به گزارش فضای محازی باشگاه خبرنگاران جوان؛ در روان‌شناسی خودشیفتگی یا به انگلیسی نارسیسیسم بیانگر عشق افراطی به خود و تکیه بر خودانگاشت‌های درونی است. 

نارسیسیسم از ریشه لغت یونانی‌شدهٔ نارسیس (نرگس، اسطوره نارسیسیوس) گرفته شده‌ است که جوانی جوان و خوش چهره ای بوده که عاشق خود در آب استخر می شود، برای همین محکوم به عشق ورزیدن به تصویر چهره خود در آب می گردد. نارسیس وقتی به عشق خود (چهره انعکاس یافته خود) نمی‌رسد، آنقدر غمگین بر لب چشمه می‌نشیند تا تبدیل به گل می‌شود.

خودشیفتگی یک اختلال شخصیت است ، خودشیفتگی و خودمحوری یعنی چنان محو خودت باشی که توانایی همدلی با دیگران و درک احساسات آنها را پیدا نکنید. به عبارت ساده تر، فرد خودشیفته، آنچنان غرق در عشق خود است که نمی تواند عاشق دیگری شود. این آدم ها بسیارمغرور و خودمحور هستند و خود را بسیار کامل و بی نیاز از هر تغییری می بینند. آنها خود را بسیار مهم می پندارند و دیگران را حقیر، کوچک و بی ارزش می شمارند. شخصیت های خودشیفته و خودمحور، برای اینکه بتوانند به خواسته های خود برسد، از بقیه بهره کشی و آنها را استثمار می کند. 

حال این روزها در شبکه های اجتماعی  بخصوص اینستاگرام شاهد این اختلال شخصیت یا خود نمایی برخی از کاربران و یا همان خود شیفتگی هستیم . افرادی که مدام از خود عکس های مختلف با تیپ و چهره های متفاوت می گیرند و در نمایش عموم می گذارند به اصطلاح show off می کنند.

دکتر متین نصری روانشناس و مددکار اجتماعی در گفتگو با خبرنگار اخبار داغ گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان؛ در پاسخ به اینکه چرا این روزها اینستاگرام و دیگر شبکه های اجتماعی محل خودنمایی شده است گفت: افرادی که عکس های متعددی را در شرایط مختلف زندگی و مناسبت های مختلف در معرض نمایش دیگران می گذارند دچار نوعی خودمحوری و خودشیفتگی هستند که این خودشیفتگی شان دارای عومل مختلفی است.

وی در ادامه اظهار داشت : اگر یک نوجوان مدام عکس هایش را در شبکه های اجتماعی بخصوص اینستاگرام به نمایش بگذارد و خودنمایی کند دلیل منطقی دارد چون ویژگی نوجوان خودمحوری است و دوست دارد مدام در معرض دید باشد، در این صورت ما می توانیم بر اساس ویژگی های نوجوانی، این رفتار را توجیه کنیم. اما در رابطه با یک فرد بزرگسال بین سن 30 تا 60 سال اگر چنین رفتاری سر بزند میتوان گفت بجای اینکه شبکه های اجتماعی را در خدمت بگیرند، خودشان در خدمت شبکه های اجتماعی اند و این امر به عوامل مختلفی بستگی دارد که در ادامه به ان می پردازیم.

طبق نظریه اریکسون وقتی فرد به دوره ی قبل برمی گردد یعنی هنوز نیازهای آن دوره اش کامل ارضا نشده یا اینکه در آن دوران تثبیت شده اند.

بر اساس نظریه آدلر ، عقده های حقارت در زندگی ما از ابتدا تا به امروز وجود داشته و دارد .بر اساس این عقده های حقارت گاهی در شرایط حقیقی دنیای اجتماعی ، فرصتی برای ابراز وجود پبدا نمی کنند.

ماسک های مختلف یعنی فردی که نقش های مختلف در شبکه های اجتماعی بازی می کند. بر اساس نظریه پرسونای یونگ افراد در موقعیت های مختلف ، ماسک های مختلفی را به صورت می زنند که این اقتضای زندگی اجتماعی است. اما وقتی این افراد بیش از حد از این ماسک ها استفاده می کنند از خود واقعی شان فاصله می گیرند  که این رفتار برای پختگی و گاهی شکل گیری شخصیت کاملا مخرب است.حال آنکه در شبکه های اجتماعی مجال آن را  هم داریم که از این ماسک ها به شکل آرمانی استفاده کنیم.

پایین بودن اعتماد به نفس و نداشتن فرصت های روانی ، افراد را در اجتماع مستعد به این می کند که در فضاهای اجتماعی فرصت ابراز وجود داشته باشند.

نصری در پایان گفت : استفاده از شبکه های مجازی  و اجتماعی باید فرهنگ سازی شود ، که افراد آمادگی این را داشته باشند که وقتی در معرض شبکه های مجازی قرار می گیرند دچار اعتیاد روانی نشوند ، که این مستلزم این است که قبل از ورود هر پدیده جدیدی از طریق رسانه ها ، مدارس ، دانشگاه ها این شرایط برای افراد فراهم شود.

انتهای پیام/