این روزنامه در تحلیلی نوشت: ایران از جمله کشورهای انگشت شماری است که میتواند زمینه ایجاد اتحادیهای را فراهم کند که همکاری در کشورهای اسلامی را تضمین کند.
در این تحلیلی آمده است: مسلمانان از زمان جنگ خلیج فارس در سال ۱۹۹۱ به طرف جدایی، جنگ، مخالفت و جنگ داخلی کشیده شدهاند. خبرگزاریهای بین المللی، نقشهای جدید از خاورمیانه (غرب آسیا) منتشر میکنند یا مدلهای جدید سیاسی برای شمال آفریقا ارائه میدهند. در این نقشهها، عراق و لیبی به سه منطقه و ایران و یمن به دو منطقه تقسیم میشوند.
در این نقشه ها، عربستان سعودی به پنج منطقه تقسیم میشود در حالی که مرزهای یک کشور کمونیستی کردی که در ترکیه تاسیس خواهد شد ترسیم میشود. در خصوص سوریه، اینکه این کشور به چه تعداد منطقه تقسیم خواهد شد، در نقشههای مختلف، متفاوت است.
برخی افراد پا را از این هم فراتر میگذارند و طرحهایی برای مصر و پاکستان را نیز در فهرست کشورهایی که باید تقسیم شوند میگنجانند. بخشی از جهان، سیاسگذاریهای سیاسی خود را بر اساس این طرح جداسازی شکل میدهد.
این نقشههای به تازگی ترسیم شده، علاوه بر میدانهای نفتی جهان، سه مسیر دریایی را نیز در بر میگیرند که از آنها برای تحویل نفت به جهانیان استفاده میشود.
مهمترین میدانهای نفتی جهان در کشورهایی قرار دارند که برای تقسیم آنها برنامه ریزی شده است. کسانی که این نقشهها را ترسیم کردهاند، مصمم به قربانی کردن جهان اسلام به خاطر منافع نفتی هستند.
آنچه این نقشهها نشان میدهند این است که غیر مسلمانان درباره کشورهای اسلامی غرب خاورمیانهو آفریقا تصمیم گیری میکنند. تا زمانی که ما دچار اختلاف هستیم، آنها همچنان برای ما تصمیم
میگیرند. در حالی که آنها با منطقه آشنا نیستند و مردم آن را خوب نمیشناسند، منافع خود را از طریق روشهای مخرب پیش میبرند.
از آنجا که گزینهها برای راه حل، عمدتا موافق با اقدام نظامی هستند، مشکلات پیوسته ادامه مییابد. هزینهای که به طور کلی در ده سال گذشته برای کشورهای اسلامی و مسلمانان وجود داشته، شش میلیون نفر کشته و بیش از ده میلیون نفر آواره بوده است.
با این حال، ما مسلمانان حق نداریم کسی بجز خودمان را مقصر بدانیم. مثلا، مسلمانان نتوانستهاند به راه حلی در خصوص جنگ داخلی سوریه پیدا کنند. مسلمانان هیچ طرحی برای متوقف کردن خونریزی در عراق ندارند.
هیچ سیاست مشترکی در خصوص آینده لیبی نمیتواند انجام شود. هیچ اجماع نظری در باره «درگیری شیعه و سنی» وجود ندارد. جهان اسلام میتواند راه حلهایی برای مشکلات خودش ارائه دهد. به خصوص در مورد مهمترین مسائل، کشورها میتوانند کنار هم قرار بگیرند و تصمیمهای متقابل اتخاذ کنند.
گروههای بین المللی مانند سازمان همکاری اسلامی میتوانند راه حلهای واقع بینانه ارائه دهند. تنها تعداد انگشت شماری از کشورها وجود دارند که میتوانند زمینه ایجاد اتحادیهای را فراهم کنند که همکاری در داخل جامعه اسلامی را تضمین کند.
آنچه باید انجام شود این است که تفاوتها و اختلافات کنار گذاشته و بر اساس زمینههای مشترک اقدام شود.
از بسیاری جهات، مصر، همراه با ترکیه، در مرکز جهان اسلام قرار دارد. مصر ۵۰۰ سال تاریخ مشترک با ترکیه دارد. این دو کشور بارها در طول تاریخ کنار هم ایستاده و با هم در برابر دشمن مشترک جنگیدهاند. مصر و ترکیه در کنار هم با ارتش ناپلئون، روسیه تزاری و امپریالیسم بریتانیا مبارزه کردند. مسیری که این دو کشور بزرگ اسلامی باید دنبال کنند این است که با متحد شدن با هم عمل میکنند.
مصر در قلب مهمترین مسیر تجاری جهان قرار دارد. کانال سوئز یکی از دو مسیر آبی به مدیترانه و همچنین مسیر تجارت شرق و جنوب شرقی آسیا و همچنین بسیاری از کشورهای اسلامی است. مصر مسئول امنیت کانال سوئز و دریای سرخ است. خلیج عدن که دروازه ورود به خطوط دریایی است، به دلیل جنگ داخلی یمن در یک ساحل و اغتشاشات داخلی در سومالی از سوی دیگر تحت فشار قرار دارد. این منطقه مملو از دزدان دریایی است. کاملا واضح است که فورا باید راه حلی برای این درگیریها پیدا شود. مصر میتواند با اتحاد با دیگر کشورهای اسلامی، رهبری مسیر را به دست بگیرد.