به گزارش گروه بین الملل باشگاه خبرنگاران جوان «سیپروس میل» در گزارشی نوشت: تغییرات سیاسی در خاورمیانه موضوع تازهای نیست. حصول توافق هستهای میان ایران و گروه 5 + 1 از یک سو و تنش میان تهران و ریاض از سوی دیگر به پیشبینیها در خصوص تغییرات احتمالی در آرایش استراتژیک منطقه در آینده نزدیک رونق بخشیده است.
ایران که متفقین در جنگ جهانی دوم آن را «پلی به سوی پیروزی» نامیدند به دلیل موقعیت جغرافیایی استراتژیک خود در طول تاریخ به عنوان یک عامل مهم در تدوین سیاست خارجی قدرتهای بیگانه محسوب میشد. تحت کنترل داشتن تنگه هرمز، که بیشترین نفت خام صادر شده به جهان از آنجا عبور میکند، داشتن منابع عظیم نفت و گاز، مساحت بزرگ جغرافیایی و جعیت 80 میلیونی دلایل خوبی هستند بر این ادعا که ایران میتواند نقش بیشتری در مناسبات منطقهای و جهانی داشته باشد.
از سوی دیگر، عربستان سعودی بزرگترین صادر کننده نفت خام به جهان که وسعت بیشتری نسبت به ایران دارد نیز میتواند چنین نقشی را برعهده بگیرد. مقامات ریاض پس از وقوع انقلاب اسلامی در ایران روابط محکمی با غرب برقرار کردند.
در حال حاضر برخی از تحلیلگران معتقدند از اواخر سال گذشته تغییرات واضحی در موقعیت استراتژیک تهران و ریاض روی داده است. این تحلیلگران به توافق هستهای ایران و به دنبال آن بهبود روابط تهران و اروپا اشاره میکنند. قراردادهای پرسود ایران با غرب و همچنین داشتن دانش هستهای و موشکسازی بومی حسادت همسایگان این کشور از جمله عربستان را برانگیخته و تلاش مقامات آل سعود را برای توسعه روابط خود با آمریکا، سبب شده است. در این میان قطع روابط تهران و ریاض، حقیقت تلخی است که مقامات واشینگتن را به حفظ سیاست پیشین خود در منطقه و حمایت از آل سعود وادار ساخته است.
در انتهای گزارش، آمده است: گروههایی در ایران و آمریکا وجود دارند که به چشمانداز روابط حسنه این دو کشور علاقه چندانی ندارند. با این اوصاف، در مقطع کنونی، حرکت با احتیاط و به دور از هرگونه تعجیل و اتخاذ اقدامات دیپلماتیک برای حل و فصل مناقشه سوریه ضروری به نظر میرسد.
انتهای پیام/