اهواز؛
آداب ماه رمضان و تقويت نفس لوامه
مفاهیم نهفته در باطن ماه رمضان و ادعیه و آدابش انسان را از بند تكرار بسیار گناه می‌رهاند و باعث تقويت نفس لوامه و تزكيه نفس می‌شود.
به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از اهواز، مدرس حوزه علمیه فاطمه الزهرا(س) با بيان اينكه در روزمرگی گناهان عوامل متعددی تأثیرگذار است که ابراز گناهان در نزد دیگران به تکرار آنها و تکرار گناه روزمرگی و عادی شدن آن را در‌پی‌خواهد داشت، گفت:
زهره امیدیپور، بیان کرد: عدم تکرار و ابراز گناه، یکی از مسائلی است که در دین اسلام مورد تأکید واقع شده است و به مسلمانان سفارش شده است که این مسئله را مورد عنایت قرار دهند و تا حد ممکن از تکرار و ابراز گناه خودداری کنند.
وی با بیان این که ممکن است فلسفه این مسئله عادت کردن و عادی شدن گناهان باشد، اظهار کرد: شاید یکی از دلایل دوری از ابراز و تکرار گناه بدین دلیل باشد که اگر بی‌توجهی و سهل‌انگاری از سوی انسان واقع شود، گناه به یک امر عادی و عادتی روزانه تبدیل شود که مرتکب آن با هیچ‌گونه بازخواستی از سوی نفس لوامه مواجه نشود. یکی از مصادیق گناهان کبیره کوچک شمردن گناه صغیره و یا اصرار بر آن است؛ یعنی کوچک شمردن و تکرار گناهانی که در آغاز کوچک بوده‌اند، مصداقی از گناهان کبیره است برای مثال وقتی کسی به سوءظن دچار می‌شود، اگر در همان گام‌های کوچک که بدگمانی برای او حاصل شده است، با آن مبارزه نکند تبدیل به مسئله بزرگتری می‌شود.
مدرس حوزه علمیه فاطمه الزهرا(س) در توضیح مطلب اظهار داشت: وقتی گناه در نخستین مراحل شکل‌گیری با بی‌تفاوتی انسان مواجه شد و کم‌کم به مراحل بزرگتر کشیده شد، انسان به انجام آن عادت می‌‌کند. مثلاً در همان مورد سوء ظن، فرد نسبت به برادران دینی و مسلمان بدگمان می‌شود که این بی‌تفاوتی و تکرار بدگمانی مصداق گناهان کبیره است.
امیدیپور تصریح کرد: اظهار گناهان نیز وضعیتی مشابه این است یعنی وقتی که انسان دچار گناهی شد، و پرده آن را برای دیگران برداشت، پیامدهای سوئی در پی‌دارد، حال چه پرده‌برداری او از روی غرور و بالیدن به خود باشد، یا از روی پشیمانی و ناراحتی صورت گیرد، و در هر دو حال پرده‌دری از گناهان، خود گناه دیگر است که برای شخص منظور می‌شود.
وی با بیان این‌که ابراز گناهان در شارع مقدس با عقوبت دنیایی مواجه است، توضیح داد: برخی از گناهان و جرم‌ها علاوه برعقوبت اخروی، عقوبت دنیایی برای مرتکبین‌شان درپی دارند، مثلاً اظهار روزه‌خواری که ابراز آن نهی شده است تا فرد در ملأعام به روزه‌خواری بپردازد، بدین دلیل است که این امر موجبات جرأت یافتن دیگران برانجام گناهان را در بر خواهد دارد.
این مدرس حوزه علمیه گفت: برخی از گناهان تا پیش از این به عنوان گناه کبیره از سوی افراد به آنها نگریسته می‌شد به نحوی که به قطع ارتباط حتی با مرتکبین آن گناهان هم منجر می‌شد، اما در روزگار امروز بسیاری از گناهان از جمله دروغگویی، قبح خود را از دست داده است؛ همچنین گناهانی چون شایعه‌پراکنی، غیبت مسلمان، که با توجیهات و وسوسه‌های شیطان، مرتکبین به انجام و تکرار این گناهان تشویق می‌شوند.
امیدیپور با تصریح برعوامل تأثیرگذار در دوری از گناهان عنوان کرد: برای پیشگیری از گناه و جرم، آنچه اهمیت دارد داشتن شرم و حیاء از خداوند در هنگام ارتکاب گناه است؛ به همین دلیل در روایات اسلامی وارده است که افراد بی‌حیاء، دینی ندارند: «وَلا دِینَ لِمَنْ لا عَقْلَ لَهُ؛ کسی که حیاء ندارد، دین هم ندارد» زیرا عدم شرم و حیاء از خداوند در انجام و تکرار گناه موجب گناهان متعدد است.
وی در پایان اظهار کرد: حیاء در عدم ابراز گناه نقش بی‌بدیل دارد، زیرا وقتی گناه بین بنده و خدا باشد یکی از اسباب آمرزش است. قرار دادن حیاء و شرم از خداوند، توسط انسان در زندگی خود و در ارتباطش با خدا و مردم و ابراز نکردن گناهان برای دیگران باعث تجربه و عبرت‌گیری است، اما تکرار گناه و عنوان کردن آن برای دیگرانموجب آن است که بار منفی گناه سبب تکرار و تعددش شود.
