به حداقل برسد.
سرنوشت عجیب گرانترینهای فصل قبل
در فصل گذشته بعد از اعلام میزان قراردادها از سوی سازمان لیگ در اتفاقی عجیب احمد آل‌نعمه که همراه با تیم‌ملی به جام‌جهانی سفر کرده بود، با قرارداد یک میلیارد و ٤٠٠ میلیون تومانی گرانترین قرارداد میان تمام بازیکنان لیگ برتر را امضا کرد. او که در تراکتورسازی دچار مصدومیت شد، برای نیم‌فصل دوم به فولاد رفت و آن‌جا نیز عملکرد موفقی نداشت تا این‌که در ابتدای این فصل بدون تیم ماند. همچنین شاید هیچ‌کس فکر نمی‌کرد مدیران پرسپولیس جرات اخراج علی دایی با قرارداد نجومی بالای ٢ میلیارد او را داشته باشند اما حمیدرضا سیاسی این اقدام را در هفته هفتم رقم زد و ٢ میلیارد به سادگی از جیب پرسپولیس رفت. درحالی‌که تا پایان فصل چند بار بازیکنان این تیم به خاطر مشکلات مالی دست به اعتصاب زدند.
مربیان میلیاردی ناکام
با فرا رسیدن فصل نقل و انتقالات نیم‌فصل می‌توانیم ارزیابی‌ای از عملکرد بازیکنان و مربیانی داشته باشیم که در ابتدای فصل با سروصدای زیادی قراردادهای میلیاردی امضا کردند و توقعات از آنها بسیار بالا بود. شاید بارزترین نمونه دراگان اسکوچیچ بوده که با قرارداد یک میلیارد و ٥٠٠ میلیونی یکی از گرانترین مربیان لیگ بود اما به هیچ عنوان نتوانسته نتایج دلخواه هواداران و مدیران این تیم را کسب کند و از یک مدعی به یک قعرنشین تبدیل شده است. حسین فرکی دیگر مربی میلیاردی بود که نتوانست نتایج لازم را در سپاهان بگیرد و درنهایت از این تیم جدا شد. تونی اولیویرا، سرمربی پرتغالی تراکتورسازی نیز چند هفته بعد از فرکی به همین سرنوشت دچار شد تا جمع مربیان میلیاردی ناکامی جمع شود.
بازهم گرانترین گل کاشت!
حمزه یونس که به ادعای مسئولان باشگاه تراکتورسازی یک میلیارد و ٣٦٠ میلیون تومان از این باشگاه دریافت کرده و به ادعای خیلی از کارشناسان و نزدیکان به این باشگاه مبلغی خیلی فراتر از این در قراردادش درج شده، به‌عنوان گرانترین بازیکن لیگ پانزدهم شناخته شد. این مهاجم تونسی بعد از ١٥ هفته فقط ٣ گل به ثمر رساند و در نهایت توسط امیر قلعه‌نوعی از این تیم کنار گذاشته شد تا سرنوشتی شبیه آل‌نعمه، گرانترین بازیکن فصل قبل پیدا کند. این تنها نمونه غیرکارشناسی بودن قرارداد باشگاه‌های لیگ برتری با بازیکنان میلیاردی نیست. این اتفاق را می‌توان در فسخ قرارداد بازیکنانی چون جاسم کرار، فرزاد حاتمی، احسان حاج صفی و... نیز مشاهده کرد که به دلایل مختلف در مقاطع مختلف فصل قراردادشان را فسخ کردند؛ با این‌که در ابتدای فصل مربیان روی آنها حساب ویژه‌ای باز کرده بودند.
نگاه کارشناس
علی‌اصغر مدیرروستا، کارشناس فوتبال کشورمان درباره چرایی عدم بازدهی برخی بازیکنان و مربیان میلیاردی درون مستطیل سبز به «شهروند» می‌گوید: «موقعی که منافع یکسری از آدم‌ها براساس این اتفاقات بیشتر و بیشتر شود و هیچ‌کس هم آنها را بازخواست نکند، طبیعی است که هر سال باید شاهد هدر رفتن پول بیت‌المال باشیم. قطعا تا زمانی که برخورد جدی‌ای با این افراد که از چنین نقل و انتقالاتی سود می‌برند، نشود، همین آش است و همین کاسه. به نظرم شفاف‌سازی قراردادها هم فایده ندارد؛ بلکه یک عزم قوی برای برخورد با سوءاستفاده‌کنندگان از فوتبال نیاز است.» وی همچنین می‌افزاید: «همین جاسم کرار که سال‌هاست در فوتبال ایران رفت و آمد دارد و هر سال داستان جدیدی به راه می‌اندازد، چرا باید بماند و قرارداد بهتر هم ببندد؟ چنین بازیکنی باید از فوتبال ایران اخراج شود؛ اما طوری برخورد می‌شود که برای او تبلیغ مثبت هم هست. این چرخه بین یکسری افراد در پشت پرده فوتبال دست به دست می‌شود و خروجی برای فوتبال ما ندارد. بهتر است فدراسیون هر چه سریعتر دستورالعمل را تنظیم کند تا دیگر شاهد این اتفاقات نباشیم.»
شفاف‌سازی هم سودی نداشت
به نظر می‌رسد شفاف‌سازی و اعلام قرارداد مربیان و بازیکنان در ابتدای هر فصل از سوی سازمان لیگ خیلی دردی از فوتبال کشورمان دوا نکرده است و همچنان باشگاه‌ها با عدم نظارت کافی بودجه اکثرا دولتی را خرج بازیکنانی می‌کنند که کیفیت لازم را از خود نشان نمی‌دهند. این اتفاق اکثرا برای مربیان و بازیکنان خارجی لیگ رخ می‌دهد که با توجه به قیمت بالای ارز خرج زیادی را هم روی دست باشگاه‌ها می‌گذارند. به نظر می‌رسد همچنان نقش واسطه‌هایی که با مدیران و مربیان باشگاه‌ها رابطه نزدیکی دارند، در این انتقالات پررنگ است. شاید تنها راهکار قرار دادن چارچوب‌های جدید از سوی سازمان لیگ برای عقد قرارداد میان باشگاه‌ها با مربیان و بازیکنان باشد.
منبع: روزنامه شهروند
انتهای پیام/
