نیم نگاهی به مشکلات پرستاران / ایثار و فداکاری جزئی از شغل پرستاری است
پرستاری، شغلی که فعالان آن از همه جهت تحت فشار هستند و همچنان نجات جان یک انسان را با تمام سختی‌های این حرفه، بزرگترین هدف کاری خود می‌دانند.
خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان؛ دل دیدن رنج و درد دیگران،گوش شنیدن فریاد افرادی از روی نگرانی ، چشم دیدن سوراخ شدن دست ظریف کودکی بیمار و دست یاری رسان به سالمندی ناتوان، دارایی هایی است که فرد را درگیر یکی از سخت ترین شغل های دنیا می کند.
پرستاری حرفه ای است که از قدیم در زمره ی سخت ترین شغل های دنیا قرار می گیرد.مراقبت از افراد ناتوان حتی برای افراد نزدیک به بیمار نیز کاری بسیار دشوار است. پرستار علاوه بر جنبه ی دانشی و مادی می بایست از نظر عاطفی نیز غنی باشد تا بتواند در حرفه ی خود حرفی برای گفتن داشته باشد.
صیفوری یکی از اعضای جامعه پرستاری کشور مشکلات این شغل را به دو دسته ی مرتبط با جامعه و دسته ی مرتبط با مسائل حقوقی و صنفی تفکیک می کند و می گوید: مسائل حقوقی در از بین بردن انگیزه ی یک پرستار نقش بسیار پررنگ تری دارد.
مردم حق دارند
پرستاران با شروع روز کاری با خیل عظیمی از مردم در ارتباطند، آه و ناله هایی که پرستار را می خواند، آسیب دیده ای که نوازش دست پرستار را طلب می کند، همراهی که سلامتی بیمارش را از پرستار می خواهد و طلبکارانی که گاهی مرگ عزیزانشان را از چشم پرستار می بینند. توقعاتی که هر موجود زنده ای را از پا می اندازد.
به دنبال این موضوع محمدی کارشناس اورژانس پیش بیمارستانی وزارت بهداشت، درمان و آموزش کشور معتقد است: مردمی که با بیماری خود و یا اطرافیان خود دست و پنجه نرم می کنند، رفتارهایی به نسبت توجیه پذیر دارند و آنچنان فعالیت پرستار را تحت الشعاع قرار نمی دهند. البته لازم به ذکر است همراهی افرادی که با قصدی دور از شأن درخواست کمک می کنند،به ویژه در بخش پیش بیمارستانی اورژانس 115، می تواند در بالا بردن کیفیت کار ما تأثیر گذار باشد.
محمدی ادامه می دهد: با رشد روز افزون جمعیت و حرکت رو به جلوی میزان آگاهی مردم ، انتظارات بالا می رود و جامعه ی پرستاری با حداقل امکانات وظیفه دارد در خدمت مردم باشد. این مسئله بخش عظیمی از درد و دل های پرستاران است.
اجرای مصوبه تعرفه گذاری، اندر خم یک کوچه
صیفوری اختلاف دریافتی کادر پرستاری با پزشکان را زخمی قدیمی دانست که با اختلاف مدرک التیامش می دهند. اما برگه هایی که با قوانین "تعرفه گذاری خدمات پرستاری" و" ارتقا بهره وری" سیاه شده اند و کاملا تایید شده می باشند، همچنان روی میز دولت خاک می خورند.
تعرفه گذاری خدمات پرستاری مصوبه ی مجلس دارد اما بویی از اجرای آن به مشام نمی رسد.
پرستاران با هر خدمتی در هر بخشی به یک میزان دریافتی دارند که این موضوع نظام پرستاری را پیگیر عملی شدن این قانون می کند. وزارت بهداشت، درمان و آموزش کشور نیز اقداماتی به پشتیبانی از پرستاران انجام داده است اما دولت کسری بودجه را بهانه ی روی زمین ماندن این مصوبه می کند.
یک پرستار در طول دوره ی درمان بیمار با پزشک همگام است. علاوه بر وظیفه ی رسیدگی که بر دوش دارد، عهده دار بررسی وضعیت بهداشتی نیز می باشد. پرستاران ارتباطی را با بیمار برقرار می کنند که حتی پس از رها شدن بیمار توسط پزشک، این ارتباط همچنان باقی است.
