به گزارش حوزه تجسمی گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از رسانه خبری سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، جشن ۷۴ سالگی استاد کامبیز درمبخش با حضور محمود صلاحی رییس سازمان فرهنگی هنری ، امیر عبدالحسینی معاون هنری و شهرام بابایی مدیر هنرهای تجسمی و امور موزه‌های سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، بهرام کلهر نیا، قباد شیوا، مسعود فروتن، مجید مظفری، عباس مشهدی زاده، داوود شهیدی و جمعی از هنرمندان و هنردوستان در موزه هنرهای دینی امام علی (ع) برگزار شد.

صلاحی: تولد ماه بهانه‌ای برای دیدار هنرمندان
محمود صلاحی ضمن خیر مقدم به میهمانان و هنرمندان حاضر در مراسم، از برگزاری برنامه «تولد ماه» اظهار خوشحالی کرد و گفت: اگر یک برنامه برگزار کنیم با جمعیتی بیشتر و با حضور هنرمندان بیشتر شاید تنها گوشه‌ای از فعالیت‌های ۵۰ ساله کامبیز درمبخش بیان شود. وی افزود: هدف از برگزاری این مراسم دیدار با هنرمندان و خانواده آنها از نزدیک است و تولد به این معنا نیست شاهد یک سال بزرگتر شدن یک هنرمند باشیم بلکه می‌خواهیم شاهد یک سال تولید هنر بیشتر از او باشیم.

صلاحی در پایان صحبت‌های خودگفت: خاطرات کامبیز درمبخش و همسر ایشان و دورانی را که در آلمان سپری کرده‌اند، می‌تواند یک کتاب شود. اگر این خاطرات ثبت شود سازمان آن را منتشر خواهد کرد.

در میان مهمانان هنرمندانی حضور داشتند که هر کدام خاطره‌ای با کامبیز درمبخش داشتند. عده‌ای از خاطرات مشترک خود با استاد درمبخش گفتند و عده‌ای او را از نظر کار حرفه‌ای مدح و ستایش کردند.

شیشه گران: درمبخش یک افتخار بین‌المللی است
بهزاد شیشه گران از هنرمندان در حوزه نقاشی گفت: افتخار بزرگی است که تولد کامبیز را تبریک بگویم و برای ایشان آرزوی سلامتی کنم.

وی با اشاره به این موضوع که درمبخش تنها افتخار ملی نیست بلکه در سطح بین‌المللی برای ما افتخار آفرین هستند، گفت: می‌خواهم به چند ویژگی وی اشاره کنم. کامبیز روحیه مردمی، انسانی، بدون کبر، غرور دارد و هنرمندی فروتن است. وقتی این ویژگی‌ها را می‌بینم به بزرگی ایشان بیشتر پی می‌برم.

بختیاری: طنزهای درمبخش عمیق است
جواد بختیاری از جامعه خوش نویسان گفت: این جلسه رعناست. رعنا به این دلیل که از هنرمندان نخبه تجلیل می‌شود و بانی‌های نازنینی دارد. تبریک می گویم به کسانی که بانی این جلسات هستند.

وی در پایان گفت: در بچگی اسم چند نفر از کاریکاتوریست‌ها همیشه در ذهنم بوده است. یکی از آنها کامبیز درمبخش است. طنزهای او همیشه عمیق بوده است.

