به گزارش گروه بینالملل باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از بخش اقتصادی شبکه سی ان ان؛ روز دوشنبه ولفگانگ برنهارد از شرکت خودروساز آلمانی دایملر گفت: «ما می خواهیم در ایران کارهای بازرگانی خود را در زمینه کامیون سازی بی درنگ از سر بگیریم.» بر پایه گزارشها، ایران همچنین در نظر دارد بیش از 100 فروند هواپیمای مسافربری از ایرباس خریداری کند؛ هرچند که این غول هوافضا این خبر را تایید نکرده است. یکی از سخنگویان شرکت گفته: «ما سرگرم بررسی راه های پیش روی خود در این محیط تازه هستیم و می خواهیم با همه مقررات جهانی هماهنگ باشیم.»
شرکت آلمانی زیمنس اعلام کرد دو هفته پیش یادداشت تفاهمی را با ایران امضا کرده تا «به بهبود زیرساخت بخش ریلی کشور» کمک کند. همچنین در همین ماه، هیئتی از مدیران اجرایی دانمارکی به تهران رفتند تا در زمینه ساختمان سازی و کشتیرانی و نیروگاه بادی گفتگو کنند. غول کشتیرانی دانمارک، مارسک، تایید کرد که با مقامات ایران دیدار داشته ولی به سی ان ان مانی گفت که هنوز بر سر چیزی توافق نکرده اند. شرکت داروسازی نوو نوردیسک در ماه سپتامبر اعلام کرد می خواهد یک کارخانه داروسازی در ایران راه اندازی کند.
در همین حال، آمریکا تنها چند تحریم انگشت شمار را برداشت که برجسته ترین آنها اجازه دادن به شاخه های خارجی شرکتهای آمریکایی است تا دادوستد کم دامنه ای با ایران داشته باشند.
ایران 9 درصد ذخایر اثبات شده نفت جهان را در دست دارد و ذخیره گاز طبیعی این کشور بزرگترین ذخیره جهان است.
در ادامه این گزارش آمده است: شرکت «سایپم،» از شرکتهای تابعه «انی» ایتالیا در خدمات حفاری، در ماه نوامبر (آبان) یادداشت تفاهمی را با ایران امضا کرد. این شرکت به سی ان ان مانی گفته که « برای افزودن ارزش به مشتریان درگیر در زمینه مهندسی و حفاری در ایران، فناوری و شایستگی لازم را دارد.»
ولی پرسش بزرگ این است که ایران سرمایه این قراردادها را از کجا فراهم خواهد کرد؟ صنعت نفت این کشور نیازمند 185 میلیارد دلار سرمایه گذاری است. ولی دارایی های ایران، که زمانی مسدود شده بود، اکنون خواهد توانست بین 100 تا 150 میلیارد دلار سرمایه به ارمغان بیاورد.
بی گمان شرکتهای بزرگ اروپایی نیز خواهند توانست خودشان سرمایه پروژه ها را فراهم کنند. برخی از بانکهای ایران می توانند دوباره به سوییفت، سامانه جهانی پرداختهای الکترونیک، بپیوندند. با این همه، بانکهای جهانی موشکافانه همه چیز را زیر نظر دارند تا در تله ای میان آنچه اروپا اکنون مجاز می داند و آنچه آمریکا هنوز مجاز نمی داند گیر نیفتند.
انتهای پیام/