به گزاش خبرنگار حوزه افغانستان باشگاه خبرنگاران جوان، پژوهش‌ها نشان می‌دهد جوانان افغانستان در مقایسه با وضعیت سیاسی و امنیتی خود، بیشتر نگران وضعیت اقتصادی هستند و این مساله‌ای که در اغلب کشورهایی که نیروی جوان جامعه اکثریت را شکل می‌دهد به چشم می‌خورد. چیزی به نام دغدغه معیشت که در ابتدای تشکیل زندگی پیوندی نا گسستنی با کار و اشتغال دارد و این وضعیتی است که بسیاری از جوان‌های افغان این روزها تجربه می‌کنند.

آمارها نشان می‌دهد که بیش از سه میلیون مهاجر افغان در ایران زندگی می‌کنند که 75 درصد آنان میانگین سنی 15 تا 25 سال دارند.

نماینده ویژه سازمان ملل متحد در افغانستان گفته است که ۵ چالش اصلی فراروی دولت وحدت ملی قرار دارد که اگر در برابر هر یک از آنها شکست بخورد، برای این کشور فاجعه بار خواهد بود. یکی از مهم ترین این چالش ها بیکاری است.

بعد از شکست طالبان توسط نیروهای ناتو برای مدتی از شدت مهاجرت افغانستانی‌ها کم شد و حتی جهتی عکس گرفت و بسیاری از مهاجران افغان که به کشورهای همسایه من جمله ایران آمده بودند به کشورشان برگشتند، اما این برگشت به دلیل ناامنی کشور و نبود شغل و وضعیت نامناسب اقتصادی چندان پایدار نماند و دوباره موج جدیدی از مهاجرت‌ها  آغاز شد.

مهاجرانی که تنها برای فراز از شرایط سخت پیش رو راهی کشورهای دیگر می شوند، و آینده ی بهتری برایشان متصور نیست.

شرایط هنگامی بدتر می‌شود که سالانه هزاران جوان افغان ترجیح می‌دهند که خطر مرگ را قبول کنند و از راه‌های غیرقانونی و پر‌خطر به کشورهای اروپایی و آسترالیا مهاجرت کنند، فساد ، نا امنی و ... از جمله مسائلی است که انگیزه بسیاری از شهروندان افغان را برای ماندن و ساختن کشور می‌گیرد.

محمد اشرف غنی، رئیس جمهور افغانستان، در یکی از سخنرانی‌های خود مهاجران را مورد سرزنش قرار داده و می‌گوید به کشور جنگ‌زده خودتان برگردید و آن را دوباره بسازید. این در حالی است بیکاری در این کشور بیداد می‌کند و آمارهای تازه دولت افغانستان نشان می‌دهد که با توجه به اینکه افغانستان نیروی متخصص کم ندارد، بیش از ۲۵ هزار پست در نهادهای دولتی این کشور خالی است.بیشتر

از جمله این پست‌ها، ۱۳ هزار پست تنها در وزارت معارف (آموزش و پرورش) افغانستان خالی است، "آموزش" که کلیدی ترین امر در ساخت پایه های یک جامعه است و وجود نیروهای تحصیلکرده بیکار علامت سوال بزرگی را روی این پست‌های خالی می‌نشاند. پژوهش ها، ۸۲ درصد جوانان بیکاری را مشکل عمده خود دانسته و در عین حال ۴۰ درصد آن‌ها گفته‌اند که در تلاش رسیدن به زندگی بهتر، ترجیح می‌دهند به بیرون از کشور بروند و قاطعانه باید گفت که پیامدهای بیکاری هر روز مردم را رنج می‌دهد و بر مشکلات آنها می افزاید به نحوی که افق آینده را برای شان تیره و تار می سازد.

ناامنی و احتمال خروج کامل نیروهای خارجی از افغانستان در پایان سال جاری میلادی نیز بحران بیکاری را برای جامعه افغانستان شدیدتر کرده است و حال اینکه از جمعیت ۲۷ میلیونی افغانستان حدود ۱۰ میلیون نفر افراد واجد شرایط کار هستند.

اما حرف آخر اینکه نباید مساله بیکاری و مشکلات معیشتی را تنها به دولت نسبت داد. چرا که افغانستان با داشتن نیروی کار زبده، متخصص، خلاق و صادق، می‌تواند با همگرایی و همدلی مردمش به قله‌هایی از موفقیت دست یابد و جامعه‌اش را مطابق با استانداردهای جهانی به پیشرفت و تعالی برساند.

انتهای پیام/