به گزارش خبرنگار گروه انتخابات باشگاه خبرنگاران جوان، ماجرا از صحبت‌های یکی از کاندیداهای انتخابات مجلس دهم شروع شد. "الیاس نادران" در یکی از محافل تبلیغاتی درباره پول‌های بلوکه شده از آمریکا گفت: "رژیم سابق برای خرید تسهیلات نظامی مبلغی را به آمریکا داده بود اما با پیروزی انقلاب این پول بلوکه شده بود و در جریان مبادلات جاسوسان آمریکایی تصمیم گرفته شد این پول‌ها در مقابل آزادی اعضای سفارت به ایران برگردانده شود".

وی ادامه داد: "در آن زمان مذاکره کنندگان می‌دانستند به دلیل تحریم‌های سیستم بانکی امکان دریافت دلار از این طریق وجود ندارد به همین دلیل تقاضا کردند دلارها دستی دریافت شود آمریکایی‌ها هم دلارها را در گونی تحویل دادند اما اکنون دولت یک میلیارد و هفتصد میلیون دلار پول‌های بلوکه شده در آمریکا را دریافت کرده بدون اینکه کسی بداند این پول‌ها چه شده و یا به کجا رفته است".

ادعای طرح شده از سوی این کاندیدای مجلس به حدی  مورد توجه بود که نه تنها در روزهای گذشته افکار عومی را به خود مشغول کرده بود بلکه در نهایت باعث شد معاون اول رئیس جمهور در همایش تبیین برنامه ششم توسعه زبان بگشاید و مقابل دوربین‌های خبری از موضوع پول‌های گمشده سخن بگوید.

جهانگیری گفت: "مردم باید کسانی را که بی‌اخلاقی می‌کنند شناسایی کرده و تصمیم مناسبی در انتخابات بگیرند اخیرا یکی از افراد اعلام کرده یک میلیارد و هفتصد میلیون دلار پول بلوکه شده گم شده است مگر می‌شود یک دلار هم گم شود؟ این افراد واقعا اگر تردید دارند سوال بپرسند و ما نیز پاسخ دهیم نه اینکه موضع‌گیری‌ها را اینچنین بیان کنند".

ساعتی بعد محمد باقر نوبخت در نشست خبری که در سالن اجلاس سران برگزار می‌شد با تعجب از سوال یکی از خبرگزاری‌ها مبنی بر دریافت پول‌هایی با منشأ نامشخص در زمان دبیرکلی حزب اعتدال و توسعه گفت: "تمام اسناد پول‌های دریافت شده در این حزب مشخص است و من تعجب می‌کنم که این حرف‌ها در زمان نزدیک به انتخابات مطرح می‌شود توقع نداشتم در چنین زمانی این موضوع در رسانه‌ها مطرح شود".

وی ادامه داد:"اگر هم تخلفی بوده است با ایمانی که از قوه قضاییه سراغ دارم تاکنون به این موضوع رسما رسیدگی می‌کرد و چقدر خوب بود که اگر کسی شکی دارد شخصا به من نامه می‌نوشت تا من هم به صورت واضح پاسخش را می‌دادم تا اذهان عمومی مخدوش نشوند".

در این میان سوالی مطرح می‌شود این است که چرا تمام این "بگم‌بگم‌ها" در زمان انتخابات اوج می‌گیرد؟ چرا خبرگزاری‌هایی که هر کدام حامی جناح‌هایی هستند، در این زمان یادشان می‌افتد خرابکاری‌های جناح‌های دیگر را رو کنند و چرا پیش از این ساکت بودند؟

پاسخ کاملا واضح است یکی از تکنیک‌های انتخاباتی که قدیمی هم محسوب می‌شود "دو قطبی سازی" و یا همان روش "دیو و دلبر" است. احزاب و جریان‌های سیاسی در این تکنیک سعی دارند عرصه رقابت را سیاه و سفید کنند که واضح است خودشان را سفید می‌نامند و دیگری را سیاه. درست است که این روش با احساساتی کردن فضا می‌تواند در جمع آوری آرا نقش موثری داشته باشد اما فضا را تا حدی هیجانی می‌کنند که نیازهای مردم در نظر گرفته نشود.

اکنون هم در فضای پسابرجام دو قطبی‌هایی در جامعه نزدیک به انتخابات ما رخ داده است، گروهی فضا را فضای پسابرجام را سفید و بدون ایراد می‌دانند عده‌ای دیگر نیز آن را کاملا سیاه نمایی می‌کنند.

باید توجه کرد هرچه شمارش معکوس انتخابات به روزهای پایانی نزدیک می‌شود چنین مسائلی بیشتر دیده می‌شوند فارغ از اینکه کدام جناح درست می‌گوید مردم باید از خود بپرسند اگر تخلفاتی به این گستردگی وجود داشت چرا تاکنون شخصی این موضوع را به قوه قضاییه اطلاع نداده است تا به آن رسیدگی شود و این سوال آنها را می‌تواند به این سمت پیش ببرد که چنین اظهاراتی له و یا علیه یک جناح صرفا کاری تبلیغاتی است که برای جمع آوری آرای بیشتر مطرح می شود نه واقعیت های موجود در جامعه.

این گفته‌ها تنها باعث می‌شود مردم کشور به هر دو جناح سیاسی بی‌اعتماد شده و مانع می‌شوند تا آنها با قدرت بر سر صندوق‌های رأی حاضر شوند که باعث شاد شدن دشمنان ایران می شود.

گزارش از نیلوفر افسانه

انتهای پیام/