به گزارش خبرنگار حوزه موسیقی گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ در روز سه‌شنبه 11 خرداد ماه نشستی در خصوص چگونگی برگزاری ارکستر شهر در سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران برگزار شد. این نشست با صحبت‌های عبدالحسینی معاونت هنری این سازمان درباره اتفاقاتی که در  سال گذشته افتاده است، آغاز شد.

وی در این خصوص گفت: سال 94 سال خوبی برای سازمان شهرداری تهران بود. ما نشستی در حوزه ساز و تار با حضور سرآمدان و استادان این کار و نشستی در حوزه ساز و سنتور با حضور استاد تهرانی و کیایی برگزار کردیم که امیدواریم در سال 95 با قدرت و دقت بیشتری ادامه پیدا کند.

وی ادامه داد: در سال گذشته 181 کنسرت در فرهنگسراها و سالن‌هایی از جمله فردوس و ارسباران و ... داشته‌ایم. همچنین انتشار چند عنوان آلبوم که یکی از آن‌ها «حضرت خورشید» نام داشت را در دست کار داشتیم که در وصف حضرت علی (ع) بود. نام یکی دیگر از آن‌ها «دوشنبه کربلا» با صدای دولتمند خلف از کشور تاجیکستان بود. همچنین آثاری  از اخشابی، سراج، صنعتگر، مختاباد و ... داشته‌ایم.

وی افزود: آلبومی هم در ردیف آوازی موسیقی سنتی ایران بود که امسال به حوزه نشر سپرده می‌شود. ما جشنواره پیامبر مهربانی را هم برگزار کردیم که دومین سال آن را در دست کار داریم که به طور  حتم در زمان منقضی اطلاع‌رسانی خواهیم کرد. ما از لوریس چکناواریان و آهنگساز فیلم «محمد رسول‌الله» به کارگردانی مجیدی نیز تقدیر کرده‌ایم. در سال گذشته شکل‌گیری گروه‌های موسیقی در شهرداری تهران  انجام شده است. گروه‌هایی از جمله گروه کر فرهنگسرای بهمن، ارسباران، اندیشه، امید، بهاران و ... که با نظارت و مدیریت موسیقی هنوز هم مشغول به فعالیت هستند و اما یکی از مهم‌ترین این گروه‌ها گروه موسیقی اسماعیل تهران و  ارکستر شهر است که قرار است به شکل حرفه‌ای و  با حضور سرآمدان موسیقی به فعالیت بپردازند.

در ادامه این نشست اسماعیل تهرانی در خصوص این ارکستر بیان کرد: ابتدا از حضور اساتیدی چون کیایی، میر جلالی، کیانی نژاد، فیروزی و... در این جلسه تشکر می‌کنم.

اولین ایده که در مورد ارکستر شهر بیان شد، در 27 تیر ماه سال 1394 بود که یک‌بار برای آخرین بار به روی صحنه رفت و متأسفانه از اقبال لازم برخوردار نشد و چراغش خاموش شد. این بار از من  خواستند که این گروه را دوباره تشکیل دهیم و  چراغ را برای جوانان علاقه‌مند به موسیقی روشن نگه داریم. برای این کار  هم دو دلیل دیگر وجود دارد که اول ماندگاری‌ این هنر مهجور که بارها در طول تاریخ به آن بی‌حرمتی و بی‌توجهی شده است و دوم به دلیل فرهنگ‌سازی و  آشنایی هرچه بیشتر مردم و شناساندن این هویت و فرهنگ به ملل شرق و غرب است. من نیز امیدوارم هستم که از این پس  به این هنر به چشم ضرورت برای  یک جامعه نگاه شود  نه صرفاً به صورت یک تفنن.

انتهای پیام/