به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان،پرخاشگری در خانه و خانواده به نوعی از خشونت اطلاق می شود که کمتر از خشونت های مرسوم در سطح جامعه و شهر،هویدا است و به نوعی می توان گفت به مانند پرخاشگری و تنش های خیابانی عریان و محسوس نیست اما صورت غمگین فرزندان،زنان و کبودی های بر روی گونه اعضای خانواده موید واقعیت های تلخی است که در چاردیواری منازل و پشت درب های بسته رخ می دهد.

در این گزارش جامعه شناسان و روانشناسان به نحو دقیق تری به زوایای پیدا و پنهان این ناهنجاری می پردازند.

کاظم سوریان،آسیب شناس اجتماعی در گفتگو با خبرنگار گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران اظهار داشت:عمده قربانیان خشونت های خانوادگی در طیف زنان و کودکان هستند و به نوعی می توان گفت زنان خانواده به نحو پررنگ تری در معرض این آسیب قرار دارند.

وی افزود:خشونت خانگی صرفا به درگیری فیزیکی ختم نمی شود بلکه رفتارهای بدبینانه،حبس همسر یا فرزندان در منزل،اعمال محدودیت های شدید،فحاشی،تهدید و...از نمونه خشونت هایی است که در قالب پرخاشگری و خشونت خانگی می گنجد،اما برجسته ترین وجه خشونت خانگی معطوف به پرخاشگری و خشم فیزیکی می شود.

سوریان عنوان کرد:یکی از شاخصه ها و ویژگی های خشونت خانگی،پنهانی بودن آن است که عموما دغدغه هایی که برای حفظ آبرو وجود دارد باعث نهان ماندن و مخفی کاری در آن می شود.

این آسیب شناس اجتماعی افزود:ضریب پنهان کاری در خشونت علیه همسر بیشتر از خشونت علیه فرزندان است و به تعبیری می توان گفت خشونت علیه فرزندان عریان تر از خشونت علیه زنان در محیط خانه و خانواده است.

وی افزود:نکته ظریفی که در این ناهنجاری وجود دارد معطوف به پشیمانی عامل خشونت می شود،به واقع گاهی مشاهده می شود که فرد پرخاشگر پس ازاعمال خشونت و گذشت زمان از رفتار خویش پشیمان می شود اما در مواردی نیز،بعد از آرام شدن فضا،بی تفاوتی خاصی در عامل خشونت مشاهده می شود و به تعبیری عذاب وجدانی و پشیمانی در عامل بروز رفتار خشونت آمیز مشاهده نمی شود.

سوریان گفت:در مورد نخست مهار خشونت و بازگشت آرامش و ثبات و مدیریت پرخاشگری آسان تر از حالت دوم است و به تعبیری می توان گفت خطر و تهدید اصلی در شرایطی نگران کننده تر است که عامل خشونت پس از پرخاشگری با هیچگونه عذاب وجدانی مواجه نشود.

**نقش مشاوره و آموزش مهارت های زندگی در جلوگیری از خشونت خانگی

پریسا خزائی کارشناس امور خانواده و مددکار اجتماعی در خصوص عوامل موثر در بروز خشونت گفت:نمی توان یک عامل خاص را در بروز خشونت عنوان کرد و در واقع مولفه های بسیاری اعم از روحی،روانی،جسمی،ژنتیکی،محیطی،تجربیات شخصی و...در بروز پرخاشگری موثر است.

وی افزود:فارغ از اینکه چه عواملی در بروز خشونت موثر است مهار و مدیریت خشونت،اصل حائز اهمیتی است که با مشاوره و کسب آموزش های مهارت های زندگی محقق و میسر می شود.

مددکار اجتماعی عنوان کرد:آموزش تاثیرگذارترین مولفه در پیشگیری،مهار و درمان و رفع و دفع خشونت و پرخاشگری محسوب می شود و باید به این عنصر تعیین کننده از دوران تحصیل توجه ویژه ای شود.

خزائی گفت:اخیرا اخباری منتشر می شود که در برخی از مدارس،آموزش های مهارت های زندگی به دانش آموزان کلید خورده که امری بسیار نوید بخش و سازنده محسوب می شود که می تواند متضمن آرامش آینده جامعه باشد.

وی افزود:نباید با ساده انگاری به خشونت خانگی نگریسته شود زیرا تبعات و عوارض مخرب خشونت خانگی در فرزندان به عنوان وارثان خشونت در آینده و همچنین التهاب و تنش و سلب آرامش از کانون خانواده ظهور و بروز پیدا می کند.

خزائی یادآور شد:عدم مهار خشونت باعث تخریب بنیان خانواده می شود و گاهی این کانون حیات بخش و هدایت کننده نسل های فردا را با فروپاشی و اضمحلال همراه می سازد.

انتهای پیام/