به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از زنجان؛مسأله ی معلولیت و عقب ماندگی ذهنی و حرکتی و به طور کلی، هر گونه ناتوانی که در یک فرد دیده می شود و او را از سایر افراد عادی جدا می کند، موضوعی است که هر انسانی در جامعه با آن برخورد کرده است و به عبارتی، موضوعی آشناست. اما این موضوع، یکی از موضوعاتی است که همیشه با خود حس غم و ناخرسندی به همراه دارد و اغلب انسان ها قصد دارند از این پدیده فرار کنند و نمی خواهند با آن رو به رو شوند. اغلب خانواده هایی که دارای فرزند معلول یا عقب مانده هستند، در جامعه منزوی می شوند چرا که دیگر افراد، غالباً چندان رغبتی به ادامه روابط با آنان نشان نمی دهند یا با نگاه ترحم آمیزشان، این خانواده هارا معذب می سازند.

آمار ها نشان می دهند، 650 میلیون نفر، عقب مانده ی ذهنی و معلول حرکتی در دنیا وجود دارند .

ضروری است برنامه ریزان هر جامعه ای بپذیرند که عقب ماندگان و معلولین، جزیی از اجتماع هستند که باید به آنان احترام گذاشت و راه ها را برای پیشرفت آنان در اجتماع باز نمود و باید حقوق اجتماعی و سیاسی آنان، حق تحصیل و اوقات فراغت و قوانین مربوط به کار و همچنین مسائل پزشکی مربوط به ایشان، به طور جداگانه بررسی شود.

نتیجه تحقیقات نشان می دهد، کشور ایتالیا در این زمینه، توانسته است - در مقایسه با دیگر مسائل اجتماعی در این کشور- برنامه ریزی پویایی برای افراد ناتوان و معلولین ارائه دهد، به نحوی که می توان گفت: این کشور بر خلاف بسیاری از کشور های جهان سوم، این گروه از جامعه خود را رها نکرده است.

توجه به شرایط معلولین و عقب ماندگان ذهنی و حرکتی، در کل اتحادیه ی اروپا، رو به گسترش است به نحوی که این اتحادیه با برگزاری جلساتی مستمر، همواره قوانین جدیدی را برای بهبود شرایط افراد ناتوان وضع می کند و سعی نموده با تبادل اطلاعات و امکانات میان کشورهای اروپایی و وارد کردن فن آوری به این کشورها، زندگی افراد ناتوان را بهبود بخشد و با شرایط امروز دنیا مطابق نماید.

دراین راستا و بر مبنای نتایج آخرین تحقیقات در کشور ایتالیا کودکان عقب مانده ی ذهنی و حرکتی، در کنار دانش آموزان عادی به مدرسه می روند و سیستم آموزشی این افراد را ازدیگران جدا نمی کند. در ایتالیا مدرسه ای به نام "مدرسه عقب ماندگان ذهنی" وجود ندارد بلکه این دانش آموزان با کمک مربیان ویژه ی آموزش به کودکان ناتوان، همراه دانش آموزان عادی درس می خوانند .

در سطح دانشگاهی نیز افراد ناتوان، همراه دیگر دانشجویان تحصیل می کنند و به منظور رفاه حال ایشان در میان مشاغل دانشجویی در فضای دانشگاه شغل هایی پیش بینی شده است که هدف از آن ها کمک رساندن دانشجویان عادی به دانشجویان ناتوان است.

از آنجایی که معلولیت شامل طیف وسیعی از اختلالات حرکتی و جسمی، اختلالات ذهنی و روانی، اختلالات بینایی، اختلالات گفتاری و شنوایی، اختلالات یادگیری، اختلالات رفتاری، اختلالات شناختی، صرع مزمن و… است، لزوم حمایت سازمانهای دولتی و مراکزغیردولتی برای افزایش کیفیت خدمت رسانی به جامعه معلولان احساس می شود.

