اين عضو هیئت علمی دانشگاه فردوسی و کارشناس روانشناسی و تربیت کودک، موضوع « خانواده و ارتباط با فرزندان» را در دو بخش ارتباط والدین با یکدیگر و ارتباط آنان با فرزندان تشریح کرد.

وی در بخش نخست، به ضرورت اصلاح و تقویت روابط والدین اشاره کرد و گفت: وجود روابط گرم در بین همسران فراهم کننده امنیت روانی فرزندان و بهبود فرایند رشد آنان در تمامی ابعاد خواهد بود.

اصغری افزود: آنچه بیش از همه زمینه ساز چالش های جدی در بین همسران می شود، نبود ارتباط کافی و موثر در بین آنهاست؛ ارتباطی که ضمن دادو ستد کلامی، حس تعلق و وابستگی را در آنان برانگیخته و موانع شناختی را در سطوح اولیه برطرف سازد.

وی همچنین، به اهمیت خانواده و ارتباط افراد در آن، از منظر قرآن کریم اشاره کرد و گفت: در آیات الهی همسر و فرزندان به عنوان هبه معرفی شده اند که در صورت همسو شدن نگاه ما با این دیدگاه تحول عمیقی در روابط ما با آنان رخ خواهد داد.

اصغری اضافه کرد: در آیه 21 سوره مبارکه روم ( وَ مِنْ آياتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکُمْ مِنْ أَنْفُسِکُمْ أَزْواجاً لِتَسْکُنُوا إِلَيْها... ) نیز مشاهده می کنیم که خداوند متعال هدف از آفرینش زن و مرد در کنار یکدیگر را رسیدن آنان به آرامش عنوان می کند، حال آنکه بسیاری از همسران علیرغم بودن در کنار هم از آرامش لازم برخوردار نیستند که این امر ناشی از فقدان ارتباط کافی و موثر در بین آنان است.

این کارشناس روانشناسی در خصوص رابطه والدین با فرزندان نیز گفت: جریان ارتباط گیری با فرزندان باید متناسب با شرایط سنی آنان صورت پذیرد، مثلا در سنین خردسالی این ارتباط در قالب توجه، همبازی شدن و پاسخگویی والدین به سوالات مکرر کودکان صورت می گیرد و در سنین نوجوانی که حس استقلال طلبی و هویت خواهی فرزندان پدیدار می شود، فرایند ارتباط نیز باید به نحوی ملایم تر و در قالب پذیرش و احترام به نظرات آنان صورت پذیرد..

وی اظهار داشت: از آنجا که هر گونه آسیبی در روابط والدین تاثیرمستقیم بر آینده فرزندان خواهد داشت، لازم است موانع ارتباطی در کوتاه ترین زمان ممکن شناسایی و مرتفع گردد که البته این امر می تواند توسط خود آنها و یا مشاوری معتمد صورت پذیرد.

انتهای پیام/ت