کامبیز کافه نشین
علی فرامرزی سخنان خود را به تعریف کردن یک خاطره محدود کرد. وی گفت: در سال‌های ۶۶ و ۵۶ افتخار داشتیم در هفته چند روزی در یک هتل در چهارراه ولیعصر، وعده ناهار را در خدمت کامبیز باشیم. آن زمان من جوانی بودم و ایشان چهره‌ای شناخته شده. علی فرامرزی افزود: اگر بخواهم صفتی به کامبیز بدهم، می گویم: کامبیز کافه نشین. او در طول روز زمان زیادی را  در کافه‌های مختلف می‌گذراند. و برای من همیشه سؤال بوده است که پس چگونه انقدر پرکار است؟ اما راز این ماجرا این بود که کامبیز درمبخش در حین صحبت با ما  هم طرح می‌کشید. و همیشه هم با خود نویس طرح می‌کشید. حتی وقتی کاغذ تمام می‌کرد، دستمال‌های روی میز را بر می‌داشت و روی آنها طراحی می‌کرد. پیشخدمت آن هتل با روحیات کامبیز آشنا شده بود و وقتی بسته دستمال‌های کاغذی تمام می‌شد، دوباره برایش یک بسته دیگر می‌آورد. یک روز پرسیدم بااین‌همه طرح چه‌کار می‌کنی: درمبخش جواب داد: وقتی به خانه می‌روم از بین آنها انتخاب می‌کنم و حاصل آن می‌شود چیزی که شما می‌بینید.

بهرام کلهر نیا، احمد عربانی، بهمن عبدی و... از هنرمندان حاضر در مراسم بودند که هرکدام خاطره‌ای از استاد درمبخش تعریف کردند.

درمبخش: پرویز کلانتری یک تکه از پازل هنر ایرانی
در پایان مراسم  کامبیز درمبخش از همه حاضران در مراسم تشکر کرد و گفت: ۶۰ سال تمام است که کار می‌کنم. ۶۰ سال کوشش، زحمت و تلاش. شاید تنها ۵ سال آن به خوشی و تفریح گذشته است که آن هم این ۵ سال آخربوده است. در این روز شاد نمی‌خواهم راجع به مشکلات حرف بزنم. می‌خواهم از همسر، دخترم و پسرم تشکر کنم سال‌های سخت را با من تحمل کردند. وی از سازمان فرهنگی هنری به خاطر این برنامه پسندیده تشکر کرد و گفت: بعد از انقلاب توجه به هنرمندان نیز افزایش پیدا کرده است و دیده می‌شود برای آنها مراسم یاد بود و ... گرفته می‌شود.

درمبخش افزود: می‌خواهم از کسی یاد کنم که به تازگی جمع ما را ترک کرده‌اند. پرویز کلانتری یک تکه از پازل هنر ایرانی بودند که می‌خواهم برای شادی روحش فاتحه‌ای بخوانید و به احترام او یک دقیقه سکوت کنید.

کامبیز درمبخش از خاطرات اولین فعالیت‌های خود در مجله سیاه و سفید گفت. از دورانی که به مدرسه می‌رفت و هم زمان برای مجله طرح می‌کشید. وی گفت: ۶ صبح بیدار می‌شدم طرح‌ها را می‌کشیدم به مجله می‌بردم و بعد به مدرسه می‌رفتم. در راه مجله هم مدام مرکب روی کاغذ را فوت می‌کردم اما باز هم خشک نمی‌شد و مدام باید می‌گفتم مواظب باشید دست‌هایتان جوهری نشود.

وی افزود: من اصلاً از عدد که روی کیک است، ناراحت نیستم. چون کسی که درون من است و کارها را خلق می‌کند یک جوان ۱۸ ساله است که همیشه از او مراقبت می‌کنم.

درمبخش در پایان صحبت‌های خود گفت: آقای ممیزی نقدی درباره من نوشته بودند که در یک قسمت آن گفته بودند: کامبیز کاری کرده است که هم دوست و هم دشمن برای او دست می‌زنند. من خوشحالم که از همه سطح اجتماعی کسانی هستند که من را دوست دارند.

در پایان این مراسم استاد کامبیز درمبخش شمع ۷۴ سالگی خود را با حضور هنرمندان خاموش کرد و کیک جشن زادروز خود را برید. هدایایی هم به‌رسم یادبود از طرف محمود صلاحی رییس، امیر عبدالحسینی معاون هنری سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران و هنرمندان و شاگردان وی به کامبیز درمبخش اهدا شد.
 



انتهای پیام/