اطراف آن پوشیده از جنگله های زیبای بلوط است که جلوه ای ویژه به این آبشار بخشیده است.

گردشگاه جنگلی نوژیان بالای کوه اتف قرار دارد. جنگل های اطراف این آبشار تنبوه ترین جنگل های بلوط در دنیا می باشد. در کوه تاف و در اطراف این آبشار انواع گیاهان دارویی می رویند.

آب آبشار از چشمه های بالادست تمین می شود و در ابتدای فصل بهار طبیعتا پر آب تر است. هرچه به اواخر تابستان نزدیک شویم (به خصوص در ایام خشکسالی)، آب آبشار کمتر شده و زیبایی آن نیز کمتر خواهد شد.

در سمت راست آبشار رودخانه کوچکی وجود دارد که آب آن از چشمه های متعدد که فاصله بسیار کوتاهی تا آبشار دارند، تامین می گردد. آب این آبشار، رودخانه کوچکی را تشکیل می دهد که پس از سیراب کردن نواحی پایین دست، نهایتاً به رودخانه سزار می ریزد.

آب رودخانه خنک بوده و محل مناسبی برای پرورش ماهی های سردابی همچون قزل آلا است. از این رو در پایین دست آبشار وجود حوضچه های پرورش ماهی، نشانی از توسعه و زایندگی است که چشم را می نوازد.

این مسیر، طبیعت جنگلی دارد و مملو از درختان بلوط است. از ابتدای سه راهی تا آبشار دقیقاً ۳۸ کیلومتر فاصله است. ۳۲ کیلومتر مسیر آسفالت و ۶ کیلومتر آخر خاکی (شوسه) است.

مسیر خاکی برای اتومبیل های معمولی قابل تحمل است. کل مسیرِ ۳۸ کیلومتری فاقد علائم راهنمایی و رانندگی هشدار دهنده و گارد ریل است. مراقب پیچ های تند جاده باشید. به خاطر داشته باشید که هدف مقصد نیست. خود مسیر از زیبایی های فراوانی برخوردار است. اگر با کمبود وقت مواجه نیستید، در میان راه بایستید و از جنگل های زیبای زاگرس لذت ببرید.

آبشار نوژیان چهل و ششمین اثر ملی است که توسط سازمان میراث فرهنگی در ۲۷ اسفند ۱۳۸۷ در فهرست میراث طبیعی ایران قرار گرفت.

انتهای پیام/