اوضاع در افغانستان اکنون خراب به نظر می رسد و طبق اظهارات و ارزیابی های بسیاری منابع در حالت بدتر شدن است، دلایل این وضعیت ازچه قرار است؟

کرزی: خب، دلیل ادامه ناامنی واضح است، دلیل آن تداوم مداخله در افغانستان است، دلیل آن اینست که مداخله از جانب پاکستان کاهش نیافته است، دلیل آن تداوم پناهگاه ها در پاکستان و تداوم آمدن افرادی از آنجا به افغانستان برای انجام دادن چنین عملیاتی است.

دلیل دیگری که به عین اندازه اهمیت دارد اینست که ایالات متحد امریکا و متحدانش به آنچه در پاکستان اتفاق می افتد توجه نمی کنند، به پناهگاه ها توجه نمی کنند و بنابراین اقدامی برای جلوگیری صورت نمی گیرد. متاسفانه به جای آن در داخل افغانستان، در قریه های ما عملیات می شود و این اوضاع را برای ما خرابتر می گرداند.

بنا براین، موجودیت پناهگاه ها و فقدان عمل ایالات متحد امریکا و دیگران برای متوقف گردانیدن آن موجب آنست. افغانستان در موقعیتی نیست که در آنسوی مرز کاری انجام دهد، این اعمال را متوقف گرداند ویا کدام اقدام سیاسی کند. این وظیفه ایالات متحد امریکاست، زیرا هدف وی از آمدن به افغانستان همین است و همچنان به دلیل آنکه به افغانستان در موافقتنامه مشارکت استراتژیک و موافقتنامه امنیتی دو جانبه چنین وعده نموده است. اما آن ها این کار را نکردند.

آیا این حقیقت دارد که افغانستان در آستانه طالبستان شدن قرار دارد؟

نه، دقیقاً نه. آرزومندم چنین نشود. ما نباید بگذاریم افغانستان واپس به روزهای تاریک 14 سال پیش برگردد که تعلیم وتربیتی وجود نداشت و افغانستان در اشغال مخفی کشور همسایه بود. ما نباید به این اجازه بدهیم و آنچه در توان داریم باید به عمل آوریم تا جلو وقوع آن را بگیریم.

شما اشاره کردید که ایالات متحد امریکا نقش مهم در افغانستان بازی کرده و هنوز بازی می کند، زیرا قوی ترین نیروی نظامی در آیساف بوده و هنوز نیروهای ویژه امریکایی در افغانستان دست به عمل می زنند. با اینهم شما نسبتاً با شدت از واشنگتن انتقاد می کنید، چرا؟

به دلیل این لغزش ها، به دلیل این بی عملی در جایی که می بایست دست به عمل بزند. و به خاطر اقدامات خشونتبار بسیار شدید در جاهایی که نباید دست به عمل بزند.

به طور مثال آن ها کاری در پاکستان برای متوقف گردانیدن رشد و حمایت از افراط گرایی و تروریسم و فرستادن آن به افغانستان انجام نمی دهند. بیشتر به آن ها( پاکستان) با منابع پولی کمک می کند. در حالی که در افغانستان، جایی که افراطیت نبود و نیست، در جایی که تروریسم از خاکش نشأت نمی کند، آن ها به خانه های مردم می روند، مردم را بازداشت می کنند، آن ها را به زندان می افگنند و این دلیل مایوسیت و خشم در درون افغانستان می گردد.

به نام تروریسم، این یک برخورد و سیاست غلط است که موجب تخریب و ویرانی قریه های افغانستان و مردم ملکی می گردد و سیاستی است که به تدارک کنندگان ترور در آن سوی مرز پاکستان مکافات می دهد.

شما چندین بار به پاکستان اشاره نمودید  درآنجا در اسلام آباد، گفت و گوهایی بین پاکستان، افغانستان، ایالات متحد امریکا و چین بود آیا باید این گفت و گو تکرار گردند و به جلو برده شوند.

من چندین بار به پاکستان اشاره کردم، زیرا آقای سرتاج عزیز وزیر خارجه پاکستان خودش گفت که رهبران طالبان در پاکستان هستند. هرگاه آن ها این را قبول کردند، چرا اقدامی برای متوقف ساختن این کشت و کشتار در افغانستان نمی کنند؟ و چرا ایالات متحد امریکا و سایر متحدان ما در مورد این اعتراف ها سوالی نمی کنند.

بنابراین اظهارات ما محق و مستند است. تا جایی که مربوط به پروسه صلح و مذاکرات چهار جانبه می شود، ما آرزومندیم که موفق گردد. ما از مذاکرات مستقیم با طالبان و هرگونه پروسه صلح حمایت می کنیم.

طالبان به طور انفرادی صلح می خواهند. آن ها مانند بقیه مردم افغانستان آسیب می بینند و رنج می برند و آن ها خانواده ها و اطفال شان را از دست می دهند. اما البته به طور جمعی اختیار ندارند، کس دیگری اختیار دار است از اینرو گفت وگو با طالبان، به خصوص با پاکستان باید به راه انداخته شود، گزینه دیگری وجود ندارد.

انتهای پیام/