به گزارش
گروه بین الملل باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از تلگراف، هر روز صدها مرد و زن ونزوئلایی در صفهای طولانی به امید تهیه مایحتاج اولیه خود مانند مواد غذایی، پوشک، شیر و سایر اقلام اساسی ساعتها در گرمای شدید به انتظار مینشینند.
بر این اساس، در کشوری که تورم شدید باعث بیارزش شدن پول جیب مردم شده است، این تنها راه زنده ماندن است. دیگو مویا اوکامپوس، تحلیلگر ارشد سیاسی IHS در این باره معتقد است: وضع موجود نتیجه سالها سوء مدیریت حزب حاکم سوسیالیست است.
هوگو چاوز، رهبر فقید ونزوئلا معتقد به خلق یک بهشت سوسیالیستی بود؛ ایدهای که از سوی مادورو، رییس جمهور فعلی ونزوئلا از سال 2013 دنبال شد. اما سقوط بهای نفت در یک سال بعد یک زنگ خطر جدی برای کشوری بود که گمان نمیکرد روز بارانی هرگز نخواهد آمد. نفت، 98 درصد صادرات و 59 درآمدهای دولت ونزوئلا را تشکیل میداد. با این وجود، تحلیلگران سقوط بهای نفت را تنها مشکل کاراکاس نمیدانند.
اوکامپوس معتقد است: حتی در زمان چاوز با آنکه نفت بشکهای 100 دلار بود، بدهی به شدت افزایش یافت و کمبود مواد غذایی وجود داشت.
مادور به تازگی سه ماه آینده را شرایط اضطراری اعلام کرد که طی آن دولت میکوشد کنترل شرکتهای خصوصی را به دست بگیرد. بسیاری از مردم ونزوئلا کشور را ترک کردند. فرانسیسکو فلورنس، یکی از این مهاجران است. وی میگوید: دولت شرکتهای که کارکرد خوبی دارند را تصاحب میکند و آن را در اختیار فقرا قرار میدهد؛ با این وجود، دولت به آنها مهارتهای لازم برای اداره آن را آموزش نمیدهد و همین امر سبب ورشکستگی این شرکتها میشود. فلورنس میافزاید: این بهترین دستورالعمل برای نابودی کشور است!
در ادامه این گزارش آمده است: ونزوئلا یکی از کشورهای نامناسب برای سرمایهگذاری است. براساس آمار بانک جهانی، این کشور از جنبه بازار سرمایه در میان 189 کشور جهان در جایگاه 186 قرار دارد. تنها اریتره، لیبی و سودان جنوبی در جایگاه پایینتری از ونزوئلا هستند. حتی اگر بهای نفت در سال میلادی جاری به 44 دلار در هر بشکه برسد، باز هم کاراکاس با 20 میلیارد دلار کسری مالی مواجه است.
یکی از شهروندان ونزوئلایی معتقد است: تغییر دولت ضروری است. من پاسپورت پرتغالی دارم. در صورتی که تا پایان سال دولت تغییر نکند آماده مهاجرت خواهم شد. واقعیت آن است که فرزندان من آیندهای در این کشور ندارند. شرایط ونزوئلا به شدت نابسامان و بیثبات است.
انتهای پیام/