به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، اجزای این طرح در جلساتی سری میان مقامات ارشد سیا و روسای سازمان های جاسوسی همکار سیا در منطقه، پیش از شروع رسمی آتش بس در 27 فوریه (به احتمال قوی در اردن) به بحث گذاشته شد.

در اواسط آپریل، در آستانه شروع مذاکرات میان دولت سوریه و مخالفان مسلح در ژنو، گزارش‌هایی از طرح جدید آژانس اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا) و دستگاه های اطلاعاتی شرکای منطقه‌ای آمریکا در مساله سوریه منتشر شد.

طبق خبرهای منتشر شده، طبق این طرح قرار است اگر آتش بس شکننده میان دولت و به اصطلاح «شورشیان میانه رو» به طور کامل شکسته شود، این گروه‌های مخالف مسلح توسط سیا به تسلیحاتی مدرن‌تر چون موشک‌های ضدهوایی دوش پرتاب مجهز شوند.

این طرح که به «طرح جایگزین» یا «طرح بی»(Plan B) مشهور شده است، با دادن سیستم های ضدهوایی قابل حمل، اجازه مقابله با نیروی هوایی ارتش سوریه و هدف قرار دادن مواضع توپخانه آن را به گروه‌های تروریستی چون جبهه النصره و ارتش آزاد می‌دهد.


روزنامه وال استریت جورنال، در ماه فوریه گزارش داده بود که مشاوران نظامی و اطلاعاتی ارشد اوباما او را تحت فشار گذاشته اند که «طرح بی» را برای مقابله با گسترش نفوذ روسیه در سوریه بپذیرد. از آن تاریخ، جزییات بیشتری از نوع تسلیحاتی که قرار است در قالب این برنامه سری به گروه های مسلح داده شود، انتشار یافته است.

اجزای این طرح در جلساتی سری میان روسای سازمان های جاسوسی همکار سیا در منطقه و مقامات سیا، پیش از شروع رسمی آتش بس در 27 فوریه (به احتمال قوی در اردن) به بحث گذاشته شد.

در آن جلسات سری، شرکای آمریکا در منطقه، این تضمین موقتی را از سیا گرفتند که برای توسعه حمایت خود از گروه های تروریستی مخالف اسد، تایید واشینگتن را خواهند داشت. مقامات شرکت کننده در این جلسات بر سر کلیات طرح به توافق رسیدند، ولی فهرست تسلیحاتی که تحت این برنامه قرار است به سوریه انتقال یابد، باید به تصویب نهایی کاخ سفید برسد.

البته مقامات سیا در این جلسات تاکید کردند که این سیستم های تسلیحاتی جدید، در صورت تصویب، تنها در صورتی برای شورشیان سوریه ارسال خواهد شد که «طرح اِی»، یعنی آتش بس و مذاکرات برای صلح پایدار، به شکست بیانجامد.


مباحثات این طرح درست در آستانه آغاز گفتگوها میان نمایندگان دولت سوریه و مخالفان دولت در ژنو انجام گرفت.

یک مقام سیا به وال استریت جورنال گفت که تهیه فهرست تسلیحات تازه، بخشی از یک تلاش وسیع تر پشت پرده توسط دولت اوباماست تا هم سدی جلوی قدرت و نفوذ رقبای منطقه ای (روسیه و ایران) ایجاد کند و هم کار حمایت از «مخالفان مسلح میانه رو» مستقیما به دست شرکای منطقه ای واشینگتن نیافتد.


پیام خصوصی که از سوی آمریکا به مسکو فرستاده شد، حاوی این تهدید ضمنی بود که مخالفان مسلح از صحنه خارج نخواهند شد و شکست آتش بس و سرگرفتن دوباره جنگ تمام عیار، خلبانان روسی را در معرض خطر جدی قرار خواهد داد (که منظور آمریکا تسلیحات ضدهوایی قابل حمل است که سیا می خواهد به گروه های تروریستی سوریه بدهد).

