به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان سلامت مردم تنها مسئله‌ای است كه نمی‌توان آن را به‌شوخی گرفت اما هستند مسئولانی كه حتی سلامت مردم را نیز به‌شوخی گرفته‌اند. چگونه می‌شود مسئولانی كه یك كارخانه معروف آب معدنی را به‌دلیل آلوده بودن پلمب می‌كنند در قبال آلودگی آب بیش از 3 میلیون نفر از اهالی مازندران سكوت‌می‌كنند. 
 
به‌گفته كارشناسان و فعالان محیط زیست كیفیت آب‌ آشامیدنی مازندران به‌گونه‌ای شده كه اكنون می‌توان به‌جرات گفت مازندرانی‌ها فاضلاب می‌نوشند. داستان فاضلاب در مازندران با زباله‌ تفاوتی ندارد. یك روش بسیار ساده و آسان برای آن تعریف شده؛ هركجا دستت رسید آن را می‌توانی رها كنی، حال می‌خواهد رودخانه باشد یا دریا هیچ فرقی ندارد. 
 
صدرنشینی مازندرانی‌ها در سرطان گوارش

فاضلاب خانگی در مازندران ابتدا وارد چاه‌های جذبی می‌شود؛ باتوجه به این مسئله که سطح دسترسی به آب‌های زیر‌زمینی درحدود 40 سانتی‌متر است. پس از آن اندك فاضلابی كه نتوانسته به سفره‌های زیرزمینی نفوذ كند توسط تانكرهایی به رودخانه یا دریا  منتقل می‌شود. همه این عوامل دست در دست هم داده‌اند تا مازندران بر سكوی نخست سرطان گوارش در كشور قرار گیرد. بر اساس یک آمار تایید نشده از هر 8 نفر یک نفر در مازندران به سرطان گوارش مبتلا می‌شود.
 
هیچ شهری در مازندران شبكه فاضلاب ندارد

سهیل اولادزاد، فعال محیط زیست درباره معضل فاضلاب در مازندران می‌گوید:  احداث شبكه فاضلاب در شهرهای ساحلی به‌فوریت در دولت و مجلس تاكید شده بود اما این فوریت و تاكید هیچ دستاوردی برای این شهرها نداشته است. درحال حاضر در هیچ‌كدام از شهرهای مازندران شبكه فاضلاب وجود ندارد و فاضلاب در دریا و رودخانه تخلیه می‌شود. 
 
او ادامه می‌دهد: تنها3 تصفیه‌خانه نیمه‌فعال در بابل، ساری و جویبار وجود دارد  که فقط درصدی از آب مورد نیاز جمعیت شهرها را پوشش می‌دهد و مابقی فاضلاب شهرها یا وارد آب‌های زیرزمینی می‌شود یا توسط تخلیه‌چی‌های فاضلاب چاه کشیده و در رودخانه‌ها تخلیه می‌شود. این فاضلاب‌ها با انواع و اقسام میکروب‌ها و انگل‌ها به دریا وارد می‌شود که طبق گفته  سازمان محیط زیست در سال گذشته 9 نقطه میکروبی در شناگاه‌های دریای خزر داشتیم.
 
تصفیه‌خانه هم دردی از فاضلاب دوا نكرد

اولادزاد درباره تصفیه‌خانه بابل می‌گوید:  تا سال گذشته فاضلاب وارد شده به این تصفیه‌خانه بدون انجام هیچ گونه مرحله‌ تصفیه به رودخانه منتقل می‌شد.

این كار به‌دلیل كمبود بودجه و خاموش بودن پمپ‌ها اتفاق می‌افتاد؛ باورود سازمان محیط زیست به این مسئله و نصب پایش آنلاین روی آن، درحال حاضر پمپ‌ها روشن هستند  اما مشكل حوضچه لجن آن حل نشده است.

لجن‌ها از حوضچه تخلیه و در خود محوطه رها می‌شود كه موجب آلودگی‌های بسیاری شده است.

 این فعال محیط زیست می‌گوید : چطور است که آب معدنی دماوند به‌دلیل آلودگی پلمب می‌شود اما مردم بابل با 400 هزار شهروند از آبی مصرف می‌کنند که در آن میکروب‌های انسانی است و هیچ مسئولی این مشکل را پیگیری نمی‌کند .

تمامی فاضلاب‌هایی که در حجم بالا در مازندران تولید می‌شود در هیچ تصفیه خانه‌ای ریخته نمی‌شود و به آب‌های زیرزمینی كه مردم از‌ آنها استفاده می‌كنند ، نفوذ می‌كند.
 
فاضلاب مطالبه مردم از مسئولان نبوده است

اولادزاد درباره سكوت مسئولان می‌گوید: تاكنون فاضلاب مطالبه مردم از مسئولان نبوده است. هنگامی كه حتی بسیاری از مردم مازندران از نبود شبكه فاضلاب در شهرشان اطلاع ندارند چگونه می‌توان انتظار داشت كه بحث فاضلاب در اولویت مسئولان باشد. این مسئله درباره سمن‌های محیط زیستی نیز صدق می‌كند.

 بسیاری از اعضای این سمن‌ها ابتدایی‌ترین مسائل محیط‌زیستی را نمی‌دانند، چگونه می‌توانند پیگیر مشكلات محیط‌زیستی مانند فاضلاب كه یك بحث تخصصی است، باشند.   
 
او می‌گوید: سازمان محیط زیست نیز عملا نتوانسته اقدامی برای حل این مشكلات داشته باشد، حتی در تنها موردی كه می‌توانست كاری انجام دهد، كوتاهی كرد. سال گذشته حکم بازداشت 80 درصد از شهرداران شهرهای مازندران به‌دلیل عدم رعایت قانون مدیریت پسماند صادر شد؛ سازمان محیط‌زیست باید پیگیر اجرای این حكم می‌شد كه در عمل هیچ اتفاقی رخ نداد.

منبع:روزنامه قانون

انتهای پیام/