نظریه‌ی گسیختگی جهان هستی جزو مهم‌ترین نظریات نابودی جهان است که بحث‌ها و تحقیقات زیادی را در بین دانشمندان به راه انداخته است. طبق این نظریه، جهان هستی که در حال منبسط شدن است، زمانی به حد نهایی انبساط می‌رسد و در نتیجه تمامی فواصل جهان هستی به بی‌نهایت تبدیل می‌شوند و تمامی مواد موجود از بین می‌روند.

با توجه به مطالعاتی که روی سوپرنوا انجام شد، نظریه‌ی انبساط جهان هستی ثابت شده است. سرعت این انبساط همواره در حال افزایش است و احتمالا روزی به حد نهایی خود برسد. دلیل این انبساط، انرژی سیاه است که دانشمندان به فرمول‌هایی برای محاسبه‌ی آن دست یافته‌اند. طبق محاسبات دانشمندان که با توجه به فرمول‌های انرژی سیاه و نرخ انبساط جهان هستی انجام شده است، اگر نظریه‌ی گسیختگی جهان درست باشد، این اتفاق در حدود ۲.۸ میلیارد سال دیگر (یعنی ۱.۲ برابر عمر کنونی جهان هستی) اتفاق خواهد افتاد. محاسبات قبلی زمانی حدود ۲۲ میلیارد سال را تخمین زده بودند. این زمان قبل از زمان تخمین زده شده برای مرگ خورشید در ۵ میلیارد سال آینده یا زمان ۴ میلیارد سالی تا برخورد کهکشان راه شیری با کهکشان همسایه یعنی آندرومدا است.

اتفاق افتادن یا نیفتادن این نظریه، به مقدار انرژی مرموز سیاه بستگی دارد. اگر این انرژی در حال افزایش باشد، امکان گسیختگی جهان هستی بالا است وگرنه باید به نظریات دیگری مانند فشردگی بزرگ که حرکتی برخلاف انفجار بزرگ یا Big Bang است بپردازیم. البته نظریه‌ی پارگی جهان نیز ممکن است هیچ‌‌گاه اتفاق نیفتد و جهان هستی به انبساط خود تا بی‌نهایت ادامه دهد. اما این انبساط بیش از حد ممکن است به پدیده‌ی دیگری برای پایان جهان منجر شود که نام آن مرگ گرما است. طبق نظریه‌ی مرگ گرما، جهان آن‌ قدر منبسط می‌شود که دیگر هیچ ستاره‌ی جدیدی برای تولید گرما شکل نمی‌گیرد.

با در نظر گرفتن هر یک از نظریات گفته شده، زمان زیادی تا نابودی جهان هستی باقی است و ساکنان زمین با اطمینان بیشتری می‌توانند به زندگی ادامه دهند. البته نظریاتی مانند برخورد سیاره‌های کشنده که زمان آنها قابل پیش‌بینی نیست نیز باید مد نظر باشند. به نظر شما کدام‌یک از این نظریات در پایان جهان اتفاق خواهد افتاد؟

منبع: زومیت

انتهای پیام/