در همین راستا نیز تدوین برنامه ملی مدیریت مناطق بیابانی کشور در راستای تحقق سند چشم انداز 29 ساله کشور نمایانگر عزم کشور جهت تحقق اهداف مقابله با تخریب سرزمینی است.
بر اساس این گزارش سیاستهای کلان و بخشی،مدیریت پایدار اراضی کشاورزی، جنگی، مرتعی و همچنین مدیریت منابع آب ،کنترل فرسایش خاک و مدیریت پایدار منابع انرژی با این اصل ارائه شده است.
همچنین بر اساس این گزارش تحقیقات ما اصلاح قوانین ، ساماندهی تشکیلات و توسعه همکاری های منطقه ای و بینالمللی از دیگر اهدافی است که برای مقابله با بیابانزایی تعریف شده است.
ناظران اقتصادی بر این باورند روند مقابله بابیابانزایی مستلزم اتخاز رویکردی جامع و یکپارچه نگر به مجموعه منابع محیطی اعم از آب، خاک ، پوشش گیاهیی و سیستمهای بهرهبرداری ازمنابع است چنانچه که در برنامه اقدام ملی مقابله با بیابانزایی به این نکته تصریح شده است تا از طریق مشارکت فعالانه بهرهبرداران، نهادهای دولتی تا جوامع مدنی ، سازمانهای غیر دولتی و نیز مراکز آموزشی – پژوهشی براساس اصول برنامهریزی از پایین به بالا و توانمند سازی جوامع محلی، کار برنامهریزی مقابله با بیابانزایی ساماندهی شود.
*دست و پا زدن کارشناسان در پی بیتوجهی مسئولان
بوروکراسی های اداری درحالی دست و پای بسیاری از کارشناسان برای ارائه طرحهای نو و مدون را بسته است که پرویز کردوانی پدر علم کویر نیز به این وضعیت انتقاد کرد و گفت: از سال 1340 راه کارهای مختلفی همچون جنگل کاری و نیز پاشیدن مالچ نفتی در دستور کار قرار گرفت اما هنوز نتیجه مناسبی را شاهد نیستیم.
البته وی به نقش مثبت جنگلکاری نیز اشاره کرد و گفت: این روش،نقش مناسب برای مقابله بابیانزایی ایفا می کند اما به خاطر تخریب جنگلها و قطع بیرویه درختان این امر نتوانسته اثر مثبتی برای مقابله با از بین رفتن پوشش گیاهی داشته باشد.
کردوانی در خصوص پالچ نفتی و مضرات آن نیز تصریح کرد: هزینه زیاد،زشت کردن چهره محیط زیست،افزایش ضریب حرارتی و از بین رفتن گیاهان موجود در بیابان ها از مضرات این راه کار است ولی هنوز برخی متولیان بدون توجه به معضلات آن بر استفاده از این روش همچنان اصرار دارند.
وی گفت: نوآوری ،هزینه زیاد،زشت کردن چهره محیط زیست، افزایش ضریب حرارتی و از بین رفتن گیاهان موجود در بیابانها ازمضرات این راه کار است ولی هنوز برخی متولیان بدون توجه به معضلات آن بر استفاده از این روش همچنان اصرار دارند.
وی در پایان گفت: نوآوری و استفاده از روشهای نوین علمی که بصورت بومی و ملی ارائه می شود تنها راه کار مقابله با بیانزایی در کشور است و امید مسئولین پیش از این روشهای علمی که از سوی صاحبنظران داخلی ارائه میشود توجه کنند.
روشهای علمی که از سوی صابحنظران داخلی ارائه میشود توجه کنند.
حال انتظار میرود مسئولان با توجه به هشدارهای کارشناسان و متخصصان این حوزه روند شتابان تخریب جنگلها وتاثیری که این تخریب ها بر ابعاد مختلف اقتصادی و اجتماعی جامعه دارد و نهایتا رشد بیابانها را به دنبال خواهد داشت تمهیدات لازم را در این خصوص در نظر بگیرند و اجازه ندهند ایران به بیابان تبدیل شود.
انتهای پیام/