به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از همدان؛حاج میرزا محمّد بهارى که مردى وارسته بود، داراى ٣ پسر به نام‏هاى: صادق، فرّخ و محمّد و یک دختر به نام خانم بود.

همسرِ وى، زنى با ایمان بود. حاج میرزا محمّد کاسب بود و وضعیت مالى نسبتاً خوبى داشت. از قراین و شواهد پیداست که او از راه خرید و فروش و کشاورزى، امرار معاش می ‏کرد.

شیخ محمّد بهارى همراه حاج شیخ محمّد باقر بهارى به مکتب خانه ملاّ عباس على در بهار رفته و خواندن و نوشتن را آموخت و قرائت قرآن و احکام شرعى را فرا گرفت.او علاقه زیادى به آموختن علم داشت.

وى در نوجوانى دروس حوزوى را نزد ملاّ جعفر بهارى فرا گرفت.ملا جعفر دانشمندى وارسته بود که براى تأمین مخارج زندگى خویش، از وجوهات شرعیه استفاده نمى‏کرد. او از راه کشاورزى، امرار معاش می ‏کرد.

این مرد الهى گذشته از این که از مدارج علمى بالایى برخوردار بود زاهدى با تقوا نیز بود. ضمیرِ پاک، قلب مطمئن و آرامش خاطر از ویژگى‏هاى اخلاقى وى بود.

 گویا شکل‏گیرى پایه‏هاى اولیه علمى - عرفانى شیخ محمّد بهارى و آیةاللَّه حاج شیخ محمّد باقر بهارى در کلاس درس ملاجعفر بوده است.

شیخ محمّد بهارى پس از اتمام تحصیلات مقدماتى در همدان، براى ادامه تحصیل به بروجرد عزیمت مى‏کند و در درس آیةاللَّه حاج میرزا محمود بروجردى، پدر آیةاللَّه العظمى آقا حسین بروجردى‏ شرکت می ‏کند.

او پس از اخذ درجه اجتهاد در٣٢ سالگى، به زادگاه خود برمى‏گردد. وى مدت کوتاهى در بهار به ارشاد مردم مى‏پردازد و دوران جوانى، همراه پدر به زیارت اماکن مقدّس در عراق می رود.

شیخ محمّد بهارى در سال ١٢٩٧ ه‍.ق. براى ادامه تحصیلات وارد حوزه علمیه نجف اشرف مى‏گردد. وى در نجف از ملازمان درس آخوند ملا حسینقلى همدانى و از شاگردان ممتاز او بود.

آخوند همدانى درباره‏اش فرمود: «حاج شیخ محمّد بهارى، حکیم اصحاب من است.بهارى در درس عارف کامل و استاد بى‏نظیر عرفان، آخوند ملاّ حسینقلى شوندى درجزینى همدانى (متوفاى: ١٣١١ ه‍.ق.) شرکت مى‏کنند و تا زمان وفات آن مرد بزرگ از محضر پر فیضش بهره‏مند مى‏شود.حاج شیخ محمّد بهارى در نجف دچار بیمارى مزمن می شود.

پزشکان راه علاج او را تغییر آب و هوا مى‏دانند. وى به سفارش پزشکان، به ایران بر مى‏گردد و مدّتى در مشهد ماندگار مى‏شود. باردیگر تصمیم به سفر به نجف مى‏گیرد، امّا بدتر شدن وضعیت جسمانى‏اش سبب بازگشت او به بهار مى‏شود و تا پایان عمر در این شهر اقامت می گزیند.

بهارى دروس مقدماتى را در زادگاهش، زیر نظر پدرش، نزد ملاّ عباسعلى بهارى و ملاّ جعفر به پایان رسانید.

آن گاه براى ادامه تحصیلات به همدان رفت و در درس استاد اسماعیل همدانى و میرزا محمود طباطبایى شرکت کرد. سپس به بروجرد رفت و دروس فقه و اصول را نزد مرحوم حاج میرزا محمود بروجردى فرا گرفت و از وى اجازه اجتهاد گرفت. بهارى در سال ١٢٩٧ ه' .ق. به نجف اشرف رفت و از آموخته‏هاى ملاحسینقلى شوندى بهره‏ مند شد.

آثار علمى آیةاللَّه شیخ محمّد بهارى منحصر به مکاتباتى است که براى شاگردان خود نگاشته است. تعدادى از این مکاتبات ارزشمند در کتاب تذکرة المتقین به گرد آمده است. می نویسد:
آیةاللَّه شیخ محمّد بهارى در نجف مریض شد و به سفارش پزشکان، به ایران بر مى‏گردد، عازم مشهد می ‏شود. او مدتى بعد، قصد بازگشت به نجف اشرف مى‏کند که شدّت یافتن بیمارى، او را از این تصمیم منصرف مى‏سازد و او ناچار به زادگاهش، بهار بر مى‏گردد و در نهم ماه مبارک رمضان ١٣٢٥ ه . ق. روحش به رضوان الهى پَرمى‏کشد و پیکر پاکش در شهر بهار به خاک سپرده می شود.

انتهای پیام/ ا