به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ از آن‌جا که هنر در جوامع مختلف راهی برای دیده‌شدن به حساب می‌آید و هر انسانی اشتیاق خاصی برای دیده‌شدن دارد، پس ادبیات هم می‌تواند دریچه‌ای باشد برای کسانی که تمایلی به سینما، تلویزیون،‌ خوانندگی و ... ندارند. 

ادبیات اما راهی برای دیده‌شدن نیست؛ زیرا شاعران در تمام دوره‌های شعری در زمان حیات‌شان شهرت اندکی داشته‌اند یا به هیچ وجه مشهور نبودند. بنابراین افرادی که شعر ضعیف خود را برای شهرت‌طلبی روانه بازار می‌کنند، راه را به خطا رفته‌اند. اگر شعری از این شاعران در جامعه با استقبال مردم روبرو شود، از طرف اساتید ادبیات قابل پذیرش نیست و به نوعی در میان اساتید جایگاهی ندارد و طرد می‌شود.

سیامک گلشیری نویسنده در این خصوص گفت: به دلیل آنکه مطالعه کتاب به زمان نیاز دارد و باید برای آن وقت گذاشت، ادبیات جایی برای دیده شدن و شهرت طلبی نیست.

وی افزود: علت دیگر دیده‌نشدن نویسنده‌های ما این است که در جهان ادبیات و سینما همگام با هم پیش می‌روند؛ اما در ادبیات ما  چنین اتفاقی نمی‌افتد.

این اتفاق هم باعث دیده‌شدن نویسنده و هم رویارویی کارگردان با داستانی غنی‌تر می‌شود. با همه این تفاسیر ادبیات نسبت به دیگر هنر‌ها جلوتر است؛ اما زبان تصویر گیراتر است. زیرا یک تصویر حتی بدون ترجمه و زیرنویس در کشور‌های دیگر قابل درک است؛ اما متن این قابلیت را ندارد. در نتیجه در می‌یابیم برای شهرت‌طلبی باید به سراغ رشته‌های دیگر رفت یا اگر می‌خواهیم در زمینه ادبیات به جایی برسیم تا هنگامی که اثر ما به پختگی لازم نرسیده آن را در اختیار عموم قرار ندهیم تا هم باعث دیده شدن و رسیدن به جایگاه مردمی باشد و هم در بین اساتید حرفی برای گفته شدن داشته باشد.

انتهای پیام/