توانبخشی نه تنها شامل آموزش به افراد دارای ناتوانی و معلولیت است، بلکه مداخلاتی را در نظامهای عمومی جامعه به منظور تطبیق و مناسب سازی محیط، تدارک حمایت از حقوق انسانی و توانمند سازی آنان انجام می دهد .

حمایت از حقوق انسانی وظیفه دولتها در همه جوامع و برای همه شهروندان است. افراد دارای ناتوانی و معلولیت باید حقوق مشابهی برای زندگی همچون دیگر شهروندان داشته باشند و نباید هیچ استثنائی وجود داشته باشد، لذا توجه ویژه ای در جوامع مختلف برای افزایش مشارکت اجتماعی معلولان در این موارد لازم است: دسترسی به خدمات بهداشتی ودرمانی و پوشش های بیمه ای، توانمندسازی و ایجاد فرصتهای برابر درکسب درآمد شغلی، ایاب وذهاب و مناسب سازی اماکن عمومی، امکان دسترسی به فعالیتهای فرهنگی و اجتماعی(ورزش، اوقات فراغت، تفریحات و…)، امکانات آموزشی، مسکن و ازدواج و در نهایت، مشارکت کامل سیاسی درتمام زمینه های قانونگذاری است .

البته تمامی مشکلات معلولان برای افزایش مشارکت اجتماعی محدود به عدم دسترسی به امکانات شهری و حمایتی نبوده و مشکل فراتر از حوزه سیاستگذاری های دولتی است. به بیانی دیگر می توان بسیاری از این مشکلات را در نگرش های اجتماعی افراد سالم جامعه، نسبت به افراد دارای معلولیت جسمی یا ذهنی یافت.

گفتنی است که جامعه ما تعریف و شناخت درستی از معلول و معلولیت ندارد و یک انسان معلول از کودکی با برخوردهای غلطی که ناشی از درک ناقص جامعه است مواجه می شود. شرایطی که فرد معلول خود را محکوم به ناتوانی و گاهی نیازمند ترحم می‌بیند.

نگرش مردم نسبت به معلولان و معلولیت در روند و گذران زندگی آن ها بسیار موثر است و این را می توان با نگاهی به محیط پیرامون خود دریافت. چرا که عرض درها برای عبور صندلی های چرخدار آنان تنگ است ، پله های بسیاری از ساختمان های دولتی نیزمانعی برای تردد ویلچرنشینان شده ، بیکاری و به کار گماشتن در مشاغل سطح پایین نیز خود مبین عدم درنظر گرفتن توانمندی معلولان است.

معلولیت پدیده قرن حاضر نیست بلکه همزاد با پیدایش انسان وجود داشته است اما نحوه برخورد جوامع با معلولان نیز در ادوار مختلف متفاوت بوده تا جایی که در جوامع نخستین، کودکان معلول در برابر شرایط سخت روزگار از بین می رفتند و حتی در ملل باستان رسم بر این بود که در مواقع قحطی و خشکسالی تعدادی از معلولان خود را قربانی کنند.

در دوره رنسانس بود که نگرش نسبت به معلولان رنگ بهتری گرفت و ملایم تر شد. بالا رفتن رشد جمعیت ، صنعتی شدن جوامع و افزایش سوانح و همچنین جنگ های جهانی اول و دوم و پیامدهای ناشی از آن منجر شد تا به معلولیت توجه بیشتری شود چرا که دیگر آن را به عنوان یکی از مسائل بشری پذیرفته بودند.مسئله ای که می تواند به طور مستقیم یا غیر مستقیم زندگی صدها میلیون نفر را تحت تاثیر قرار دهد.

