به گزارش خبرنگار حوزه دانشگاهی گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان؛ دانشگاه صنعتی شریف به جرات یکی از بهترین دانشگاههای صنعتی کشور است که 75 درصد اعضای هیئت علمی دانشگاههای کشور را تامین کرده است اما تبدیل به زیستگاه نخبگانی برای آن سوی آب ها شده است. مشکل از کجاست؟ چرا حاصل دسترنج دانشگاهی با این همه توان و پتانسیل در گسترش علم و پرورش نخبگان، باید عاید دانشگاههای خارجی دیگر شود؟
به نظر می رسد دانشگاه صنعتی شریف از این نظر برای دانشگاه های دیگر شناخته شده است که بیشترین نخبگان از این دانشگاه درخواست پذیرش و بورسیه می دهند. در حالیکه دانشگاه صنعتی شریف و بیشتر دانشگاههای ما توانایی های بزرگی دارند که به دلیل موانع موجود، پنهان مانده اند.
خبرنگار باشگاه خبرنگاران جوان میان دانشجویان صنعتی شریف رفت تا نظرشان را درباره مهاجرت علمی جویا شود.
می روم و بر می گردم
علی یکی از دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف که در رشته هوافضا درس می خواند، بین ساعات کلاسی اش در حیاط دانشگاه مشغول مطالعه با تبلتش بود. او بعد از شنیدن سوال خبرنگار ما پاسخی داد که زیاد هم دور از انتظار نبود و گفت: برای ادامه تحصیل ترجیح می دهم به خارج از کشور بروم، البته برای یک مدت کوتاه یعنی چیزی حدود دو سال و بعد بر می گردم چون طاقت دوری ندارم.
دکتری بهانه رفتن به خارج از کشور
میترا نزدیک بوفه دانشگاه مشغول ناهار خوردن با همکلاسی اش بود، از سوالی که پرسیدم استقبال کردند. این دانشجو درباره ماندن یا رفتن بعد از دانش آموختگی اش، گفت: من در رشته مواد و متالورژی تحصیل می کنم و ترجیح می دهم مقطع دکتری رشته ام را خارج از ایران تحصیل کنم چرا که دانشگاههای ایران چندان برای این رشته زحمتی نکشیده اند و آینده این رشته هم در ایران مشخص نیست.
به گفته این دانشجوی دانشگاه صنعتی شریف، دوره دکتری در ایران پنج سال است در حالی که در کشورهای دیگر این مدت کمتر است و اگر در کشورهای دیگر این مقطع را بگذارنیم کار مناسب تری با درآمد خوب در انتظارمان است.
سمانه یکی دیگر از دانشجویان صنعتی شریف، رفتن را بر ماندن ترجیح می دهد و با ناراحتی درباره شرایط تحصیل در ایران می گوید: شریف را دانشجویان، شریف کردند. من می توانم جذب دانشگاه بهتری در مقاطع بالاتر شوم و با آرامش خاطر بهتری درس بخوانم.
احسان دانشجوی رشته مکانیک در مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه شریف است که روی یکی از سکوهای حیاط دانشگاه نشسته بود و با دوستانش صحبت می کرد. نزدیکتر رفتم و سوالم را از او هم پرسیدم.
احسان گفت: ایران موقعیت شغلی بسیاری دارد و شرکت ها و مراکز دولتی جوانان جویای کار را به راحتی جذب می کنند، من با چند تا شرکت و موسسه کار تحقیقاتی می کنم، از وضعیتم راضی هستم و رویای رفتن به خارج را برای ادامه تحصیل در سر ندارم ؛ می دانم تا چند سال آینده به موفقیت های زیادی دست پیدا می کنم.
مهسا دیگر دانشجوی دانشگاه صنعتی شریف ، گفت: ترجیح می دهم در فضایی درس بخوانم تا بتوانم به راحتی کار مناسب با رشته ی خودم را پیدا کنم و پیشرفت کنم. شریف با توجه به جایگاهش این امکان را برای ورود به دانشگاه تراز اول خارجی برایم فراهم می کند اما من قصد ادامه تحصیل و کسب درجات بالاتر علمی را در خارج از ایران ندارم و مطمئنم با اتکا به نقاط قوت خودم و تلاش بیشتر می توانم به تمام رویاهایم دست پیدا کنم.
اظهارات رئیس دانشگاه شریف درباره خروج نخبگان
برای اینکه بتوانیم پاسخ های قانع کننده ای به سوالتمان بدهیم، سراغ محمود فتوحی رئیس دانشگاه صنعتی شریف رفتیم.
وی در خصوص فرار مغزها و اینکه شریف سکوی پرتاب است با رد اینکه دانشگاه تحت مدیریتش اصلا سکوی پرتابی برای دانشگاههای خارجی نیست، اظهار داشت: سکوی پرتاب بودن شریف را تایید نمی کنم ما برای جلوگیری از فرار مغزها تلاش می کنیم؛ برای مثال دوره های تحصیلات تکمیلی را افزایش می دهیم البته در حدی که امکانات داخل کشور اجازه دهد.
وی ادامه داد: به علاوه صنعتی شریف در زمینه کار آفرینی و جذب دانشجویان گام های موثری برداشته است. اقداماتی برای افزایش مهارت های لازم به دانشجویان انجام شده است که از جمله می توان به ایجاد مراکز رشد و پارک های علم و فناوری اشاره کرد.
همه میدانیم که رفتن به دلیل نبود امکانات و پیدا نکردن کار مناسب ، تنها یک بهانه است که از طرف برخی جوانان به گوش میرسد چرا که در همین شرایط و در ایران بسیاری از جوانان دست به کارهایی زدهاند که تمام جهانیان انگشت به دهان ماندهاند.در ایران میتوان بهترین بود و شایسته است با خیالبافی به دنبال ساختن خانهای رویایی در غرب نباشیم.
گزارش از بهار الهی
انتهای پیام/