به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از اهواز، در متون باستانی از نرگس با عنوان نارسیسوس یا نارسیس نام برده شده و در یکی از سروده های بسیار باستانی هومری قرن هفتم یا هشتم پیش از میلاد درباره آفرینش همین نام سخن به میان آمده است.


 چون گل ها همواره شگفتی و شادی آور بوده اند و در باور و ذهن همه انسان های دوران باستان و امروز قدرت بی همتای خالق را در ذهن پرورش می دهند بنابراین پیوند دادن گلها زیبا به خدایان امری عادی است.

گفته ها حاکی است که انبوه گل‌ نرگس در بهبهان به قدری زیاد بوده که رنگ یکپارچه و طلایی گل نرگس از دور نمایان بوده و بوی عطرآگین آنها به مشام هر رهگذری می رسیده است.


این گل در سال 1992 میلادی در جشنواره گل هلند رتبه نخست را به خود اختصاص داده و در ایران به علت نبود آگاهی و معرفی کافی و عدم تبلیغ درباره آن و شناسانده نشدنش تاکنون از خاستگاه آن اطلاعات کافی منتشر نشده است. گل دهی نرگس همه ساله از نیمه دوم سال آغاز و تا پایان بهمن و گاهی نیز نیمه اول اسفند در بهبهان ادامه دارد.


در نرگس زارهای بهبهان چهار نوع گل نرگس شناسایی شده که نرگس «شهلا» وسعت بیشتری را در این مناطق به خود اختصاص داده است.


از انواع دیگر گل نرگس هم می توان به « پُرپر یا شصت پر» ، «پنجه گربه ای»  و «مسکین» اشاره کرد که با وجود همه مزیت هایی که گل نرگس دارد این گل سهم ناچیزی از گردشگری گل را به خود اختصاص داده است.

طبق اظهار نظر پزشکان، افراد مبتلا به بیماری آلزایمر با بو کردن این گل امکان درمان پیدا می کنند.

تا پیش از انقلاب و تسطیح اراضی برای کاربری های مختلف، بهبهان بیش از 30 گلزار نرگس داشت.


در دهه 40 تعدادی هلندی با مراجعه به نرگس زارهای بهبهان مقداری از پیازهای نرگس را به منظور تکثیر به هلند منتقل کردند و اقدام به پرورش این گل کردند. بر روی هر شاخه گل نرگس بهبهان دو تا 10 شکوفه گل و گاهی تا بیش از 20 شکوفه نیز مشاهده شده است.


شهر باستاني بهبهان (ارجان) در فاصله ۲۰۰ كيلومتري شرق اهواز واقع شده است.

انتهای پیام/و