انسان موجودی اجتماعی که برای ادامه حیات و تأمین نیاز های اولیه خود نیازمندبرقراری ارتباط متقابل با دیگرا ن است. یکی از عوامل مؤثردر زندگی فردی و اجتماعی هرکس تأمین نیاز های اوست. انسان به جز نیاز های اوالیه خود نیازهای دیگری هم دارد که که نقش مهمی در زندگی اوایفا می کند .بدیهی است تدمین این نیاز ها منجر به تأمین بهداشت روانی افراد خواهد شد . امار و اطلاعات نشان می دهد که در صدی از افراد هرجامعه در اثر عوامل گوناگون ارثی با محیطی به معلولیت و ناتوانی گرفتار می شوند .معلولین نیز به عنوان یکی از اعضای گروه های متعلق به جامعه از این قاعده مستثنی نبوده و علی رغم وجود مشکلات و معضلات اجتماعی از قبیل موانع فیزیکی ،عدم اشتغال مناسب ،نداشتن شرایط مناسب و ..علاقه مند هستند که با دیگران ارتباط منطقی و معقول داشته باشند .یکی از تنگنا های معلولان عزیز ،ارتباط دیگران با ان ها است متأسفانه اکثریت افراد جامعه بدون در نظر گرفتن شرایط و توانمندی های معلولین به طور خواسته یا ناخواسته و بیشتر با هدف دلسوزی و ترحم افراطی با آن ها رفتار کرده که این امر ضربات روحی جبران ناپذیری را به انان وارد می سازد .نکته ی مهمی که باید به ان توجه داشت آن است که افراد معلول در کنار محدودیت های خوداز توانمندی هایی نیز برخوردارن که در صورت ایجاد بستر مناسب می تواند تقویت گردد.

موضوع مهمی که این روزها در سازمان ها، نهادها و همچنین در فضای شهری کمتر موردعنایت و توجه قرار می‌گیرد مناسب‌سازی فیزیکی، مبلمان شهری و مناسب‌سازی فرهنگی است.

در این میان سهم بانوان معلول تا چه میزان بوده است و آیا توانسته‌اند در جامعه حضور پیدا کنند بدون اینکه مورد آزار و اذیت نگاه‌ها قرار بگیرند. همچنین تا چه میزان برای آن‌ها مناسب‌سازی شده است و بسترها فراهم‌شده است. اشتغال در این زمینه چه سهمی را از آن خودکرده است. چرا نمی‌توانند همانند دیگر شهروندان از امکانات شهر خود استفاده کنند و به‌راحتی در کوچه و بازار شهر حضور پیدا کنند.

مهم‌ترین موضوعی که در این زمینه وجود دارد اعتمادی است که در حال حاضر وجود ندارد چراکه اعتماد به بانوان معلول که دارای توانمندی‌های بالقوه‌ای هستند نتیجه مثبت و مطلوبی را به همراه خواهد داشت.

متفاوت بودن این قشر نسبت به سایرین مفهوم و معنای خاصی دارد که شاید همگان قادر به درک آن نباشند. آن‌ها قطاری از خلاقیت‌ها و توانایی ها را بر روی ریل زندگی شان دارند و منتظر زمان حرکت قطارشان هستند که این زمان، با فراهم کردن بستر و اعتماد فراخواند رسید و آن زمانی است بوق خلاقیت توانایی‌های خود را به‌گونه‌ای به صدا درمی‌آورند که همگان متوجه حضور آن‌ها درصحنه شوند و شاهد نتیجه‌ی تلاش‌هایشان باشند.

بانوان با توجه به روحیه‌ قوی و قدرت تفکر بالایی که دارند در مسیرهایی قدم بر می‌دارند که تغییر سرنوشت و تحولاتی را به دنبال دارد که در این میان بانوان معلول نیز از این پتانسیل مستثنی نیستند و گاها به‌عنوان یک کارآفرین موفق در دنیا می‌ در خشند. این‌ها همگی نشان از آن دارد که معلولیت هیچ‌گونه محدودیت و ناتوانی را اثبات نکرده است و موفقیت‌های حاصله در بین بانوان معلول حاکی از آن است که نیروی اعتقاد و ایمان به خود و توانایی هایشان کار خود را کرده است.