سرم را پزشک تجویز می کند اما این سپید پوش است که سوزن را در دست بیمار فرو می کند، بیماری که توان بدنی سابق را ندارد و درد سوزن را چند برابر حس می کند. فریاد ناشی از درد در گوش پرستار می پیچد ، غرولند های همراه بیمار متوجه پرستار است و در پایان متهم بی چون و چرای درد کشیدن بیمار پرستار است. قضیه زمانی رنج آور تر می شود که لازم باشد ساعات بیشتری را با این مشکل سر کنی.
استخدام هفت هزار نیرو تا رسیدن به حداقل استاندارد
این عضو جامعه ی بزرگ پرستاری می گوید:اعمال قانون ارتقا بهره وری هم در مراکز تعریفی ندارد و به صراحت می توان گفت سلیقه در اجرای این قانون دخالت دارد.به این معنی که با وجود رای صادره از دیوان عدالت اداری مبنی بر لزوم اجرایی شدن این قانون، همچنان در برخی مراکز اثری از آن دیده نمی شود.
محمدی راه حل وزیر بهداشت ،درمان و آموزش را اینگونه بازگو می کند: برای رسیدن به حداقل استاندارد و خارج شدن از وضعیت بحرانی ، استخدام حدود هفت هزار نیرو می تواند کار ساز باشد.
در حال حاضر که خبری از استخدام هفت هزار نیرو به گوش نمی رسد، پرسنل موظفند در ماه 480 ساعت کار کنند. از 720 ساعتی که برای زندگی در ماه در اختیار دارند، حدود 30 ساعت آن نیز صرف رفت و آمد می شود. محمدی بروزمشکلات خانوادگی را یکی از نتایج ساعات ناچیزی دانست که پرستار می تواند در اختیار خانواده بگذارد.
دور ماندن از دورهمی خانواده، بهایی که باید بپردازند
هر عضوی از خانواده که باشی ، پدر یا مادر، خواهر و یا برادر ، نبودت در جمع خانواده دلتنگی به همراه دارد. بعد از گذراندن روز کاری ویا درسی ،این همزبانی و درد و دل کردن خانواده دور هم است که در ساعات پایانی روز انرژی زیادی به افراد می بخشد و به قول معروف خستگی از تنشان به در می کند.
حال تصور کنید تا نیمه شب سر کار هستید و بعد از بازگشت به خانه، خبری از جمع خانوادگی نیست و همه در حال استراحت هستند. روزها اینگونه پیش می روند و کار، شما را از خانواده دور ودور تر می کند. پرستاری شب و روز نمی شناسد، خانواده و روز تعطیل نمی شناسد و این موضوع به اساس خانواده آسیب می رساند. حتی ممکن است ترجیح عضو اصلی خانواده مبنی برجدایی را به همراه داشته باشد.
کمک کردن هم حدی دارد
صیفوری اشاره ای به اتفاق بیمارستان امام خمینی خمینی شهر داشت و افزود: از دیگر مشکلات فعالان حرفه ی پرستاری، انجام کارهایی است که در حیطه ی خدمات آنان نمی باشد. گاهی اوقات انجام برخی امور که به کادر پرستاری ارتباطی ندارد انگیزه این افراد برای ادامه ی خدمت از بین می برد. اگر در رویداد خمینی شهر دستور پزشک اجرا نمی شد ،کادر خدماتی توبیخ و اکنون که اجرا شد، دردسری عظیم به همراه داشت.
انجام این امور در نهایت به نفع بیمار است و پرستار با این دیدگاه هر کاری که از دستش بر آید دریغ نمی کند.
سخن آخر
محمدی می گوید: هر انتظار و توقعی حق مردم است. مردم حق دارند در یک محیط امن زندگی کنند اما در مقابل آشنایی نسبت به شغل پرستاری در بخش های بیمارستانی و پیش بیمارستانی و حساسیت هایی که با آن روبه رو هستیم، ما را دلگرم می کند.
صیفوری اعتماد را از بیماران و همراهان آنان طلب می کند و تاکید دارد: مردم بدانند جامعه ی پرستاری و پیراپزشکی به طور قطع دوره ی تحصیلی لازم را گذرانده و از فیلترهای تعریف شده عبور کرده اند پس هیچ گونه نگرانی جایز نیست و پرخاشگری و ناسزا گویی کاری را از پیش نمی برد.
گزارش از یاسمن قاسمی
انتهای پیام/
اجرتون با پرستار کربلا حضرت زینب کبری عقیله ی بنی هاشم(سلام الله علیه)