به گزارش خبرنگار  گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از اصفهان ، خواجو به لحاظ موقعیت، عظمت و زیبایی سرآمد پل های تاریخی زاینده رود است.
این سازه دو طبقه با تزئینات نفیس هنر کاشیکاری و نگارگری در سال 1060 هجری قمری بنا شده است.
در میانه این پل، ساختمان مخصوصی وجود دارد که برای اقامت موقتی شاه صفوی و خانواده او بنا شده و و تاق های این ساختمان کوچک دارای تزئینات نقاشی بسیار زیبایی است.
پل خواجو بخاطر معماری منحصر بفرد و وجود تزئینات نقاشی و کاشیکاریش از دیگر پل های احداث شده بر روی زاینده رود مشهوتر است.
طول این پل 133 متر و پهنای آن 12 متر و بدلیل قرار گرفتن آن در محله خواجو اصفهان به پل خواجو معروف است.
خواجو یکی از پل هایی است که در تنظیم جریان آب در رودخانه بدلیل وجود دروازه بند یا دریچه در زیر قوس هایش نقشی مهم داشته است.
هنگامی که دریچه های سد بسته می شده، سطح آب در پشت پل بالا می آمده و سبب تسهیل آبیاری باغ های بسیاری در طول بالادست پل می شده است.
شعرا در باره پل خواجو اشعار زیبایی سروده و در این سروده ها زیبایی های آن را ستوده اند، از جمله این سروده ها قصیده بلند صائب تبریزی در وصف یکی از روزهای جشن و چراغانی در کنار این پل است.
گردشگران و جهانگردانی که در دوره های گوناگون به اصفهان آمده اند زیبایی های پل خواجو را ستوده، آن را در زمره شاهکارهای جاودانه معماری ایرانی و اسلامی به شمار آورده اند.
این پل 15 دی ماه 1310 بعنوان یکی از آثار ملی به ثبت رسید.
سی و سه پل، اثری زیبا بر روی زاینده رود
این پل در سال 1060 هجری قمری و در ایام سلطنت شاه عباس دوم صفوی در محور جنوب شرقی اصفهان و در مسیر مجموعه تخت پولاد برای اتصال پایتخت امپراتوری صفوی به محور جنوبی کشور بنا شده و به همین دلیل در برخی منابع از این پل تاریخی با نام های پل شیراز و پل بابا رکن الدین نیز یاد شده است.
سی و سه پل یا پل الله وردی خان پلی با 33 دهانه، 295 متر طول و 14 متر عرض است که توسط الله وردی خان بر روی زاینده رود در شهر اصفهان و در زمان شاه عباس صفوی ساخته شده است.
این بنای تاریخی نزدیک به300 متر درازا و 14 متر پهنا دارد و طولانی ترین پل زاینده رود است که در سال 1005 هجری ساخته شده است.
در این پل سه معبر در سه سطح مختلف تعبیه شده که یکی از آنها راه معمولی روی پل است که در دو طرف آن تاق نماهای سرپوشیده ساخته‏ اند. تاق نماها از طرفی به رودخانه و از طرفی به همین جاده مشرف است.
این اثر در تاریخ 15 دی 1310 با شمارهٔ ثبت110بعنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید.
وجود بیش از 22 هزار اثر تاریخی بویژه در مسیر جاده ابریشم در ایران، بیش از چهار اثر تاریخی ثبت جهانی، دو اثر میراث معنوی که به ثبت جهانی رسیده، در کنار ثبت ملی یکهزار و 800 اثر تاریخی و وجود اقلیم متنوع طبیعی،سبب شده است تا اصفهان به مقصد مطلوب گردشگران بویژه مسافران نوروزی تبدیل شود.
صنعت گردشگری اصفهان از سال 92 رشد قابل توجهی را آغاز کرده است و بر اساس آمار اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، تعداد ورود گردشگران خارجی در سال 92 از110 به180 هزار نفر و در سال 93 به250 هزار نفر و در نیمه اول سال 94 به بیش از 250 هزار نفر رسیده است. 



انتهای پیام/م