به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان،ازدواج پیمان مقدسی است و صرفا در این خلاصه نمیشود که همسران در خانه ای مشترک زندگی کرده و تنها نامشان را در شناسنامه یکدیگر به ودیعه بگذارند.

زمانی که دو شخص تصمیم به پیوند زناشویی میگیرند در واقع پذیرفته اند که به دنیای مجردی خویش بدرود گفته و سبک زندگیشان را تغیر دهند اما گاهی شاهد این ماجرای نه چندان تازه هستیم که برخی از افراد جامعه درک و تصویر درستی از زندگی مشترک واقعی در ذهن ندارند و بعد از ازدواج نیز همچنان به عادات دوران مجردی خود ادامه میدهند.

**رفیق بازی بیمارگونه زن و مرد نمیشناسد!

رفیق بازی افراطی، از جمله معضلاتی است، که میتواند یک زندگی مشترک را دچار اختلال کرده به ورطه نابودی بکشاند. هر فردی نیاز دارد، که اشخاصی را برای دوستی برگزیند اما مشکل از آن جایی شروع میشود که برخی نمیتوانند تعادل دو کفه ترازوی زندگی مشترک و ارتباط با دوستان را به درستی حفظ کنند.

نسترن،28ساله و متاهل چند وقتیست ، از ارتباط و وابستگی بیش از اندازه شریک زندگی خود به دوستانش به ستوه آمده است .

او در این باره میگوید:همسرم بیشتر اوقات به جای توجه به من و زندگی مشترکمان بعد از ساعات کاری به دیدار دوستان خود رفته و تا پاسی از شب با آنان وقت میگزراند، گاهی احساس میکنم اهمیت و نقش زیادی در زندگیش ندارم.

در سالهای گذشته رفیق بازی مشکلی بود که بیشتر آقایان درگیر آن بوده اند، اما امروزه این چنین نیست برخی خانم‌ها نیز آن چنان سرگرم محافل دوستانه شان هستند که گاهی فراموش میکنند متاهل هستند و مسئول!

اشکان،37،ساله و متاهل میگوید در طی سه سالی که، از ازدواجمان میگذرد همسرم به هیچ عنوان ارتباط با دوستانش را کم نکرده است مسافرت های مداوم،دور همی های پی در پی،و ... سبب شده تا دلگرمیم را نسبت به زندگی مشترکمان از دست بدهم .

دکتر محسن آشوری جامعه شناس و استاد دانشگاه معتقد است :منطقی نیست که زوجین بعد از ازدواج ارتباطات اجتماعی خود را ترک بگویند اما لازم است بدانند که با پیوند زناشویی تحولات زیادی در شیوه زندگیشان صورت میپذرد و می‌بایست ارتباط با دوستان بر اساس اصل تعادل مدیریت شود که به زندگی مشترک نیز لطمه ای وارد نشود .

**رفاقت باعث وجود نگرانی و شک

گاهی معاشرت با دوستان میتواند بذر نگرانی را ئر دل یکی زوجین بکارد و حیات مشترک آنها را در معرض خطر و تهدیدی جدی قرار دهد علی الخصوص اگر شخصی شناخت کافی نسبت به افرادی که همسرش با آنها معاشرت میکند نداشته باشد حساسیتش دو چندان نیز خواهد شد .

محمد،30ساله و متاهل یک سالی میشود که به خانه بخت رفته است او میگوید :همسرم علاقه زیادی به وقت گزرانی با دوستانش دارد و زمان زیادی را نیز به آن اختصاص میدهد!اما مشکل اصلی این است که من شناخت کافی نسبت به دوستان او ندارم و این مساله مرا مضطرب و حساس کرده است من به همسرم اعتماد دارم اما به جامعه نه!!!

آشوری در این باره معتقد است:زوجین میتوانند ضمن حفظ تعادل در ارتباط با دوستان آنها را به همسران خود معرفی کنند تا به این ترتیب نگرانی های احتمالی برطرف شده و اعتمادو امنیت خاطر به را به زندگیشان بازگردانند .

**همسر رفیق باز زندگی را به کام تلخ جدایی میکشاند

زمانی که یک شخص بیشتر اوقات خود را با دوستانش سپری میکند به تدریج همسرش نیز از او فاصله خواهد گرفت و در خلوت خویش دنیایی متفاوت برای خود میسازد و دیر یا زود به نبود و حضور کمرنگ شریک زندگیش عادت خواهد کرد. از طرفی ممکن است تصمیمات مخربی نیز اتخاز کند و برای فرار از احساس خلاء و غلبه بر کمبود عاطفی که از جانب همسر برایش ایجاد شده به محیط بیرون از خانه پناه ببرد کم کم او نیز می آموزد که وقتش را با دوستان و آشنایانش بگذراند و به دلیل عقده هایی که توسط همسر برایش ایجاد شده بسیار محتمل است که قدم در راهی بیراهه بگذارد که سبب فروپاشی زندگی مشترکشان شود .

آشوری معاشرت بیش از اندازه با دوستان را موجب از هم گسستگی و طلاق عاطفی زوجین میداند و میگوید:ادامه این روند میتواند سبب خلا عاطفی زوجین شده و زندگی مشترک را به سویی هدایت کند که راهی جز جدایی و طلاق باقی نماند

**تاثیر رفیق بازی بر فرزندان

پدران و مادران آیینه و الگوی فرزندانشان هستند و از طرفی کودکان برای رشد و تعالی و بهره گیری از تربیت مناسب به والدینی نیاز دارند که حضور پر رنگی در کنارشان داشته باشند ،آنان احتیاج به محبت و توجه حامیانی مسئول دارند و نه اشخاصی که پیوسته روزهایشان را به تفریح و وقت گزرانی در کنار دوستانشان اختصاص میدهند .

آشوری درباره تاثیر رفیق بازی های بی حد و حصر والدین بر فرزندان معتقد است:به طور قطع این گونه پدر مادرها به دلیل کم توجهی به فرزندان باعث بروز مشکلات و کمبودهای عاطفی و روانی عمده ای در آنها میشوند .

**روابط دوستانه در سایه مدیریت صحیح

رفیق بازی های افراطی حتی در دوران مجردی نیز میتواتد آسیب زا و مخرب باشد چه برسد به زندگی مشترک .شخصی که تصمیم به ازدواج میگیرد در واقع پذیرفته است که از دنیای مجردی اش فاصله بگیرد .البته نه به آن معنا که قید کلیه روابط اجتماعیش را بزند زندگی بعد از پیمان زناشویی تنها در ارتباط با همسر خلاصه نمیشود طبیعتا هرشخص به دوستانی نیز احتیاج دارد اگر فردی کلیه روابط دوستانه اش را قطع نماید دچار کمبود های اجتماعی فراوانی خواهد شد و از بسیاری تجربه های زندگی دور خواهد ماند اما آنچه مهم و قابل بیان است حفظ تعادل در زندگیست .

انتهای پیام/