مدرس حوزه علمیه فاطمه الزهرا(س) در پایان افزود: از این رو ماه مبارك رمضان می‌تواند راهكاری بسیار مناسب برای تقویت نفس لوامه و رهایی آن نابودی باشد. مفاهیم نهفته در باطن این ماه و ادعیه و آدابش انسان را از بند تكرار بسیار گناه می رهاند.
انتهای پیام/و
زهره امیدیپور، بیان کرد: عدم تکرار و ابراز گناه، یکی از مسائلی است که در دین اسلام مورد تأکید واقع شده است و به مسلمانان سفارش شده است که این مسئله را مورد عنایت قرار دهند و تا حد ممکن از تکرار و ابراز گناه خودداری کنند.
وی با بیان این که ممکن است فلسفه این مسئله عادت کردن و عادی شدن گناهان باشد، اظهار کرد: شاید یکی از دلایل دوری از ابراز و تکرار گناه بدین دلیل باشد که اگر بی‌توجهی و سهل‌انگاری از سوی انسان واقع شود، گناه به یک امر عادی و عادتی روزانه تبدیل شود که مرتکب آن با هیچ‌گونه بازخواستی از سوی نفس لوامه مواجه نشود. یکی از مصادیق گناهان کبیره کوچک شمردن گناه صغیره و یا اصرار بر آن است؛ یعنی کوچک شمردن و تکرار گناهانی که در آغاز کوچک بوده‌اند، مصداقی از گناهان کبیره است برای مثال وقتی کسی به سوءظن دچار می‌شود، اگر در همان گام‌های کوچک که بدگمانی برای او حاصل شده است، با آن مبارزه نکند تبدیل به مسئله بزرگتری می‌شود.
مدرس حوزه علمیه فاطمه الزهرا(س) در توضیح مطلب اظهار داشت: وقتی گناه در نخستین مراحل شکل‌گیری با بی‌تفاوتی انسان مواجه شد و کم‌کم به مراحل بزرگتر کشیده شد، انسان به انجام آن عادت می‌‌کند. مثلاً در همان مورد سوء ظن، فرد نسبت به برادران دینی و مسلمان بدگمان می‌شود که این بی‌تفاوتی و تکرار بدگمانی مصداق گناهان کبیره است.
امیدیپور تصریح کرد: اظهار گناهان نیز وضعیتی مشابه این است یعنی وقتی که انسان دچار گناهی شد، و پرده آن را برای دیگران برداشت، پیامدهای سوئی در پی‌دارد، حال چه پرده‌برداری او از روی غرور و بالیدن به خود باشد، یا از روی پشیمانی و ناراحتی صورت گیرد، و در هر دو حال پرده‌دری از گناهان، خود گناه دیگر است که برای شخص منظور می‌شود.
وی با بیان این‌که ابراز گناهان در شارع مقدس با عقوبت دنیایی مواجه است، توضیح داد: برخی از گناهان و جرم‌ها علاوه برعقوبت اخروی، عقوبت دنیایی برای مرتکبین‌شان درپی دارند، مثلاً اظهار روزه‌خواری که ابراز آن نهی شده است تا فرد در ملأعام به روزه‌خواری بپردازد، بدین دلیل است که این امر موجبات جرأت یافتن دیگران برانجام گناهان را در بر خواهد دارد.
این مدرس حوزه علمیه گفت: برخی از گناهان تا پیش از این به عنوان گناه کبیره از سوی افراد به آنها نگریسته می‌شد به نحوی که به قطع ارتباط حتی با مرتکبین آن گناهان هم منجر می‌شد، اما در روزگار امروز بسیاری از گناهان از جمله دروغگویی، قبح خود را از دست داده است؛ همچنین گناهانی چون شایعه‌پراکنی، غیبت مسلمان، که با توجیهات و وسوسه‌های شیطان، مرتکبین به انجام و تکرار این گناهان تشویق می‌شوند.
امیدیپور با تصریح برعوامل تأثیرگذار در دوری از گناهان عنوان کرد: برای پیشگیری از گناه و جرم، آنچه اهمیت دارد داشتن شرم و حیاء از خداوند در هنگام ارتکاب گناه است؛ به همین دلیل در روایات اسلامی وارده است که افراد بی‌حیاء، دینی ندارند: «وَلا دِینَ لِمَنْ لا عَقْلَ لَهُ؛ کسی که حیاء ندارد، دین هم ندارد» زیرا عدم شرم و حیاء از خداوند در انجام و تکرار گناه موجب گناهان متعدد است.
وی در پایان اظهار کرد: حیاء در عدم ابراز گناه نقش بی‌بدیل دارد، زیرا وقتی گناه بین بنده و خدا باشد یکی از اسباب آمرزش است. قرار دادن حیاء و شرم از خداوند، توسط انسان در زندگی خود و در ارتباطش با خدا و مردم و ابراز نکردن گناهان برای دیگران باعث تجربه و عبرت‌گیری است، اما تکرار گناه و عنوان کردن آن برای دیگرانموجب آن است که بار منفی گناه سبب تکرار و تعددش شود.
مدرس حوزه علمیه فاطمه الزهرا(س) در پایان افزود: از این رو ماه مبارك رمضان می‌تواند راهكاری بسیار مناسب برای تقویت نفس لوامه و رهایی آن نابودی باشد. مفاهیم نهفته در باطن این ماه و ادعیه و آدابش انسان را از بند تكرار بسیار گناه می رهاند.
انتهای پیام/و
