به گزارش خبرنگار دولت گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، تهران همچنان کانون رایزنی‌های دیپلماتیک است و پاستور هم روزهای شلوغی را پشت‌سر می‌گذارد. پس از اجرایی‌شدن برجام هیات‌های سیاسی و تجاری زیادی با هدف گسترش روابط دوجانبه و استفاده از فرصت‌های بدست آمده به تهران سفر کردند.

امروز هم قرار است "ناریندرا مودی" نخست‌وزیر هند در صدر هیاتی عالی رتبه راهی تهران شود تا علاوه بر دیدار و گفت‌گو با مقامات ارشد نظام، زمینه‌های لازم برای امضای تفاهم‌نامه‌های مختلف در بخشهای اقتصادی، تجاری، فرهنگی، علمی و دانشگاهی را فراهم سازد.

روابط ایران و هند که در طول قرن‌ها همواره با تعاملات هدفمند همراه بوده است، در عصر قدرت‌های منطقه‌ای هم مجال و فرصت مناسبی برای دو کشور مهیا شده تا بتوانند به روابط خود عمق و معنای بیشتری ببخشند. چنانچه شرایط امروز نظام بین‌‏الملل به‌گونه‏‌ای است که توسعه و بقای کشورهای واقع در هر منطقه، به میزان همکاری، مشارکت و همگرایی آنها بستگی دارد. از سوی دیگر سطح و کیفیت همکاری‌ها نیز با ویژگی‌های جغرافیایی، ژئوپلیتیک و ظرفیت‌های سیاسی، اقتصادی و فرهنگی کشورهای واقع در هر بلوک ارتباط مستقیم دارد. در این میان تهران و دهلی‌نو به‌عنوان دو کشور تأثیرگذار و قدرتمند آسیایی، دارای اشتراکات و روابط تاریخی و فرهنگی بسیاری هستند که دو کشور را همواره به گسترش ارتباطات تشویق کرده است. 

تهران و دهلی‌نو از گذشته‌های بسیار دور تا به امروز فرازونشیب‌های زیادی را در روابط بین خود پشت‌سر گذاشته‌اند. آنها از نظر سیاسی، اجتماعی و فرهنگی و نیز در بسیاری از مسائل بین‌المللی و منطقه‌ای دارای دیدگاه‌های مشترک و بسیار نزدیکی هستند. هند، که نیاز روزافزونش به انرژی بر کسی پوشیده نیست، برای تأمین بلندمدت انرژی خود به ایران در نقش بهترین و مهم‌ترین تأمین‌کننده انرژی می‌نگرد. ایران نیز قدرتمند شدن هند را در راستای سیاست دنیای چندقطبی و مخالفت با یک‌جانبه‌گرایی آمریکا می‌داند و آن را در چهارچوب منافع ملی خود ارزیابی می‌کند.

افزون بر آن هند با جمعیتی بیش از یک میلیارد و دویست میلیون نفر و وسعت سرزمینی به اندازه بیش از دو برابر ایران با یک دهه رشد اقتصادی 8 درصدی و عضویت در باشگاه هسته‌ای دارای توانایی بالایی در تأثیرگذاری منطقه‌ای و حتی جهانی است. این کشور دارای مؤلفه‌های اصلی قدرت یعنی وسعت، جمعیت و قدرت نظامی است و رشد سریع اقتصادی آن، هند را به یکی از قطب‌های اقتصادی جهان در آینده نزدیک تبدیل خواهد کرد. از این لحاظ تقویت روابط اقتصادی ایران و هند به نفع منافع دو کشور است و می‌تواند نقش مهمی در ثبات و امنیت منطقه داشته باشد. اما در ‌این میان، موضوعات چالش‌برانگیزی نیز در روابط ایران و هند وجود دارد؛ موقعیت خاص ایران در صحنه بین‌المللی و رقابت استراتژیک ایران و آمریکا باعث حساسیت قدرت‌های غربی و به‌ویژه آمریکا به نزدیکی روابط ایران و هند شده است. به‌طوری‌که ایالات متحده آمریکا بارها از هند خواسته است تا مناسبات خود را با ایران در حوزه‌های استراتژیک مثل انرژی و تسلیحات محدود کند، اما موافقت‌نامه‌هایی که در سال‌های اخیر در سطح وسیعی به شکل دوجانبه میان کشورهای هند و ایران به امضا رسید، نشان می‌دهد که هند برای ایجاد ارتباطی مستحکم با ایران سعی بر این دارد که خود را از مسایل ارتباطی میان ایران و برخی کشورها دور نگه داشته و در راستای روابط گسترده‌تر و دوستانه با ایران تلاش نماید.

با نگاهی به آمارهای رسمی گمرک ایران می‌توان مشاهده کرد که ارزش دلاری صادرات ایران به هند در طول دهه گذشته با روندی صعودی از 836 میلیون دلار در سال 85 به دو میلیارد و 297 میلیون دلار در سال 94 رسیده است، ارزش واردات ایران از هند نیز در این یک دهه افزایشی قابل توجه داشته و از یک میلیارد و 439 میلیون دلار در سال 85 به دو میلیارد و 33 میلیون دلار در سال 91 و سپس به میزان چهار میلیارد و 275 میلیون دلار در سال 92 رسیده است. البته میزان واردات ایران از هند در سال 93 نسبت به سال 92 کاهش یافته و به میزانی معادل سه میلیارد و 782 میلیون دلار رسیده است. در سال 94 نیز این کاهش ادامه یافته و میزان کل واردات ایران از هند در 11 ماهه این سال به میزانی معادل دو میلیارد و 74 میلیون دلار رسیده است.