باوجود چنین افراد توانمند و افتخار آفرین اما تا چه میزان حقوق قانونی و شهروندی آن‌ها در جامعه رعایت شده است و تا چه اندازه در این زمینه فرهنگ‌سازی صورت گرفته است که به این قشر از جامعه نگاه‌های ترحم‌آمیز وجود نداشته باشد و این اجازه و جود نداشته باشد که آن‌ها را ناتوان تلقی کنند.

دراین میان سری به بانوی معلول زنجانی زده ایم که با قدرت اعتماد به نفس خود افتخار آفریده است.

اعظم خدایاری در گفتگوبا باشگاه خبرنگاران جوان از زنجان با اشاره به ورود خود به عرصه‌ ورزش گفت: از سال ۷۴ ورزش را با رشته‌ ویلچررانی شروع کردم و تا سال ۸۲ در این رشته با نیروی تمام فعالیت کردم و ماه‌عسل این سال‌ها کسب عناوین قهرمانی و کشوری و مدال‌های طلا در این رشته بوده است و از سال ۸۲رشته‌ پرتاپ را شروع کردم که در این رشته نیز عناوین قهرمانی کشوری و بین المللی را کسب کردم.

این بانوی معلول از آماده شدن برای شرکت در مسابقات پارالمپیک آسیایی و جهانی سخن گفته و افزود: در حال حاضر خود را برای مسابقات پارالمپیک آسیایی و جهانی که تا چند ماه دیگر مسابقات شروع می‌شود آماده می‌کنم تا با کسب مقام در این مسابقات بتوانم سهمیه‌ پارالمپیک را کسب کنم.

خدا یاری می‌گوید شاید انگیزه‌ای که در انجام برخی از کارها در وجود ما است برای یک فرد عادی انگیزه نباشد ما با انجام چنین کارهایی می‌خواهیم خود را به جامعه معرفی کنیم و بگوییم که ما نیز هستیم و حق زندگی داریم و می‌توانیم به‌راحتی همانند سایرین در جامعه حضور پیدا کنیم و از امکانات بهره ببریم و گاها دست به انجام کارهایی می‌زنیم که یک فردی عادی از عهده‌ انجام آن بر نمی آید.

وی از مسئولان می‌خواهد افراد معلول و توانایی های بالقوه‌ی آن‌ها را به جامعه معرفی کنند.

این بانوی ورزشکار زنجانی افزود: در این راستا فرهنگ‌سازی صورت بگیرد که چنین دیدگاه‌هایی وجود نداشته باشد. معلولین نمی‌توانند حضور فعال در جامعه داشته باشند درصورتی‌که یک فرد معلول نیز انسان است و حق زندگی دارد.

خدایاری از مسئولین انتظار دارد که با دادن امتیازاتی به این قشر از جامعه به‌خصوص دختران معلول زمینه‌ی ازدواج آن‌ها را را حت تر کنند.

این بانوی معلول ورزشکار در ادامه با بیان اینکه همیشه از این موضوع رنج می‌برد و گلایه‌مند‌ است که چرا چنین دیدگاه‌هایی وجود دارد که یک دختر معلول نمی‌تواند زندگی مشترک موفقی داشته باشد. مگر او از این زندگی حقی ندارد و چرا نمی‌تواند تشکیل یک خانواده دهد درصورتی‌که بسیاری از دختران سالم با پسران معلول تشکیل یک زندگی مشترک را داده‌اند و جامعه آقایان را خیلی راحت‌تر قبول می‌کند تا دختران و این موضوع نگاه ویژه مسئولین را می طلبد که با ایجاد فرهنگ درزمینه ازدواج دختران قدم‌های مؤثری را بردارند و همچنین با دادن امتیازاتی به دختران معلول ازدواج را برایشان ها آسان کنند.

خدایاری از این گلایه دارد که چرا جامعه به سمتی رفته است که آقایان معلول را به سادگی قبول می‌کند و تشکیل یک زندگی مشترک را حق آنان می‌داند و این در حالی است که شرایط برای دختران معلول به فاصله‌ زمین و آسمان است و تشکیل یک زندگی مشترک را حق دختران معلول نمی‌داند.

