برای رسیدن به این ویژگی طبیعی که گاهی "عروس زاگرس" هم به آن گفته می‌شود، پس از طی مسافت حدود 50 کیلومتر، باید از روستای صالح‌آباد گذشت؛ که به‌واسطه‌ی امامزاده‌اش، محل رجوع بسیاری از مردم منطقه است. پس از آن، حدود 5 کیلومتر جاده‌ی خاکی مهارنشده، شما را به نقطه‌ای می‌رساند که طی مسیر پس از آن، با خودروی شخصی دیگر ممکن نیست. با این حال، جای نگرانی نیست، چون برخی افراد محلی با تراکتورهای خود در موسم‌های گردشگرپذیر، آن‌جا حضور دارند تا پس از گذشتن از یک سربالایی تند و نیز کرانه و بستر رودخانه، شما را به دهانه‌ی تنگه‌ای برسانند که با فرسایش مسیر رود، در دل محلی مرتفع پدید آمده است؛ فرسایشی که قطعا چندهزار سال به‌طول انجامیده است.

در واقع غار زینگان، یک مسیر فرسایشی است که قدرت مستمر قطره‌های آب، در منطقه‌ای پدید آورده که به گرمای طاقت‌فرسا در فصل‌های گرم سال شهرت دارد؛ اما رفتن در دل تنگه، با توجه به اختلاف دمایی که گفته می‌شود گاه تا 20 درجه سانتی‌گراد نسبت به بیرون آن می‌رسد، لحظه‌های دل‌انگیزی را رقم می‌زند؛ خصوصا که در مسیر، جاهایی باید از درون آب گذشت که قطعا راه رفتن با پای برهنه در دل آب خنک را می‌طلبد.

این مسیر، حدود یک کیلومتر طول دارد و در جریان آن، دهلیزهای متعددی وجود دارد که قندیل‌ها و جلبک‌ها به آن رنگ و شکل خاصی داده‌اند. همچنین علاوه بر طول مسیر، در انتهای آن یا به‌عبارت دقیق‌تر، ابتدای مسیر فرسایشی از بالا، آبشاری پرخروش، علاقه‌مندان پای در راه نهاده را به‌سمت خویش فرا می‌خواند؛ تا با خنکای قطره‌های آب، خستگی ناشی از طی مسیر را برای آنان جبران کرده باشد. تنگه‌ی زینگان به‌همراه قله‌ی کوه قلاقیران، از ویژگی‌های بکر و جالب استان ایلام در دل رشته‌کوه‌های زاگرس هستند.