این نگرانی جدی وجود دارد که موشک های دوش پرتاب (منپدز مخفف سیستم ضدهوایی قابل حمل) اگر به دست گروه هایی چون جبهه النصره، و از آن بدتر داعش، بیفتد، آن ها به راحتی می توانند هواپیماهای غیرنظامی را هم هدف بگیرند. گویا گروه های تروریستی از کانال های مخفی تعدادی از این سیستم ها را به دست آورده اند. وقتی در ماه اکتبر، هواپیمای مسافربری روسیه با حدود 230 سرنشین در صحرای سینا منفجر شد، اولین گمانه مطرح شده، استفاده داعش از این سیستم ها بود.


متحدان آمریکا که حامیان گروه های تروریستی در سوریه هستند، به خیال خود راه هایی برای کاستن از چنین ریسکی به واشینگتن پیشنهاد داده اند، از جمله تجهیز این سیستم ها به باتری زماندار که استفاده از آن را به لحاظ زمانی محدود می کند، یا استفاده از حسگرهای جغرافیایی که جلوی کاربرد آن را خارج از مناطق تعیین شده در سوریه بگیرد، که به دلیل مشکلات تکنیکی این پیشنهادات در واشینگتن جدی گرفته نشده است.

البته مقامات آمریکایی و سایر کشورهای دخیل در «طرح بی»، تاکنون از دادن جزییات بیشتر درباره آن خودداری کرده اند، چرا که بیش از هر چیز بیم آن دارند که روسیه، ایران و حزب الله با پی بردن به جزییات بتوانند شیوه های مقابله برای آن طراحی کنند.

اما آتش بس موقت میان دولت و گروه های مسلح شورشی، تاکنون بیش از انتظار آمریکا و عربستان و قطر و ترکیه دوام آورده است. از سوی دیگر برگزاری انتخابات پارلمانی موجه و مورد تایید در سوریه، گامی مثبت از جانب دولت برای کمک به روند سیاسی بود.  گرچه در هفته های اخیر موارد نقض آتش بس از سوی گروه های تروریستی زیاد بوده است، ولی کارشناسان و تحلیل گران هنوز آتش بس را در آستانه سقوط نمی دانند.

جان کری و رییس سیا «جان برنان» در دیدار خصوصی با سرگی لاوروف هشدار دادند که بدیل آتش بس می تواند جنگ تمام عیار باشد.

یکی از مقامات دولت اوباما که خواست ناشناس بماند، بخشی از پیام سری واشینگتن به مسکو را چنین بروز داد:

"...اگر آتش بس بشکند، و مذاکرات به نتیجه نرسد و دوباره آتش جنگ زبانه بکشد، حامیان خارجی (گروه های تروریستی) حمایت خود رادو و سه برابر می کنند، و هرچه که بتوانند، از جمله تسلیحات مرگبار، به داخل سوریه سرازیر می کنند."


گفتنی است که در سال 2014، آمریکا محموله هایی از موشک های ضدتانک «تاو» در اختیار تروریست های مورد حمایت قطر و عربستان و ترکیه  قرار داد که ان ها موفق شدند با زدن خسارت سنگین به یگان های زرهی ارتش سوریه، بخش هایی از خاک این کشور را به اشغال خود در بیاورند. روند پیشروی آن ها با دخالت نیروی هوایی روسیه متوقف شد و آن ها عقب نشستند.



در ماه های اخیر، سیا برای برخی گروه های تروریستی لانچرهای چندتایی پرتاب راکت ارسال کرد.

حال شرکای منطقه ای امریکا فشار فزاینده ای بر کاخ سفید وارد می کنند تا سیستم های ضدهوایی قابل حمل را در اختیار تروریست های مورد حمایت آن ها قرار دهد.

