به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از ساری، زمانی نه چندان دور کارگاه های تونلی با تعداد زیادی کوره از ابتدا تا انتهای کلاگر محله جویبار محل کار استادان سفالگری مازندران همچون غلامعلی چینی ساز ، عزیزالله فکوری ، عظیم بخشی، یوسف طالبی و سبحان نجفی بود.

سفالینه های کلاگر محله جویبار بازارهای آن زمان را به تسخیر خود درآورده بودند و چهارشنبه بازار قائمشهر و پنجشنبه بازار بهنمیر محل عرضه و فروش هنر دست استادان بود.

قدره(کاسه آش) ، گومبکا( ظرف مخصوص نگهداری نیشکر)، دوشون (ظرف مخصوص تولید کره) ، گل لوه)ظرف مخصوص درست کردن ماست) و نمک شور( ظرف مخصوص نگهداری نمک) از جمله ظروف سفالی مازندران بودند که در آن زمان مشتریان خوبی هم داشت ولی امروز وضعیت به گونه ای شده است که هنر دست رمضانعلی چینی ساز بازمانده سفالگری مازندران در منطقه کلاگرمحله جویبار در پس رنگ و لعاب های ظروف امروزی، رنگی ندارد و اینک وی به امیدهایی در دل به حرفه خاندانش که پنج نسل در خانواده اش رواج دارد ادامه می دهد تا شاید سفالگری باز رونق بگیرد.

رمضانعلی چینی سازسفالگری که پنج نسل از خاندانش و به مدت 300سال دراین حرفه مشغول به کار هستند را می توان آخرین بازمانده این هنر در مازندران دانست .

وی در باره تاریخچه سفالگری مازندران گفت: کلا به معنای کوزه است و در شهرستان های قائمشهر ، بابل و جویبار محله 'کلاگر محله' وجود داشت که اهالی این مناطق سفالگران مطرحی بودند.

وی الهام گیری از خصوصیات منطقه برای نقش و نگار سفال ها را از ویژگی های این هنر برشمرد و گفت: نقوش ساده مزین به حیوانات ، طبیعت و مناظر زیبا در سفال های کشف شده شمال کشور مشهود است .

چینی ساز گفت: ظروف سفالی ساخته شده در این کوره ها توسط افراد با حمل بر روی حیوانات و رفتن به محلات در شهرها و روستاهای استان فروخته می شود.

به گفته چینی ساز خاک رس بکار گرفته شده این مناطق در ظروف سفالی خاصیت رفع املاح و خنک کردن مواد را دارد .

دو ظرف سفالی لبنیات و گومبکا در جویبار مهر اصالت یونسکو دریافت کردند.

انتهای پیام /