*استان زنجان دارای شش هزار و ۸۵۲ بانوی معلول است

مدیرکل بهزیستی استان زنجان در گفتگو با باشگاه خبرنگاران جوان از زنجان با بیان اینکه بانوان معلول همواره در صحنه های مختلف در استان زنجان نقش تاثیرگذار و موفقی داشتند گفت: زنان معلول در عرصه‌های اجتماع، ورزشی و تحصیل و اشتغال حضور خوبی را داشته‌اند همچنین درزمینه‌ ورزشی مدال‌آوران آسیایی و جهانی راداریم.

محمدی قیداری با بیان اینکه شش هزار و ۸۵۲ نفر از معلولین استان زنجان بانوان هستند، افزود: حضور بانوان معلول به‌تناسب افراد جامعه تفاوت چندانی ندارد که خوشبختانه حضور بانوان معلول زنجانی در سال جاری نسبت به سال‌های گذشته بهتر شده است. اما موضوع مهمی که معلولان را اذیت می‌کند بحث مناسب‌سازی فرهنگی و مناسب‌سازی فیزیکی مبلمان شهری است.

وی با اشاره به شعار بهزیستی مبنی بر توانمندسازی معلولین ادامه داد: طبق ماده ۲۰ قانون کمیته‌های مناسب‌سازی در استان در راستای مناسب‌سازی مبلمان شهری برای معلولان اقدامات ویژه‌ای در دستور کارهای خود قرار داده‌اند همچنین مناسب‌سازی فیزیکی مناسب‌سازی فرهنگی نیز از اهمیت بالایی برخوردار است.

مدیرکل بهزیستی استان زنجان عنوان کرد: برای معلولان جسمی حرکتی یک کار تحقیقاتی و پروژه‌ای در راستای مناسب‌سازی لازم است و علاوه بر معلولین مناسب‌سازی برای سالمندان نیز لازم و ضروری است.

*اختصاص 5درصد از سهم اشتغال به معلولان

این سخنی است که رئیس سازمان بهزیستی کشوردر مراسم تودیع و معارفه روسای قدیم و جدید سازمان بهزیستی کشورودر بین جمعی از نمایندگان مجلس عنوان کرد .

انوشیروان محسنی بند پی تأکید کرده است: عدالت اجتماعی محوری‌ترین هدف جمهوری اسلامی ایران بوده و هست.

مدیر کل بهزیستی استان زنجان نیز در رابطه با اشتغال معلولان در زنجان گفت: در زمینه‌ اشتغال معلولان، کار فرمایانی که برای معلولان شغل ایجاد می‌کنند را با دادن وام‌هایی تشویق و ترغیب می‌کنیم و همچنین وام‌هایی را به خود معلولین که خوداشتغالی می‌کنند پرداخت می‌کنیم که در این میان ۸۷ نفر از بانوان معلول درزمینه صنایع‌دستی و دیگر زمینه‌ها مشغول به‌کار هستند.

محمدی قیداری بیان کرد: سه در صداز استخدام سازمان‌ها نیز مختص معلولین است که این قانون در حد مطلوب در سازمان‌ها رعایت شده است.

باید دانست که معلولان قشری از جامعه هستند که در بسیاری مواقع تاثیرگذاری و موفقیت های فراوانی در عرصه های مختلف کسب کرده اند که حتی بسیاری از افراد سالم نیز نتوانسته اند به آن دست پیدا کنند.

بی شک جامعه باید معلولان را به عنوان یک قشر مهم و تاثیرگذار بپذیرد و از توان و پتانسیل این قشر استفاده کند و در این مسیر باید زیرساخت ها را در قالب مناسب سازی مبلمان شهری و ساختمان ها و مراکز دولتی، ایجاد فرصت های شغلی، اجرای کامل قانون استخدام معلولان و سایر موارد مغفول مانده در خصوص حقوق معلولان انجام شود.

انتهای پیام/ت