چرخه مرگبار سیاست آمریکا در غرب آسیا

واقعیت این است که «طرح بی»، بر خلاف ادعاهای آمریکا هیچ ربطی به راه حل سیاسی ندارد، چرا که دربرگیرنده تزریق پول و سلاح بیشتر به «مخالفان میانه رو»(ولی مسلح و تروریست!) دولت قانونی سوریه است، مخالفانی که هر روز «غیرمیانه روتر» می شوند.

متاسفانه سیاست امریکا در غرب آسیا در یک دور تسلسل، دوباره به همان نقطه ای رسیده که در 1986 قرار داشت. زمانی که سیا با تحویل موشک های دوش پرتاب «استینگر» به مجاهدین افغان (که رونالد ریگن رییس جمهور وقت امریکا آن ها را «مبارزان آزادی»! می خواند)، تلاش کرد افغانستان را به «ویتنام» شوروی تبدیل کند و موفق هم شد. اما همزمان تخم هیولایی را در منطقه کاشت که هم اکنون گریبان منطقه را گرفته و به این زودی هم دست بردار نخواهد بود: تروریسم تکفیری.



پروژه طراحی شده سیا موسوم به «افغان های عرب »، با حمایت کامل دولت ریگن و پول بی حساب و کتاب عربستان سعودی، تبدیل به پدر «القاعده» و پدربزرگ «داعش» شد. تحلیل گران امریکایی اکنون اذعان می کنند که القاعده با پول و حمایت سیاسی عربستان شکل گرفت، ولی عامدانه فراموش می کنند که «افغان بین الملل» یک پروژه آمریکایی بود.



سیاست آمریکا در غرب آسیا حال دوباره به همان نقطه برگشته، تقریبا با همان متحدان منطقه ای و همان ایده ها، همان جهالت و همان تبعات ویرانگر، با این تفاوت که سطح فناوری جدیدی که در اختیار تروریست ها قرار می گیرد، ابعاد به شدت غیرقابل پیش بینی و خطرناکی به آن می بخشد.

حتی اگر وجود «طرح بی»، صرفا یک عملیات جنگ روانی برای تحت فشار قرار دادن روسیه و ایران باشد، باز هم گویای یک حقیقت تلخ است، و آن این که دولت اوباما برای به سرانجام رساندن مساله سوریه(در ماه های باقی مانده از کار این دولت) و برای انتقام گیری از روسیه و ایران حتی «خط قرمز» های جنگ تبلیغاتی و روانی را هم زیر پا گذاشته است. یعنی آمریکا حاضر است که حتی با قبول ننگ همکاری با گروه هایی چون شاخه القاعده در سوریه، و از آن بدتر، با وجود آن که می داند که سیستم های پیشرفته مورد نظر به احتمال قوی به دست داعش هم خواهد رسید، برای چنین برنامه خطرناکی زمینه روانی و امادگی ذهنی ایجاد می کند.

این بسیار تلخ و غم انگیز است که آمریکا هیچ گاه درس های تاریخ را فرا نمی گیرد. درست است که در دهه 1980 و 1990 موشک های «استینگر» اهدایی امریکا به جهادیون عرب-افغان) در قالب عملیات موسوم به سایکلون) هواپیماهای آمریکا را هدف قرار ندادند، ولی همان «مبارزان آزادی» مورد نظر ریگن، که توسط سیا تعلیم دیدند، در 11 سپتامبر 2001 شلیکی اساسی به قلب آمریکا انجام دادند که این کشور را وارد یک چرخه مرگبار کرد. چرخه مرگباری که تا الان 15 سال به طول انجامید.

طالبان که نتیجه مستقیم پروژه «افغان های عرب» سیا در دهه 1980 بود، اکنون در برابر داعش تنها شبیه یک پسربچه شرور به نظر می رسد. حال خدا می داند که تروریست هایی که در سال 2016 با طرح هایی چون «طرح بی» پا به عرصه خواهند گذاشت، چه هیولاهایی خواهند بود.


منبع: مشرق

انتهای پیام/