به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از ساری ، منوچهر ستوده از مفاخر به نام ایران بر اثر بیماری عفونت ریه در بخش ICU بیمارستان طالقانی چالوس بستری بود.

ستوده نخستین مقاله خود را در 1315 دربارهٔ مطالعات تاریخی و جغرافیایی، مسافرت به قلعه الموت نوشت.

نخستین کتاب خود را با عنوان فرهنگ گیلکی در سلسله انتشارات انجمن ایران‌شناسی در سال 1332 انتشار داد.

در طی سال‌های بعد چندین سفر مطالعاتی به خارج از کشور داشت و ارتقاء به درجهٔ استادیاری دانشگاه تهران و بعد دانشیاری و انتقال به دانشکدهٔ ادبیات دانشگاه تهران و عضویت در گروه تاریخ و سرانجام ارتقاء به درجهٔ استادی در سال 1354 از جملهٔ اتفاقات زندگی او در این سال‌ها بوده‌است.

ستوده در طی همین سال‌ها تا سال 1381 در کنگره‌های مهم ایران‌شناسی همچون کنگرهٔ بین‌المللی تاریخ و هنر و باستان‌شناسی ایران در دانشگاه آکسفورد و کنگرهٔ بین‌المللی ابوریحان در پاکستان سخنرانی کرد.

سفر به چین و آسیای میانه از دیگر فعالیت‌های سال‌های اوایل دههٔ 60 استاد بود.

تاریخ گیلان و دیلمستان- از آستارا تا استرآباد در ده جلد، شامل آثار و بناهای تاریخی گیلان و مازندران و گلستان که هر کدام قریب به هشتصد صفحه‌است- فرهنگ نائینی- تاریخ بدخشان-تاریخ بنادر و جزایر خلیج فارس، سفرنامهٔ گیلان ناصرالدین شاه قاجار-جغرافیای تاریخی شمیران، اسناد خاندان خلعتبری با مقدمه مجتبی رضوانی گیل کلایی است.

او ساکن کوی نارنج (سی سرا) سلمان شهر بود . ستوده تابستان‌ها در روستای کوشکک لورا در جادهٔ چالوس و زمستان در خانهٔ دیگری که بسیار ساده است در سی‌سرا (نزدیک چالوس) زندگی می کرد. خانه اش بسیار ساده است. اتاقش در خانهٔ ییلاقی کوشکک جز یک زیلو و یک دست رخت خواب چیزی ندارد.

استاد منوچهر ستوده دوست و یار نزدیک زنده یاد ایرج افشار بود که باغی به مساحت ده هکتار در سلمانشهر را وقف بنیاد افشار و دانشگاه تهران کرد.

او ایران‌شناس، جغرافیا دان تاریخی، استاد بازنشسته دانشگاه تهران و پژوهشگر مطرح چند دهه ی ایران است.

انتهای پیام/